• Τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. δεν έχουν τη δυνατότητα να απαγορεύουν εντελώς την επιστροφή του ΦΠΑ σε περίπτωση ολικής ή μερικής μη αποπληρωμής του τιμήματος, σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η απόλυτη απαγόρευση επιστροφής του ΦΠΑ θα προσέκρουε σε θεμελιώδεις αρχές της έκτης κοινοτικής οδηγίας. Η απόφαση είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί ουσιαστικά θεωρεί ότι ο ελληνικός κώδικας ΦΠΑ, που δεν προβλέπει τη δυνατότητα επιστροφής του ΦΠΑ των ανείσπρακτων (επισφαλών) απαιτήσεων, έρχεται σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία (υπόθεση C-246/16).
• Η θέση της διοίκησης που απαγορεύει την έκπτωση του συνόλου των δαπανών που συνδέονται με τη συμμετοχή στο κεφάλαιο θυγατρικής εταιρείας, όπως τόκοι δανείου, παραβαίνει το ευρωπαϊκό δίκαιο, όπως αποφάσισε το Δικαστήριο της Ε.Ε. σε παρόμοια υπόθεση κατά του Βελγίου (υπόθεση C-39/16). Η απαγόρευση της έκπτωσης του συνόλου των δαπανών πλήττει τη φορολογική ουδετερότητα στη διανομή των ενδοομιλικών μερισμάτων που επιβάλλει η σχετική οδηγία μητρικών-θυγατρικών εταιρειών και με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται εμμέσως το φορολογητέο εισόδημα της μητρικής εταιρείας, το οποίο δεν επιτρέπεται (οδηγία 2011/96/Ε.Ε.). Η μη έκπτωση του συνόλου των τόκων δανείων ή άλλων δαπανών, που συνδέονται με τη συμμετοχή στο κεφάλαιο θυγατρικής εταιρείας στο φορολογικό έτος που πραγματοποιούνται, ανεξάρτητα αν στο έτος αυτό πραγματοποιείται διανομή μερισμάτων, προσκρούει επίσης στην ευρωπαϊκή οδηγία.
• Σύμφωνα με την παραπάνω απόφαση, μόνο η στενή (γραμματική) ερμηνεία της συγκεκριμένης διάταξης της Οδηγίας συνάδει με την οικονομία και τον επιδιωκόμενο σκοπό αυτής, την αποτροπή της διπλής φορολόγησης των κερδών που διανέμονται από τις θυγατρικές στις μητρικές εταιρείες. Συνεπώς, η απαγόρευση έκπτωσης θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στις δαπάνες και στα βάρη που απορρέουν από τη συμμετοχή στο κεφάλαιο της θυγατρικής εταιρείας και για ποσό ίσο με τα μερίσματα που εισπράττονται από τη μητρική.
• Η Ουγγαρία προστίθεται στις χώρες με προνομιακό φορολογικό καθεστώς για το έτος 2017, σύμφωνα με τον κατάλογο που εκδίδει το υπουργείο Οικονομικών κάθε χρόνο. Συνεπώς, αποτελεί το τέταρτο κράτος της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έχει ενταχθεί σε αυτή την κατηγορία κρατών, μαζί με τη Βουλγαρία, την Ιρλανδία και την Κύπρο. Κατά τα άλλα, ο κατάλογος των κρατών με προνομιακό φορολογικό καθεστώς παραμένει αναλλοίωτος από το 2016.
• Εάν ο φορολογούμενος δεν προσκομίσει σύμβαση εργασίας με εταιρεία στην αλλοδαπή από την οποία να προκύπτουν η ειδικότητά του, η χρονική διάρκεια της σύμβασης, οι όροι και οι συνθήκες εργασίας, δεν αποδεικνύεται η ανάγκη και ο χρόνος της φυσικής του παρουσίας στην αλλοδαπή. Συγκεκριμένα, δεν αποδεικνύεται ότι η παρουσία του στο άλλο κράτος υπερβαίνει τις 183 ημέρες τον χρόνο, και επομένως δεν μπορεί να μεταφέρει τη φορολογική του κατοικία, αν από άλλα στοιχεία προκύπτει ότι η Ελλάδα παραμένει το κέντρο του οικογενειακού του βίου (οικογενειακή εστία) ή το κέντρο των βιοτικών του σχέσεων (ΔΕΔ 4442/2017).
• Η τριετής προθεσμία παραγραφής της αξίωσης επιστροφής του φόρου από το Δημόσιο αρχίζει από την με οποιονδήποτε τρόπο αποδοχή της εκπρόθεσμης τροποποιητικής δήλωσης φόρου εισοδήματος από το Δημόσιο και όχι από την ημερομηνία υποβολής της. Η δήλωση θα πρέπει να έχει υποβληθεί το αργότερο μέσα σε πέντε έτη από τη λήξη του έτους υποβολής της αρχικής δήλωσης.
• Σε περίπτωση που έχει γίνει στο παρελθόν χρήση των διατάξεων περί επαναπατρισμού κεφαλαίων και έχει καταβληθεί ο φόρος που αναλογεί, τότε εξαντλείται κάθε φορολογική υποχρέωση για τα ποσά αυτά και επομένως μπορούν να επαναπατριστούν οποιαδήποτε στιγμή επιθυμεί ο φορολογούμενος και να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη τεκμηρίων απόκτησης περιουσιακών στοιχείων (αρ. 38 Ν. 3259/2004 και αρ. 18 Ν. 3842/2010).
• Οι δαπάνες για βελτιώσεις και προσθήκες σε ακίνητα τρίτων (μισθωμένα), που πραγματοποιούνται μετά την 1η.1.2014, προσαυξάνουν την αξία του ακινήτου και αποσβένονται από τον εκμισθωτή – κύριο του ακινήτου και όχι από τον μισθωτή που τις πραγματοποίησε. Ο τελευταίος θα εκπίπτει τις σχετικές δαπάνες κατά το έτος πραγματοποίησης αυτών, ενώ ο εκμισθωτής θα φορολογηθεί για την αγοραία αξία των βελτιώσεων ή προσθηκών κατά τον χρόνο λήξης ή διακοπής της μισθωτικής σχέσης ως εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα.
Πηγή: Grant Thornton