Πώς να εννοούμε τη «λαϊκή» κατοικία;

Πώς να εννοούμε τη «λαϊκή» κατοικία;

1' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Υπάρχει λαϊκή κατοικία; Βεβαίως! Προφανώς όμως δεν μπορεί κανείς να ονομάζει «λαϊκή» μια κατοικία αξίας 180.000 ευρώ, ειδικά στην παρούσα συγκυρία της αγοράς ακινήτων. Οτι βουλευτές και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν την προστασία ακινήτων των 300.000 ευρώ ξεπερνάει κάθε προηγούμενο λαϊκισμό τους. Στο ποσό αυτό περιλαμβάνονται τα 9/10 όλων των ακινήτων όλης της χώρας. Ποια είναι λοιπόν η «λαϊκή» κατοικία και ποια είναι η προστασία της;

Το Σύνταγμα προβλέπει (άρθρο 21, παρ. 4) πως «η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του κράτους». Είναι προφανές ότι η διάταξη αυτή καμία σχέση δεν έχει με τη συζήτηση που προκάλεσε η επανέναρξη των πλειστηριασμών υποθηκευμένων ακινήτων, τα οποία χαρακτηρίζουν κάποιοι «λαϊκά σπίτια» στο όριο των 300.000 ευρώ. Τι πρέπει να κάνει το κράτος;

Στη μεταπολεμική Ευρώπη, στη Δύση όπως και στην Ανατολή, στις δυτικές δημοκρατίες και στα σοβιετικού τύπου κράτη, χτίστηκαν συστηματικά πραγματικές λαϊκές κατοικίες. Σε γενικές γραμμές μοιάζουν με τις δικές μας πολυκατοικίες, αφού παρείχαν μια ελάχιστη κατοικήσιμη επιφάνεια σε αναλογία με τα μέλη της οικογένειας, με ικανοποιητικές συνθήκες υγιεινής. Οι κομμουνιστές του ΚΚΕ είναι οι μόνοι που θυμούνται ακόμη τους σκοπούς που όφειλε αλλά ποτέ δεν υπηρέτησε η Εργατική Εστία, οι αρμοδιότητες της οποίας μεταφέρθηκαν στον ΟΑΕΔ πριν από πέντε χρόνια. Πάντως οι μισθωτοί πληρώνουν ακόμη σήμερα (προσετέθησαν μάλιστα και πολλές κατηγορίες επαγγελματιών) ποσοστό της ακαθάριστης αμοιβής τους για τη «λαϊκή» κατοικία. Το κράτος πρέπει να ενισχύσει αυτήν ακριβώς την κατασκευή, ενισχύοντας ταυτόχρονα τις δεκάδες δραστηριότητες της οικοδομής.

Οι «αριστεροί» δεν έκαναν τίποτε απολύτως για την προσφορά και την προστασία της πραγματικής λαϊκής κατοικίας. Απλώς αποσύρθηκαν από τα πρωτοδικεία. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η αρπαγή των ψηφοφόρων της μεσαίας τάξης που ξανακοιτάζουν προς τα παλαιά κόμματα. Τα οποία βεβαίως είχαν δρομολογήσει τη δίκαιη διάκριση και προστασία όσων έχουν πραγματική οικονομική ανάγκη. Η διάκριση αυτή είναι πράξη ισονομίας. Προς εκείνους που δεν πήραν ποτέ δάνειο και συνεχίζουν να ζουν στο νοίκι και στην πραγματική «λαϊκή» κατοικία· τους άλλους που στριμώχτηκαν και πληρώνουν το δάνειό τους και, τέλος, όσους απέκτησαν μια κατοικία στα μέτρα των οικονομικών δυνατοτήτων τους και που οι τράπεζες έχουν την υποχρέωση να τους βοηθήσουν να την κρατήσουν. Κάπου εκεί βρίσκεται το όριο της λαϊκής κατοικίας. Μετά ξεκινάει ο επικίνδυνος λαϊκισμός.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή