Σπάζοντας το φράγμα του ήχου

Σπάζοντας το φράγμα του ήχου

2' 21" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο ​​Ζακ Κορμερί στέκεται πάνω από μια μαρμάρινη πλάκα. Είναι σαράντα χρόνων και κάτι ψάχνει, όπως οι περισσότεροι άνδρες της ηλικίας του.

Διαβάζω: «Ο Ζακ Κορμερί, με το βλέμμα προσηλωμένο στο αργόσυρτο ταξίδι που έκαναν τα σύννεφα στον ουρανό, προσπαθούσε να διακρίνει, πέρα απ’ το άρωμα των νοτερών λουλουδιών, τη μυρωδιά της αρμύρας που έφερνε εκείνη τη στιγμή η μακρινή και ασάλευτη θάλασσα, όταν το ελαφρύ χτύπημα ενός τσίγκινου κουβά στο μάρμαρο ενός τάφου τον έβγαλε από την ονειροπόλησή του».

Ο Ζακ Κορμερί δεν υπάρχει. Είναι ο χαρακτήρας του πλέον αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος που δούλευε ο Καμί και που έμελλε να μείνει ημιτελές εξαιτίας του πρόωρου, βίαιου θανάτου του. Τίτλος του βιβλίου, «Ο πρώτος άνθρωπος». Το 144 σελίδων δυσκολοδιάβαστο χειρόγραφο που έφερε τον γραφικό χαρακτήρα του Γάλλου νομπελίστα εντοπίστηκε μέσα στην τσάντα του, στο τσακισμένο αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ο Καμί, τη μοιραία 4η Ιανουαρίου του 1960.

Ζεστή ζεστή μού έφερε ο κύριος Γκρι την ελληνική έκδοση, από τον Καστανιώτη, σε μετάφραση της Ρίτας Κολαΐτη. Παραξενεύτηκα που μόλις τώρα έβγαινε για πρώτη φορά αυτό το βιβλίο στα ελληνικά. Ο κύριος Γκρι είχε ήδη ξεκινήσει να το διαβάζει. Ο σελιδοδείκτης βρισκόταν στη σελίδα 34 – απ’ όπου και το παραπάνω απόσπασμα.

Ο Ζακ Κορμερί εμφανίζεται να έχει μείνει ορφανός από πατέρα σε βρεφική ηλικία και στα σαράντα του να επιστρέφει προσωρινά από τη Γαλλία στον τόπο της καταγωγής του, στο Αλγέρι – εξ ου και η «μυρωδιά της αρμύρας».

Στέκεται πάνω από τον τάφο του πατέρα του. Διαβάζει στο μάρμαρο: 1885 – 1914. Είκοσι εννέα χρόνων πέθανε ο πατέρας του – τους πρώτους μήνες του Μεγάλου Πολέμου, όταν ο Ζακ Κορμερί ήταν μόλις ενός. Ο πατέρας του Καμί, ο Λουσιέν Καμί, είχε τραυματιστεί σοβαρά στη Μάχη του Μάρνη και πέθανε στις 11 Οκτωβρίου του 1914 σε ορεινό χειρουργείο. Ο Καμί δεν είχε κλείσει ένα χρόνο ζωής.

Μυρίζοντας τη θάλασσα της Μεσογείου, ο Ζακ Κορμερί συνειδητοποιεί ότι είναι πλέον μεγαλύτερος από τον ίδιο του τον πατέρα, τον οποίο δεν γνώρισε ποτέ. «Κι όμως, το μυστικό που έψαχνε με πάθος να μάθει από τα βιβλία και τους ανθρώπους τού φαινόταν τώρα ότι συνδεόταν μυστικά με αυτόν εδώ τον νεκρό, αυτό τον νεότερό του πατέρα, με αυτό που ήταν και αυτό που είχε γίνει, και του φαινόταν ακόμα ότι αυτός ο ίδιος είχε φύγει πολύ μακριά ψάχνοντας κάτι που ήταν σιμά του στο χρόνο και στο αίμα».

Ενας εσωτερικός, αθέατος, βουβός λυγμός δονεί τον σαραντάχρονο Ζακ Κορμερί, σαν τεκτονική πλάκα στον γήινο φλοιό, από αυτούς που μας συμβαίνουν συχνά, στις πιο απρόσμενες, καθημερινές στιγμές. Αν δεν το προσπεράσουμε θα δούμε ότι πρόκειται για μυστικό, διακριτικό πέρασμα.

Ο Ζακ Κορμερί δεν το προσπερνά, αλλά το διαβαίνει, προχωρώντας μπροστά. «Ο έρημος ουρανός αντήχησε από μια ξαφνική δυνατή έκρηξη. Ενα αόρατο αεροπλάνο είχε σπάσει το φράγμα του ήχου. Γυρίζοντας την πλάτη του στον τάφο, ο Ζακ Κορμερί εγκατέλειψε τον πατέρα του».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή