Καθώς προχωράμε προς την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, η αντιπαράθεση θα μετακινηθεί από το οικονομικό πεδίο στο ηθικό. Ο χώρος ήταν μέχρι πρότινος προνομιακός για την κυβέρνηση, η οποία, με σύντομη θητεία στην εξουσία, συχνά παρέπεμπε στα κακώς κείμενα του παρελθόντος και στην πολυετή διακυβέρνηση της χώρας από τη Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Αυτοί κυβερνούσαν, αυτοί ευθύνονταν για τις όποιες ατασθαλίες, ενώ η εμπειρία που είχαν αποκτήσει, μετά όλα αυτά τα χρόνια που εναλλάσσονταν στην εξουσία, δεν τους επέτρεπε να επικαλεσθούν άγνοια. Δεν μπορούσαν να μιλήσουν για «αυταπάτες». Τώρα, μετά σχεδόν τρία χρόνια στην εξουσία, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκεται και η ίδια αντιμέτωπη με αυτή την πτυχή της διακυβέρνησης: την αναπόφευκτη διολίσθηση στην πολιτική διαφθορά, που έχει αποδειχθεί σε πάμπολλες περιπτώσεις ανά τον κόσμο ότι διαπερνά κόμματα και ιδεολογίες. Πρόκειται για φαινόμενο που συναντάται σε κυβερνήσεις δεξιές και αριστερές. Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα περιστατικά. Απλά καταγράφω τη γενικότερη αίσθηση που αρχίζει να διαμορφώνεται στην κοινωνία, ακόμη και μεταξύ ψηφοφόρων των δύο κυβερνητικών εταίρων. Δεν είμαστε ακόμη στο «και αυτοί ίδιοι με τους άλλους είναι», αλλά μπαίνουμε σιγά σιγά σε αυτό τον μονόδρομο. Και όταν εισέλθει κανείς σε αυτόν, έχει αποδειχθεί πως είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να κάνει την αναγκαία αναστροφή.
Η σαφής μετακίνηση του Αλέξη Τσίπρα προς τον οικονομικό ρεαλισμό, τον οποίο εδώ και αρκετό καιρό χαιρετίζουν οι εταίροι, έχει δυσχεράνει το έργο της αντιπολίτευσης, έστω και αν στελέχη της θεωρούν ότι η μεταστροφή αυτή δεν ισχύει και η σχετική ρητορική είναι παραπλανητική. Η οικονομία και η ανάπτυξη θα παραμείνουν στο προσκήνιο –ο Κυρ. Μητσοτάκης ορθώς θα συνεχίσει να αναδεικνύει την ανάγκη μείωσης της υπερφορολόγησης και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας– ωστόσο το σκηνικό θα ανατραπεί ριζικά όταν θα αρχίσει να ξεθωριάζει το αφήγημα του πρωθυπουργού περί μετωπικής σύγκρουσης με τη διαφθορά του παρελθόντος, το οποίο είχε απήχηση σε σημαντικό τμήμα της κοινωνίας στο εσωτερικό, αλλά και σε στελέχη των θεσμών και ξένων κυβερνήσεων. Εάν η κοινή γνώμη πεισθεί ότι η ρήση του λόρδου Ακτον –«η εξουσία διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα»– αντανακλά την πραγματικότητα και υπό τη σημερινή κυβέρνηση και η τελευταία απολέσει το ηθικό πλεονέκτημα, η εξίσωση της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης θα αλλάξει σε τέτοιο βαθμό, που θα επηρεάσει καθοριστικά και το μετεκλογικό σκηνικό.