Μερικές από αυτές τις λέσχες κοινωνικής συναναστροφής χρονολογούνται πίσω στον 18ο αιώνα και ανάμεσα στα μέλη τους, υπάρχουν ακόμα και πρώην Πρόεδροι των ΗΠΑ. Τον τελευταίο καιρό, όμως, τα τωρινά μέλη έχουν κατηγορηθεί για απόπειρες σεξουαλικής κακοποίησης, αλλά και προβλήματα αλκοολισμού.
Σε μια ιδιωτική συνεδρίαση που έγινε τη Δευτέρα, το διοικητικό συμβούλιο του πανεπιστημίου ψήφισε την έγκριση ενός κανονισμού που είχε προταθεί τον Μάιο του 2016 και απαγόρευε σε φοιτητές που είναι μέλη σε λέσχες όπου επιτρέπεται μόνο το ένα φύλο, να αποκτήσουν ηγετικό ρόλο σε ομάδες της πανεπιστημιούπολης και να χριστούν αρχηγοί σε αθλητικές ομάδες. Ο ίδιος κανονισμός λέει πως το Χάρβαρντ δε θα υποστηρίξει τους εν λόγω φοιτητές όσον αφορά τις μεγάλες υποτροφίες που προσφέρονται. Η διοίκηση του πανεπιστημίου θέσπισε τον κανονισμό για να φέρει την αλλαγή στις λέσχες κοινωνικής συναναστροφής που δεν έχουν αναγνωριστεί επισήμως, γνωστές και ως «τελικές λέσχες» (Final clubs).
Μια τοποθέτηση από την Ντρου Φάουστ, πρόεδρο του Χάρβαρντ, αλλά και τον Ουίλιαμ Λι, ανώτερο μέλος του διοικητικού συμβουλίου, ανέφερε πως ο συνολικός αντίκτυπος των λεσχών μόνο για ένα φύλο, είναι αρνητικός. «Οι τελικές λέσχες είναι κατασκεύασμα μιας άλλης εποχής, όταν οι σπουδαστές του Χάρβαρντ ήταν κατά κύριο λόγο άνδρες, πολιτισμικά ομογενείς, λευκοί και οικονομικά εύποροι. Σήμερα, η πλειοψηφία των σπουδαστών μας έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά», ανέφερε και πρόσθεσε πως η διαφοροποίηση έχει επιτευχθεί σε πολλά επίπεδα.
Ο κανονισμός ισχύει επίσης και για όλες τις αδελφότητες που είναι αποκλειστικά για γυναίκες, αναγνωρισμένες ή μη. Μερικές λέσχες έχουν ήδη προσαρμόσει τους κανόνες εισαγωγής τους, προς συμμόρφωση με τον κανονισμό. Η αδελφότητα Ντελφίκ, η οποία δεχόταν αποκλειστικά άνδρες ενώθηκε με την Μπι, μια τελική λέσχη μόνο για γυναίκες, η οποία είχε δημιουργηθεί τη δεκαετία του ’90. Πλέον, οι δύο αδελφότητες στεγάζονται σε κοινή έδρα κόντα στην Πανεπιστημιούπολη.
Μερικοί απόφοιτοι και κάποια μέλη του διδακτικού προσωπικού έχουν εναντιωθεί στον κανονισμό, ισχυριζόμενοι πως περιορίζει τις ελευθερίες του συνεταιρίζεσθαι και του λόγου. Ο Χάρι Λιούις, καθηγητής πληροφορικής και πρώην πρύτανης του Χάρβαρντ, ηγήθηκε μιας προσπάθειας ανατροπής του κανονισμού, αλλά το εκπαιδευτικό προσωπικό του πανεπιστημίου καταψήφισε την πρότασή του, σε μια συνάντηση που έγινε τον Νοέμβριο.
Η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου τη Δευτέρα, οριστικοποίησε τη στάση του Χάρβαρντ απέναντι στις τελικές λέσχες, που αντιμετώπιζαν εξονυχιστικές έρευνες από τα υψηλά υφιστάμενα στελέχη του πανεπιστημίου. Τον Μάρτιο, μια επιτροπή του πανεπιστημίου ανέφερε πως τα μέλη των ανδρικών τελικών λεσχών έχουν «βαθιά ριζωμένο μισογυνισμό και μια αίσθηση υπεροχής απέναντι στο άλλο φύλο».
Μια έρευνα του πανεπιστημίου ανακάλυψε πως το 47% των τελειόφοιτων θηλυκών φοιτητριών που είχαν προστριβή με τις λέσχες, βίωσαν σεξουαλική επαφή άνευ συναίνεσης. Οι φοιτητές και απόφοιτοι των λεσχών αποποιήθηκαν τις κατηγορίες και αρνήθηκαν πως αντιμετωπίζουν προβλήματα σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίησης.
Ομάδες που αντιπροσωπεύουν τις αδελφότητες έχουν επίσης διαμαρτυρηθεί για τον κανονισμό, ισχυριζόμενες ότι οι λέσχες τους παρέχουν στους φοιτητές εμπειρίες που εμπλουτίζουν τις σπουδές τους. Όμως, η τοποθέτηση από τη Φάουστ και τον Λι, δείχνουν να αποκλείουν το ενδεχόμενο αποδοχής του τρόπου ζωής των αδελφοτήτων από το Χάρβαρντ. «Δε θα γίνουμε πανεπιστήμιο αδελφοτήτων, πόσο μάλλον ένα πανεπιστήμιο όπου οι αδελφότητες μπορούν να δρουν χωρίς επιτήρηση».
Η Φάουστ είχε πει στο παρελθόν ότι θα είναι εκείνη που θα πάρει την τελική απόφαση, αλλά το το διοικητικό συμβούλιο του πανεπιστημίου, γνωστό και ως Harvard Corporation, στηρίζει τον κανονισμό, εν μέσω μιας περιόδου έχει ανακοινωθεί πως η Φάουστ αναμένεται να παραιτηθεί από πρόεδρος, μέσα στο 2018.
Η επιλογή που προωθήθηκε από το διοικητικό συμβούλιο είναι μία από τις τρεις που πρότεινε μια επιτροπή αποτελούμενη από μέλη του διδακτικού προσωπικού, τον Σεπτέμβριο. Η ηγεσία του Χάρβαρντ δηλώνει πως η εν λόγω επιλογή διατηρεί το δικαίωμα των φοιτητών να γίνονται μέλη σε ομάδες, απλώς προσθέτει συνέπειες στην όποια επιλογή τους. «Σε τελική ανάλυση, οι φοιτητές έχουν την ελευθερία να αποφασίσουν τι είναι πιο σημαντικό για τη ζωή τους: Η συμμετοχή σε οργανισμούς που κάνουν διακρίσεις κατά των φύλων ή η πρόσβαση σε προνόμια και πόρους που θα τους στερούσε μια πιθανή συμμετοχή τους», κατέληξε η τοποθέτηση.
Πηγή: CBS Επιμέλεια Κειμένου: Χρήστος Κανελλόπουλος