«Η πλέον φιλόξενη πόλη της Ευρώπης» χαρακτηρίστηκε από το BBC η Αθήνα. Αναμενόμενο; Κάθε άλλο, σε μια περίοδο με αισθητή την ψύχρα της κρίσης, τα ωμά, τα σκληρά και τα ασύμμετρα (εγκατάλειψη, άγριες νύχτες, βανδαλισμοί, φθορά) που μας αποκαρδιώνουν και μας πληγώνουν. Μάλιστα, προ μηνός, διεθνής διαγωνισμός για την πλέον φιλόξενη μητρόπολη του κόσμου κατέτασσε την ελληνική πρωτεύουσα στην 64η θέση, ανάμεσα σε 100.
Σίγουρα η Αθήνα δεν είναι μόνο μια πόλη χωρίς τους αυτοματισμούς των υπερσύγχρονων οργανωμένων κοινωνιών, με σκοτεινά υποβαθμισμένα στενά και κατεστραμμένες προσόψεις, ακόμη αφυπνίζει και διατηρεί την πίστη στη δυνατότητα αναγέννησης. Πέρα από τα ιστορικά, τα παλιά και νέα διαμάντια της, διαθέτει πλήθος ανακατασκευασμένες γωνιές, στριμωγμένες ανάμεσα σε τόνους μπετόν, να διασκεδάζουν το μονότονο αστικό τοπίο. Πλάι και μέσα σε όσα σηματοδοτούσαν την ασχήμια της (αυτοκίνητα, θόρυβος, άναρχη δόμηση, πληγές μιας πόλης που υποτίμησε το παρελθόν της, την αρχιτεκτονική, τις κλίμακες), αναπτύσσονται ατελείωτα καλλιτεχνικά δρώμενα εντός και εκτός κτιρίων, δημιουργίες του δρόμου, που την κάνουν να παραμερίζει τους πόνους της και να εμφανίζει έναν απρόσμενο εαυτό. Ομως, ίσως, δεν είναι μόνον αυτά που την κάνουν φιλόξενη.
Η κρίση έφερε αξιοσημείωτο τμήμα του πληθυσμού πίσω στη φθηνή ψυχαγωγία της βόλτας στο κέντρο. Και η πυκνή Αθήνα, με τις ετερόκλητες ανάμεικτες δραστηριότητες διάχυτες στον δομημένο ιστό, και κατοικία και εργασία, και εμπόριο και ψυχαγωγία, έγινε ξανά πεδίο ενδυνάμωσης της εξασθενημένης κοινωνικότητας. Οχι όλες τις ώρες, αλλά αρκετά συχνά για να δημιουργούνται εικόνες με πεζοδρόμια, πλατείες να σφύζουν από κόσμο, να σε καλούν να ζήσεις την πόλη όχι μόνον ως αξιοθέατο, με τα μάτια να κινούνται πάνω σε κτίρια και προοπτικές, αλλά και με τις υπόλοιπες αισθήσεις, σαν ζωντανό σώμα. Ο ξένος επισκέπτης, που έχει συνηθίσει, λίγο ώς πολύ, στις μεγάλες αποστάσεις ανάμεσα στα οικοδομήματα, στους αχανείς χώρους, όπου το σώμα μάλλον χάνεται, νιώθει σαν μέσα σε ζεστή αγκαλιά. Δεν είναι μόνον η αθηναϊκή ευκολία στις συναναστροφές, είναι και οι υψηλές αθηναϊκές πυκνότητες που φέρνουν κοντά. Το «δίχτυ» που συλλαμβάνει και καθιστά λιγότερο βλαβερά δηλητήρια και δεινά.