Τη δυνατότητα να ρυθμίζουν τα χρέη τους με βάση τη λεγόμενη απλοποιημένη διαδικασία, όπου προτείνονται προτυποποιημένες λύσεις στο πλαίσιο του εξωδικαστικού μηχανισμού, έχουν πλέον οι επιχειρήσεις. Οι οφειλές όταν ακολουθείται αυτή η διαδικασία πρέπει να είναι μεταξύ 20.000 έως 50.000 ευρώ, και όπως ισχύει εν γένει για τη ρύθμιση χρεών στο πλαίσιο του εξωδικαστικού μηχανισμού, πρόκειται για οφειλές που γεννήθηκαν έως την 31η Δεκεμβρίου 2016.
Χθες το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας εξέδωσε έναν χρηστικό οδηγό, ειδικά γι’ αυτή την κατηγορία οφειλετών. Η «Καθημερινή» με τη βοήθεια και αυτού του οδηγού θα επιχειρήσει να απαντήσει σήμερα σε κρίσιμες ερωτήσεις για τη διαδικασία που εφαρμόζεται.
1. Ποιες επιχειρήσεις μπορούν να υπαχθούν στην απλοποιημένη διαδικασία;
Οσες α) έχουν κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων στην τελευταία χρήση ή σε 2 από τις 3 τελευταίες χρήσεις πριν από την υποβολή της αίτησης και β) το σύνολο των οφειλών τους –όπως αυτές θα διαμορφώνονται μετά την αφαίρεση: των τόκων υπερημερίας των πιστωτών του ιδιωτικού τομέα, του 95% των απαιτήσεων του Δημοσίου από φορολογικά πρόστιμα και του 85% των απαιτήσεων Δημοσίου και ασφαλιστικών ταμείων από προσαυξήσεις και πρόστιμα– είναι έως οκτώ φορές μεγαλύτερο από το καθαρό αποτέλεσμα προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων.
2. Απαιτείται ή όχι επιπλέον αξιολόγηση της βιωσιμότητας του οφειλέτη;
Από την εξέταση των δύο παραπάνω κριτηρίων προκύπτει αυτομάτως η βιωσιμότητα ή όχι του οφειλέτη. Ωστόσο, οι πιστωτές του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα διατηρούν το δικαίωμα να προβούν σε εξατομικευμένη αξιολόγηση βιωσιμότητας. Εάν ο πιστωτής με την πλειονότητα των απαιτήσεων κρίνει ότι ο οφειλέτης είναι μη βιώσιμος, δεν προχωρεί η αυτοματοποιημένη διαδικασία.
3. Αυτό σημαίνει ότι ο οφειλέτης δεν μπορεί να ρυθμίσει τα χρέη του μέσω του εξωδικαστικού;
Οχι. Εάν για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορέσει να υπαχθεί στην αυτοματοποιημένη διαδικασία, μπορεί να ακολουθήσει την τακτική διαδικασία του εξωδικαστικού, όπου η αίτηση ανατίθεται σε συντονιστή και γίνεται διαπραγμάτευση με τους πιστωτές του.
4. Σε πόσες δόσεις αποπληρώνεται η ρυθμισμένη οφειλή;
Ο μέγιστος αριθμός δόσεων είναι 120 για τις οφειλές προς τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία, 24 προς τους λοιπούς ιδιώτες πιστωτές και 6 προς εργαζομένους. Το ποσό της μηνιαίας δόσης πρέπει να είναι κατ’ ελάχιστον 50 ευρώ.
5. Υπάρχει περίπτωση ο αριθμός των δόσεων να είναι εξαρχής μικρότερος από τα παραπάνω όρια;
Ναι, πρώτον, εάν η βασική οφειλή προς Δημόσιο και ασφαλιστικούς φορείς είναι έως 3.000 ευρώ ανά πιστωτή, ο μέγιστος προβλεπόμενος αριθμός δόσεων είναι 36. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι ίδιος ο αριθμός των δόσεων προς όλους τους θεσμικούς πιστωτές (τράπεζες, Δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία). Δεύτερον, οι δόσεις μειώνονται και όταν το 2,75% του αποτελέσματος προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων είναι μεγαλύτερο από τη συνολική αρχική μηνιαία δόση. Σε αυτή την περίπτωση, η συνολική μηνιαία δόση αναπροσαρμόζεται ώστε να ισούται με το ποσό αυτό, και το επιπλέον ποσό κατανέμεται συμμέτρως στους πιστωτές.
6. Εχουν χρηματοοικονομικό κόστος οι δόσεις;
Προς τις τράπεζες επιβαρύνονται με κυμαινόμενο επιτόκιο ίσο με euribor τριμήνου προσαυξημένο κατά 5 εκατοστιαίες μονάδες και κατά την εισφορά του ν. 128/1975. Για τους υπόλοιπους πιστωτές, το επιτόκιο είναι σταθερό, με κρίσιμο χρόνο την ημερομηνία υποβολής της αίτησης.
7. Μπορεί οφειλέτης που έχει μεγάλη ακίνητη περιουσία να ρυθμίσει τις οφειλές του βάσει της τυποποιημένης διαδικασίας;
Οχι για οφειλές προς Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία, εάν η περιουσία είναι τουλάχιστον 25 φορές μεγαλύτερη από τη συνολική οφειλή.