Το εστιατόριο «Γρα-γρου», έξω από το χωριό Καστανιά, αποτελούσε παλιότερα κλασική στάση των οδηγών που σκαρφάλωναν στον στριφογυριστό δρόμο του Βερμίου – έκλεισε όταν άνοιξε η Εγνατία Οδός, για να μεταφερθεί αποκλειστικά στις αναμνήσεις των Βορειοελλαδιτών, όπως για παράδειγμα των τριών δημιουργών του θαυμάσιου graphic novel που φέρει το όνομα «Γρα-γρου» (εκδ. Ίκαρος): πρόκειται για τους Θανάση Πέτρου (σχέδιο), Τάσο Ζαφειριάδη και Γιάννη Παλαβό (σενάριο). Οι δύο πρώτοι γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, ο Παλαβός στο Βελβεντό Κοζάνης, με τις εικόνες του από τη βόρεια Ελλάδα να αποτελούν την έμπνευσή του για μία από τις καλύτερες συλλογές διηγημάτων της τρέχουσας δεκαετίας («Το αστείο», εκδ. Νεφέλη, 2012). Οι τρεις τους είχαν συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν, δημιουργώντας το «Πτώμα» (εκδ. Jemma Press, 2011), ένα επίσης εξαιρετικό graphic novel.
Στο «Γρα-γρου» το ομώνυμο εστιατόριο λειτουργεί κανονικά ή περίπου κανονικά, καθώς ακριβώς από πίσω του (εδώ υπεισέρχεται το φανταστικό στοιχείο) ξεκινά μια τοξωτή γέφυρα, το τέλος της οποίας χάνεται στην ομίχλη. Αν τη διαβείς, δεν είναι δεδομένο ότι θα γυρίσεις πίσω. Είναι το πέρασμα σε κάτι άλλο. Και με αυτό το μυστηριώδες δεδομένο η ιστορία μοιράζεται σε μια αναδρομή στον καιρό της τουρκοκρατίας και την περιπέτεια μιας ομάδας μυθικών τεχνιτώ,ν και στο παρόν, όπου συντηρείται ατμοσφαιρικά το τοπίο της ελληνικής ορεινής γης.
Οι κοφτές ατάκες των ηρώων μοιάζουν σαν να διακόπτουν τη σιωπή και όχι να τη συμπληρώνουν, με την αφήγηση να κυλά σε ένα ελεγχόμενο τέμπο, βοηθούμενη από τους εναλλασσόμενους χρωματικούς τόνους, προσφέροντας την ευχαρίστηση του σασπένς: τι ακριβώς συμβαίνει τέλος πάντων με αυτή τη γέφυρα; Αλλά μας νοιάζει; Όχι και τόσο. Το «Γρα-γρου» δεν έχει να δώσει απαντήσεις, δεν δημιουργήθηκε γι’ αυτό, εκτιμώ, αλλά για να ικανοποιήσει κουρασμένα βλέμματα με την υψηλή αισθητική του. ■