Ενα εικοσιτετράωρο με την τραγουδίστρια Παυλίνα Βουλγαράκη

Ενα εικοσιτετράωρο με την τραγουδίστρια Παυλίνα Βουλγαράκη

2' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

06.00 – 10.00

Ξυπνάω στον περιφερειακό του Λυκαβηττού, όμως κανονικά θα έπρεπε να ξυπνάω στο σπίτι που νοικιάζω στην πλατεία Βαρνάβα. Κάποιες φορές δέκα λεπτά πριν βγει ο ήλιος, ώστε να πάμε με τον Μάρκο και τον Φλάφυ –τα σκυλιά μου– να του πούμε «γεια». Αλλες γύρω στις 10 σε απόλυτο πανικό, σίγουρη ότι για κάπου έχω αργήσει. Και άλλες ό,τι ώρα θέλω, δίνοντάς μου το δικαίωμα να κλείνω το κινητό, να ακούω μουσική ανακαλύπτοντας όμορφα κείμενα, να κάνω άσκοπους περιπάτους. Εξάλλου, είναι σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μου να χαζεύω το υπερπέραν.

14.00 – 18.00

Οι πρόβες μου και το μάθημα της φωνητικής είναι πάντα μεσημέρι. Κάνω φωνητική στον Αλιμο αρκετές φορές την εβδομάδα. Εκεί ησυχάζω, αδειάζουν οι σκέψεις μου, αφήνομαι, και η δασκάλα μου μου δίνει όλη τη δύναμη του κόσμου.

Αυτή την περίοδο επίσης ετοιμάζομαι καθημερινά για τις παραστάσεις στο «Κρεμλίνο», στον Πειραιά. Οι πρόβες γίνονται στο σπίτι του μπασίστα και ενορχηστρωτή μας Κωστή Βήχου και συνοδεύονται από τις λιχουδιές που έχει ετοιμάσει η γυναίκα του Χαριτίνη. Μαζευόμαστε με τα αγόρια της μπάντας μου, προβάρουμε όσα ήδη ξέρουμε, δοκιμάζουμε ήχους, συζητάμε για το πρόγραμμα ή απλώς χανόμαστε στη μουσική. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα να διατηρείται η φιλική μας σχέση και η ουσιαστική μας επαφή. Σε αυτό που κάνουμε θέλουμε να είμαστε όλοι κι εξίσου ψυχικά παρόντες.

19.00 – 22.00

Εχω επιστρέψει πια στο σπίτι. Ο Μάρκος κι ο Φλάφυ περιμένουν με ανυπομονησία την… έξοδό τους. Οσο κάνουμε βόλτα θα κοιτάξω τις ειδοποιήσεις των μηνυμάτων στο κινητό μου. Εχω τους ίδιους φίλους από 6 χρόνων, αυτό σημαίνει πως έχουν την οικειότητα να μου στείλουν πέντε απανωτά και αυστηρά μηνύματα στην περίπτωση που με ψάχνουν. Η βόλτα τελειώνει. Δεν θα αρχίσω γυμναστήριο ούτε σήμερα.

Θα θυμηθώ ότι του χρόνου θέλω να κάνω το μεταπτυχιακό μου και θα ασχοληθώ για λίγες ώρες με την πτυχιακή μου εργασία, η οποία έχει θέμα «Η θεραπεία του τραύματος μέσα από την τέχνη». Θα κοιτάξω τα e-mails μου και θα οργανώσω τις συναντήσεις της επόμενης ημέρας.

22.00

Εγώ ζω το βράδυ. Οταν δεν έχω live ξέρω πού γίνονται τα σωστά lives ή πράγματα στην πόλη. Πηγαίνω σχεδόν πάντα μόνη, ακόμη και στο θέατρο. Εχω ένα μικρό σημειωματάριο που στο εξώφυλλο έχει τον πίνακα «A vase of Flowers» της Margaretha Haverman. Σημειώνω τα πάντα. Περιγράφω ανθρώπους που μου κάνουν εντύπωση. Φράσεις ή τραγούδια που άκουσα και μου άρεσαν. Προβληματισμούς και συναισθήματα. Κάτι απ’ όλα αυτά ίσως γίνει κάποτε τραγούδι. Κάποια στιγμή επιστρέφω στο σπίτι. Συνήθως διαβάζω.

Αυτή την περίοδο έχω πιάσει το «Αναζητώντας τον κόσμο του θαυμαστού» του Πίτερ Ουσπένσκι, το οποίο είναι δώρο του δικηγόρου μου αλλά και πιο αγαπημένου μου φίλου, Γιάννη. Πριν ξαπλώσω θα κάνω το τέταρτο ή πέμπτο ντους της μέρας, δεν είναι θέμα καθαριότητας, είναι θέμα νερού. Για εμένα το νερό είναι κάτι σαν τον θεό και το χρειάζομαι πάνω μου, σίγουρα πριν κοιμηθώ αλλά και μόλις ξυπνήσω.

​​«Μωβ Καληνύχτες» είναι ο τίτλος της παράστασης που παρουσιάζει η Παυλίνα Βουλγαράκη στο «Κρεμλίνο» (Καραΐσκου 119, Πειραιάς) στις 15 Δεκεμβρίου. Με τραγούδια από την πρώτη δισκογραφική της δουλειά, καθώς και άλλων δημιουργών. Επίσης, για πρώτη φορά θα συστηθούμε με τις νέες της ιστορίες όπως αυτές έγιναν τραγούδια στη δεύτερη προσωπική δισκογραφική δουλειά της με τίτλο «Μωβ Καληνύχτες».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή