Είχαν μέσα τους τον σπόρο της αλλαγής

Είχαν μέσα τους τον σπόρο της αλλαγής

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η ​​Μαρίνα ήταν διευθύντρια παραγωγής ταινιών σε μεγάλη διαφημιστική εταιρεία. Ετρεχε δύσκολα πρότζεκτ πολλών χιλιάδων ευρώ. Δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τη γη μέχρι που άρχισε να ψάχνεται με τα βιολογικά προϊόντα για λόγους ποιοτικής αναβάθμισης της διατροφής της. Σιγά σιγά ήρθε σε επαφή με βιοκαλλιεργητές και εντυπωσιάστηκε από το πάθος τους. Αποχαιρέτησε τη διαφήμιση, που ούτως ή άλλως τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως τα είχε σχεδιάσει, και σήμερα καλλιεργεί τα δικά της στρέμματα και πουλάει την παραγωγή της σε βιολογικές λαϊκές αγορές.

Ο Κώστας εργαζόταν σε πολυεθνική στην Αθήνα. Εχασε τη δουλειά του στην αρχή της κρίσης. Πήγε στον τόπο καταγωγής του πατέρα του, ένα χωριό έξω από τη Δράμα και ασχολήθηκε με θερμοκήπια ντομάτας. Εφαγε τα μούτρα του ξεκινώντας, αλλά τελικά τα κατάφερε.

Ο Δημήτρης ήταν γραφίστας, «όνομα» στη δουλειά αυτή. Από το 2009 και μετά, άρχισε να χάνει πελάτες ή να του προτείνουν δουλειές με εξαιρετικά χαμηλή αμοιβή. Βρέθηκε σε τεράστιο αδιέξοδο. Επρεπε να σκεφτεί αλλιώς. Και το έκανε. Ξεκίνησε πειραματικά στην αρχή με τη βιολογική μελισσοκομία. Σήμερα, εκτός απ’ αυτή τη δραστηριότητα που πηγαίνει περίφημα –σε ράφια γνωστών καταστημάτων με βιολογικά προϊόντα βρίσκει κανείς το μέλι του– διαθέτει αμπέλια αλλά και ελιές. Κυρίως, διαθέτει ποιότητα ζωής ακριβώς όπως ο Κώστας και η Μαρίνα.

Υπάρχουν αμέτρητες αντίστοιχες περιπτώσεις. Πρόσφατα έμαθα για το ντοκιμαντέρ του 42χρονου σήμερα σκηνοθέτη Αλέξανδρου Οικονομίδη με τίτλο «Seed for Change» (Σπόρος για την Αλλαγή) που προβλήθηκε για πρώτη φορά την προηγούμενη Κυριακή στον κινηματογράφο «Τριανόν». Γράφω σήμερα, γιατί το ξεκίνησε πριν από επτά χρόνια – αξιοθαύμαστο το πείσμα του!

Στις αρχές του 2010 ήταν άνεργος και αποφάσισε να κάνει ένα ενδιαφέρον πείραμα. Να παραγάγει ο ίδιος την τροφή του σ’ ένα μπαλκόνι της Αθήνας. Η προσπάθειά του αυτή όχι μόνο έγινε ντοκιμαντέρ αλλά τον οδήγησε σε νέους δρόμους. Εχει μεγάλο ενδιαφέρον η συνέντευξη που έδωσε στην Ιωάννα Φωτιάδη («Κ», 2/12/2017).

Λέει σ’ ένα σημείο ο Αλέξανδρος Οικονομίδης: «Πριν από την ταινία δεν είχα καμία σχέση με τη γη (…) Εκτοτε έχω αλλάξει, έχω γίνει πιο ενεργός και αισιόδοξος, επιπλέον έχω αναθεωρήσει τελείως το σύστημα αξιών μου».

Οι τέσσερις άνθρωποι που «συγκατοικούν» σ’ αυτό το κείμενο ζούσαν στην πόλη. Δεν είχαν τριβή με τη γη. Δεν τη γνώριζαν, ίσως και να μην την αγαπούσαν. Η κρίση τούς ανάγκασε να πάρουν μια απόφαση. Να τολμήσουν τη φυγή προς τα εμπρός.

Αγωνίστηκαν σκληρά, διάβασαν, συμβουλεύτηκαν τους παλιούς. Είχαν μέσα τους τον σπόρο της αλλαγής. Κατάφεραν αρκετά. Κυρίως, να έχουν ένα διαφορετικό βλέμμα. Πιο ήρεμο και σίγουρα πιο αισιόδοξο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή