Εκεί όπου «το Φαράγγι διασχίζει την τελευταίαν προς την θάλασσαν βουνοσειράν και το άνοιγμά του ομοιάζει με γελαστόν στόμα», όπως έγραφε ο Ιωάννης Κονδυλάκης, βρίσκεται η Πινακοθήκη του Δήμου Βιάννου Λασιθίου «Σάββας Πετράκης», όπου ο συλλέκτης συγκέντρωνε έργα σπουδαίων Ελλήνων καλλιτεχνών.
Μυταράς, Φασιανός, Μόραλης, Κεσσανλής είναι μόνον ελάχιστοι από τους δημιουργούς θησαυροί των οποίων ανήκουν στην Πινακοθήκη. Σε αυτά ακριβώς τα έργα «χώθηκε» ο επιμελητής Θεόφιλος Τραμπούλης, δημιουργώντας την ενότητα «Μια παρήγορη ιδέα» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αγίου Νικολάου στην Κρήτη (έως τις 7 Ιανουαρίου). Αδαμάκης, Αντωνόπουλος, Ασπαργιωτάκη, Βερούκας, Γυπαράκης, Ζουμπουλάκης, Οπυ Ζούνη, Κ. Κατζουράκης, Κεσσανλής, Κοκκινίδης, Μόραλης, Μποκόρος, Nelly’s, Μπότσογλου, Μυταράς. Θέλετε κι άλλους; Ρήνας, Σάμιος, Σπαθάρης, Τζερμιάς, Φασιανός, Χάρος. Και όχι μόνον… Πράγματι, όλοι αυτοί δημιουργούν μία παρήγορη ιδέα για τον βίο, δημιουργώντας μιαν αρχαιολογία του παρελθόντος και του παρόντος. Και δεν είναι παρήγορη ιδέα μόνον γι’ αυτό. Αυτές οι «υποσημειώσεις του πολιτισμού», οι μικρές περιφερειακές ιστορίες της τέχνης, είναι παρήγορο και ανακουφιστικό ότι συμβαίνουν σε πόλεις μικρές και συνυφασμένες με τη θάλασσα και, στην περίπτωση του Λασιθίου, με την Ελούντα. Μια παρήγορη ιδέα για όλους μας – έστω και από εδώ, την Αθήνα.