Κάθε φορά που βρίσκομαι στο Χίλτον και απολαμβάνω τη θέα από το Galaxy, το rooftop μπαρ-εστιατόριό του, μου έρχεται στο μυαλό αυτό που έλεγε ο Ζακ Πρεβέρ για τον Πύργο του Άιφελ: «Είναι το μόνο σημείο στο Παρίσι από όπου δεν τον βλέπεις». Έτσι και εδώ, έχεις θέα όλη την Αθήνα και κάτι λείπει. Το Χίλτον λείπει.
Μπιτάτο το Galaxy, ταμάμ για ποτό ανεβαστικό μετά τη δουλειά. Θα χρειαστεί να κάνεις λίγη προσπάθεια να ακούσεις τον άλλο, αλλά σε αποζημιώνουν τα κοκτέιλ, ο κόσμος, το στυλ.
Αρχικά ήθελα ένα μαρτίνι, αλλά το έμπειρο μπαρ μού «πούλησε» ένα παλαιωμένο από τους ίδιους negroni. Έξοχο, σε δυο γουλιές είχε φύγει η μέρα από πάνω μου.
Στο φαγητό, ο σεφ Κώστας Αθανασίου έχει φτιάξει ένα ενδιαφέρον μενού, με ποικιλία γεύσεων. Είναι δύσκολο σε εστιατόριο ξενοδοχείου να μη μαγειρέψεις ξενοδοχειακά. Εννοώ να μην έχει το μενού το γνωστό συνονθύλευμα διεθνικών εδεσμάτων που δεν θα αφήσουν κανέναν παραπονεμένο, αλλά που τελικά δεν θα μείνουν και σε κανέναν. Αυτό προσπαθεί να ανατρέψει ο σεφ, και νομίζω τα καταφέρνει.
Στα ατού του φαγητού, οι καλής ποιότητας πρώτες ύλες. Το βλέπεις στα σαλατικά, στα λάδια, στα ψάρια. Αν με ρωτούσατε ποιο πιάτο μού έμεινε, θα απαντούσα με σιγουριά το ρολό κολοκυθιού (το ρολό φτιάχνεται με λεπτές φέτες κολοκυθιών μέσα στις οποίες τυλίγεται η γέμιση) με γέμιση θαλασσινών (γαρίδες και χτένια). Το όλον εναποτίθεται πάνω σε μια κρεμώδη βισσυσουάζ (βελουτέ πατάτας και πράσου). Φίνο πιάτο με μνήμες φρικασέ, λεπτόγευστο, με ήπια οξύτητα, κόμφορτ. Ένα μικρό κομψοτέχνημα.
Τα «ραβιόλια» έχουν οπτικό και γευστικό ενδιαφέρον. Έβαλα εισαγωγικά διότι δεν είναι ζυμαρικά. Είναι λεπτές στρογγυλές φετούλες από ωμό μοσχάρι Black Angus, μία πάνω, μία κάτω, στη μέση γέμιση από μανιτάρια και κρέμα νεροκάρδαμου, στο πλάι μαγιονέζα αρωματισμένη με τρούφα. Ένα άλλο καρπάτσιο δηλαδή.
Η χειμωνιάτικη σαλάτα του κηπουρού, πολύ καλή. Το ρολό σπανακόπιτα, ενώ είναι νόστιμο, θα ήθελα το φύλλο λίγο πιο λεπτό. Το ριζότο κολοκύθας με γκοργκοντζόλα, φασκόμηλο, καρύδια και τραγανό προσούτο είναι καλοφτιαγμένο, γεμάτο και ελαφρύτερο απ’ ό,τι περίμενα. Για κύριο δοκίμασα το καρέ αρνιού με μαρμελάδα καρότο-τζίντζερ και τερίνα πατάτας. Γαλλικής λογικής μαγείρεμα, πλούσιο πιάτο, ταιριαστό με τον χειμωνιάτικο καιρό. Τα γλυκά συμπαθητικά, θέλουν όμως λίγη δουλειά για να είναι αντάξια των φαγητών. Για κρασί, αφεθείτε στα χέρια των ειδικών. Έχουν ωραιότατες λύσεις για τις επιλογές σας. ■