Η ανάρτηση «φυλετικών» εικόνων της ακροδεξιάς οργανώσεως «Πρώτα η Βρετανία» από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στον προσωπικό του λογαριασμό Twitter χαρακτηρίστηκε ως «λάθος» από τη Βρετανίδα πρωθυπουργό Τερέζα Μέι, προκάλεσε τη μήνιν κυρίως Εργατικών βουλευτών – προβλήματα εν ολίγοις, ωσάν να μην αρκούσαν τα όσα ήδη έχει.
Πέρα όμως από τη συγκεκριμένη εξέλιξη, με τις όποιες δυσάρεστες συνέπειες στην παρούσα συγκυρία, το μεταναστευτικό ή φυλετικό ζήτημα είναι επί της ουσίας το πρόβλημα που κυριολεκτικώς θα ταλανίζει τις χώρες της Δύσεως, και θα διαμορφώνει την ημερήσια διάταξη των ευρωπαϊκών κομμάτων.
Διότι το θέμα δεν είναι απλώς η ανάδειξη ακραίων εθνικιστικών κινημάτων σε χώρες της Ευρώπης, αλλά ότι η συστημική Κεντροδεξιά υιοθετεί τις θέσεις τους για να εξασφαλίσει πλειοψηφία στις εκλογές, όταν αυτές διενεργούνται, όπως συνέβη στην Ολλανδία και στην Αυστρία, πρόσφατα.
Μέγα επίτευγμα «πολιτικού πολιτισμού» θεωρήθηκε η δημιουργία των εθνικώς ομοιογενών κρατών, που πρακτικώς επεβλήθη μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Γούντροου Ουίλσον στη βάση του δικαιώματος της αυτοδιαθέσεως των εθνών και είχε ως συνέπεια τη διάλυση δύο πολυεθνών Αυτοκρατοριών – των Αψβούργων και των Οθωμανών.
Αντίδραση στην πολιτική του προέδρου Ουίλσον δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει. Αλλά δεν είναι τυχαίο ότι το 1923 ένας Αυστριακός ευγενής, που είλκε την καταγωγή του από την παλιά βυζαντινή οικογένεια των Καλλέργηδων, ο Ρίχαρτ φον Coudenhove-Kalergi, εξέδιδε το μανιφέστο του Paneuropa, προβάλλοντας την ιδέα μιας ενωμένης Φιλελεύθερης, Χριστιανικής Ευρώπης, που αποδεχόταν τη συμβολή του Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ στον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Coudenhove-Kalergi είναι ο πρώτος στον οποίο απενεμήθη το Βραβείο Καρλομάγνου το 1950, ή ότι μετά τον θάνατό του τον διαδέχθηκε στην ηγεσία της Paneuropa, το 1973, ο αρχιδούκας Οθων των Αψβούργων, που η Ακροδεξιά της Αυστρίας στην κυριολεξία αποστρεφόταν.
Αυτό ήταν το θεωρητικό πλαίσιο, και η ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποιήσεως εκφράστηκε σε πρώτη φάση με τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ανθρακος και Χάλυβος, το 1952. Οι ιδέες πάντα προηγούνται· η εφαρμογή τους στο επίπεδο της καθημερινότητος είναι εξ ορισμού στρεβλή. Τη θέση της χριστιανικής ιδέας περί οικουμενικότητος κατέλαβαν ο Διαφωτισμός, η παγκοσμιοποίηση και άλλα συνακόλουθα.
Υπήρξαν, φυσικά, συνέπειες. Η ανάγκη διατηρήσεως της ανταγωνιστικότητος της γερμανικής οικονομίας ώθησε την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ να εξαγγείλει την πρόθεσή της για απορρόφηση ενός εκατομμυρίου μεταναστών. Επένδυσε την πρωτοβουλία της με ανθρωπιστική διάσταση. Επιστρατεύθηκαν τα εργαλεία του ορθολογισμού και οι ευρωπαϊκές αξίες· το μόνο που προέκυψε ήταν πολιτικά μορφώματα και αποδιοργάνωση της ενωμένης Ευρώπης. Εδώ που τα λέμε, καλύτερα τα είχαν καταφέρει επί αιώνες με τη διαχείριση πολυεθνών οντοτήτων τόσο οι Αψβούργοι όσο και οι Οθωμανοί σουλτάνοι.