Αυτά τα παπούτσια ανήκουν στη γη.
Eτσι το είχε δει ο Χάιντεγκερ, κοιτώντας το διασημότερο ζευγάρι παπουτσιών στην ιστορία της τέχνης: Τα λυτά, ταλαιπωρημένα αρβυλάκια που ζωγράφισε το 1886 ο Βαν Γκογκ.
Τα αρβυλάκια του Κυριάκου Μητσοτάκη ανήκουν στη λάσπη. Τα φόρεσε την Τετάρτη το πρωί για να πάει στην κατεστραμμένη Μάνδρα και ίσα που πρόλαβε να τα αλλάξει για να πετάξει λίγη ώρα αργότερα για τις Βρυξέλλες – για να παραστεί στη «βάπτιση» μιας αίθουσας του Ευρωκοινοβουλίου με το όνομα του πατέρα του.
Δεν είναι εύκολο για τον Μητσοτάκη να διανύσει την απόσταση από τη Μάνδρα στις Βρυξέλλες. Κάποιοι δεν πιστεύουν ούτε το χώμα στα παπούτσια του. Το βλέπουν ως πολιτικό μεϊκάπ ενός γόνου που προσπαθεί να αλλάξει την εικόνα του, κάνοντας αντιπολίτευση πεδίου στη Μάνδρα, την ώρα που η φυσική του θέση είναι στα δώματα της ευρωπαϊκής ελίτ. Το γεγονός ότι αυτά τα στερεότυπα είναι χονδροειδή δεν σημαίνει ότι δεν εξακολουθούν να εκπέμπουν πολιτική ακτινοβολία. Η ισχύς των στερεοτύπων και η ικανότητα των πολιτικών αντιπάλων του Μητσοτάκη να τα χρησιμοποιούν εναντίον του –υποκλέπτοντας ακόμη και ατάκες που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε απευθύνει στον πατέρα του– διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό και το έδαφος πάνω στο οποίο εκείνος καλείται εκών άκων να πορευτεί.
Πρόκειται για πορεία στη λάσπη. Ο τρόπος που η κυβέρνηση δοκίμασε να αντιστρέψει το βάρος του βλήμα-γκέιτ, στρεφόμενη ακόμη και κατά της συζύγου του Μητσοτάκη, έδειξε ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν έχει την πολυτέλεια να φοράει μόνο τα καλά του παπούτσια. Θα χρειαστεί περισσότερο τα άρβυλα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, για να αμυνθεί, ο Μητσοτάκης πρέπει να δώσει την έμφαση στην καταγγελτική αντιπολίτευση; Σημαίνει μήπως ότι πρέπει να απαντά με ίση σφοδρότητα, αντιδρώντας ακόμη και με νομικά μέσα –εξώδικα, αλλά αν χρειαστεί, και ένδικα– στις επιθέσεις που υπερβαίνουν τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης;
Το δίλημμα είναι διαρκές. Ο κίνδυνος είναι να παρασυρθεί η Ν.Δ. σε ένα σπιράλ όξυνσης, θυσιάζοντας το θετικό της μήνυμα. Αν, αντιθέτως, αντιδρά με θεσμική αυτοσυγκράτηση, κινδυνεύει να επιτρέψει στον λόγο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να κυριαρχήσει στη δημόσια σφαίρα.
Βλέποντας κανείς το βίντεο για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που προβλήθηκε την Πέμπτη στο Ευρωκοινοβούλιο, είχε την ευκαιρία να θυμηθεί και τη μία και την άλλη απάντηση στο σημερινό δίλημμα του υιού του. Ο πατήρ Μητσοτάκης οδήγησε κάποτε την πολιτική αντιπαράθεση στα δικαστήρια. Oμως στην πιο δύσκολη για τον ίδιο στιγμή είχε δείξει απαράμιλλη αυτοσυγκράτηση· δεν είχε αφήσει το αίμα του Μπακογιάννη να ποτίσει το πολιτικό μίσος.
Ρηχές συγκρίσεις δεν πρέπει να γίνονται. Αλλά, αν έχουν αξία οι πολιτικές παραδόσεις, είναι γιατί σου δίνουν μέτρα. Παραδείγματα και αντιπαραδείγματα. Υποδήματα για όλους τους καιρούς.