09.00
Είμαι άνθρωπος της συνήθειας. Μ’ αρέσει να ξυπνάω το πρωί και να πίνω τον πρώτο καφέ της ημέρας παρέα με τη γάτα μου, τη Φυστίκη, ακούγοντας τις πρώτες ειδήσεις στην τηλεόραση μαζί με ένα γρήγορο διάβασμα στην εφημερίδα που έχω προμηθευτεί συνήθως από την προηγούμενη ημέρα. Λύνω και το σταυρόλεξο στην εφημερίδα. Με πείσμα και με στυλό. Τον τελευταίο καιρό οι ημέρες μου είναι πολύ γεμάτες με δουλειά. «Αμπιγιέρ», στη Β΄ Σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας, και «Αύγουστος» στο «Δημήτρης Χορν». Πολύ συχνά βγαίνω για να πάρω πρωινό σε ένα καφέ με πολύ κόσμο κοντά στο σπίτι. Πάντα σκέφτομαι πως είναι καλή ιδέα να χάσω κανένα κιλό, αλλά συνήθως οι σκέψεις δεν με πτοούν. Παλιότερα, σκέφτομαι, όταν ο κόσμος γύρω γινόταν πολύς ένιωθα σχεδόν δυσάρεστα. Μεγαλώνοντας νομίζω πως αυτό έχει αλλάξει.
13.00
Γυρίζω σπίτι, μαγειρεύω, μιλάω στο τηλέφωνο με την κόρη μου τη Ζωή, που έχει κι εκείνη τώρα σε λίγες μέρες πρεμιέρα και ακούω μουσική. Κάθε μέρα ακούω μουσική. Εάν δεν ήμουν ηθοποιός θα ήθελα να είμαι μουσικός. Νομίζω πως η μουσική είναι η πιο σπουδαία απ’ όλες τις τέχνες. Αγαπώ πολύ τα μπλουζ. Εζησα στην Αμερική αρκετά χρόνια και η κουλτούρα των μπλουζ –το δικό μας ρεμπέτικο με άλλα λόγια– με συγκινούσε και με συγκινεί πάντα. Εμαθα να παίζω στο πιάνο μπλουζ. Μου έχει λείψει να παίξω σε κάποιο μαγαζί, για μια ή δύο μέρες με παρέα φίλων. Ο ρόλος του Σερ στον «Αμπιγιέρ», με απασχολεί πολύ. Μες στη μέρα γυρνάει στο μυαλό μου σε πολλές στιγμές. Κάτι που έκανα και δεν το ένιωσα πολύ σωστό πάνω στη σκηνή, προσπαθώ να το βρω και το δοκιμάζω μέσα μου, ενώ παίζω με τα σκυλιά ας πούμε –έχουμε έξι σκυλιά, τον Ζύθο, τη Ρόκα, τη Ράτκα, την Ανθή, τον Μάρλεϊ και τον Χάρη– ή την ώρα που κάνω μπάνιο. Κάπως έτσι φτιάχνονται οι ρόλοι συνήθως. Οχι κλεισμένος σ’ ένα δωμάτιο –τουλάχιστον έτσι είναι για μένα μάλλον– αλλά μέσα στο ανακάτεμα με την καθημερινότητά σου. Στον «Αύγουστο», το έργο που παίζεται στο Θέατρο Δημήτρης Χορν από πέρυσι, τα πράγματα έχουν κάπως σταθεροποιηθεί σε σχέση με τον χαρακτήρα μου, αν και όλο και κάτι γίνεται και ανατρέπονται.
18.30
Αρκετή ώρα πριν ξεκινήσω να πάω στο θέατρο μπαίνω σε μια διαδικασία προετοιμασίας. Δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο. Αρχίζω και λέω το κείμενό μου δυνατά, μόνος. Οταν ο καιρός είναι καλός βγαίνω για περπάτημα. Υπάρχει κοντά στο σπίτι ένας μικρός λόφος που μπορείς να περπατήσεις. Υπάρχει η αίσθηση πως είσαι έξω από την Αθήνα. Η φύση, η δύναμη της φύσης, είναι ένα μοναδικό μάθημα. Πρέπει να παρατηρούμε τη φύση οι άνθρωποι με προσοχή. Να παίρνουμε μαθήματα και να αντιλαμβανόμαστε πως είμαστε μέρος ισότιμο του φυσικού κόσμου και όχι κάτι ξεχωριστό. Πρέπει να σεβόμαστε τη φύση. Οπως και όσο ο καθένας μπορεί.
20.00
Φτάνω στο θέατρο. Χαίρομαι το καμαρίνι. Ενα ωραίο καμαρίνι είναι χαρά Θεού. Με τον Μάνο Βακούση συναντιόμαστε στο ίδιο καμαρίνι φέτος σε δύο παραστάσεις. Βγαίνουμε και παίζουμε.
00.00
Μετά το θέατρο συνήθως γυρίζω αμέσως σπίτι. Καμιά φορά μετά την παράσταση βγαίνουμε για φαγητό με τη σύντροφό μου πριν γυρίσουμε σπίτι. Δεν είμαι ξενύχτης. Προσπαθώ να μην αργώ να κοιμηθώ για να συμπληρώσω το οκτάωρό μου. Αν πρέπει να μελετήσω, προτιμώ να ξυπνήσω νωρίς που έχω πιο καθαρό μυαλό.
Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς πρωταγωνιστεί στον «Αμπιγιέρ» του Ρόναλντ Χάργουντ, σε σκηνοθεσία Μανώλη Δούνια (Β΄ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας, Κεφαλληνίας 18, Κυψέλη), και στον «Αύγουστο» του Τρέισι Λετς, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη στο θέατρο «Δημήτρης Χορν» (Αμερικής 10, Κολωνάκι).