Η Δημοκρατία απαιτεί τον διάχυτο έλεγχο των κυβερνητικών πεπραγμένων. Η αντιπολίτευση, ο Τύπος και οι πολίτες πρέπει να ξέρουν τι κάνει η κυβέρνησή τους. Ετσι μόνο, η εξουσία δεν θα διαφθείρει απόλυτα. Οταν λειτουργεί ο μηχανισμός ελέγχων και αντίβαρων (checks and balances). Υπάρχουν, βεβαίως, κυβερνητικά πεπραγμένα στα οποία ο έλεγχος δεν μπορεί να γίνεται δημοσίως. Πρέπει να μένουν μακριά από τα μάτια εχθρών και φίλων. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι κυβερνώντες μπορούν να κάνουν ό,τι τους καπνίσει. Ο έλεγχος γίνεται κεκλεισμένων των θυρών στις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής.
Τούτη η κυβέρνηση δεν θέλει ελέγχους και αντίβαρα στην ισχύ της. Εξ ου και η φιλολογία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, «έχουμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία». Πόση εξουσία, άραγε, χρειάζονται σε ένα σύστημα που διαχρονικώς είναι στρεβλωμένο από τις υπερεξουσίες του πρωθυπουργού; Να μη μιλάει κανείς για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης; Να μη βγαίνουν αντιπολιτευόμενες εφημερίδες; Να κανοναρχείται η ενημέρωση από τα βορειοκορεατικού τύπου τηλεγραφήματα του ΑΠΕ; Να μη μαθαίνει η αντιπολίτευση τις βρωμοδουλειές των υπουργών; Είναι μεγάλο και διαχρονικό το πρόβλημα της Δημοκρατίας από τις υπερβολικές εξουσίες της εκτελεστικής εξουσίας εις βάρος της νομοθετικής και δικαστικής. Με πόση εξουσία, άραγε, θα χορτάσουν την πείνα τους οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Με όλη; Με απολυταρχία;
Αυτή η χώρα έφτασε στα πρόθυρα της καταστροφής κρυφά απ’ όλους. Το διαβόητο Plax X του κ. Γιάνη Βαρουφάκη δεν ήταν σε γνώση ούτε των πολιτικών αρχηγών. Η Ελλάδα οδηγείτο στη χρεοκοπία από έναν φανφαρόνο και με τις ευλογίες του κ. Τσίπρα. Δεν θα φτάναμε ποτέ στο υπέρογκο κόστος των 100 δισ. και των capital controls, αν οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί και η αρμόδια επιτροπή της Βουλής είχαν όλα τα στοιχεία. Θα προειδοποιούσαν τον άσχετο και με τα οικονομικά πρωθυπουργό για τον δρόμο που είχαμε πάρει. Ο δημοκρατικός έλεγχος δεν εξασφαλίζει μόνο ότι η εξουσία δεν θα γίνει απόλυτη διαφθορά. Επισημαίνει και τους κινδύνους από πράξεις και παραλείψεις της κυβέρνησης. Επί της ουσίας, βοηθά κάθε κυβέρνηση να κυβερνά καλύτερα.
Τα λερωμένα, τ’ άπλυτα, αυτά που η κυβέρνηση έκανε διαβαθμισμένα, πρέπει να τεθούν σε γνώση της αντιπολίτευσης και καλό είναι ο κ. Νίκος Κοτζιάς να μην προσφεύγει σε προφάσεις εν αμαρτίαις. Δεν κάνει χάρη ο πρωθυπουργός στους πολιτικούς αρχηγούς ενημερώνοντάς τους μερικώς για τη δυσώδη αυτή ιστορία. Ολα τα στοιχεία πρέπει να κατατεθούν στην Επιτροπή Εξοπλισμών της Βουλής (που συνεδριάζει και κεκλεισμένων των θυρών), κάτι που ο κ. Νίκος Βούτσης έπρεπε να απαιτήσει ως πρόεδρος του σώματος, αντί να τα κλείνει σε αδιαφανείς φακέλους και να τα παραχωρεί (και αυτά!) στην εκτελεστική εξουσία.