Τα «παιδιά» δεν είχαν πάρει ρεπό

Τα «παιδιά» δεν είχαν πάρει ρεπό

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου, Εμμανουήλ Μπενάκη, γύρω στις 11 μ.μ. Το κέντρο της πόλης είναι «αστακός» λόγω της επίσκεψης του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ήδη έχει καταλύσει στο δωμάτιό του στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία», περίπου 1,5 χιλιόμετρο από τον κεντρικό δρόμο των Εξαρχείων.

«Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ένα ήσυχο βράδυ», λέει στην «Κ» κάτοικος της περιοχής που δεν θέλει να αποκαλύψει την ταυτότητά του. «Είχε προηγηθεί μια νύχτα κόλασης ανήμερα την εορτή του Αγίου Νικολάου –από τις πιο επεισοδιακές που θυμάμαι στα Εξάρχεια– και σκεφτόμουν ότι τα “παιδιά” θα είχαν πάρει “ρεπό”. Συγχωρήστε τον κυνισμό μου, αλλά είναι ένας τρόπος άμυνας. Ξαφνικά, άρχισαν να ακούγονται κρότοι από μακριά. Δεν μπορούσα να υπολογίσω από ποια πλευρά, ίσως από την Καλλιδρομίου. Δεν πέρασε μισή ώρα και άκουσα ένα δυνατό θόρυβο, σαν κι αυτόν που κάνουν τζάμια που σπάνε. Βγήκα στο μπαλκόνι και είδα τρία-τέσσερα άτομα που είχαν σπάσει τα παράθυρα ενός αυτοκινήτου και προσπαθούσαν να του βάλουν φωτιά. Δευτερόλεπτα μετά, άρχισαν να τρέχουν προς την πλευρά της Καλλιδρομίου. Το αυτοκίνητο τυλίχθηκε στις φλόγες και σύντομα άρπαξε και το μπροστινό του, ενώ η φωτιά είχε ήδη πάρει ύψος και άρχισε να γλείφει τους τοίχους του διατηρητέου που βρίσκεται στη γωνία Δερβενίων και Εμμ. Μπενάκη. Η Εμμ. Μπενάκη είναι ένας στενός δρόμος. Εύκολα μπορεί να πάρει φωτιά μια τέντα και να μεταδοθεί σε ένα διαμέρισμα. Κάτοικοι βγήκαν έξω και έριχναν νερό προσπαθώντας να την περιορίσουν. Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε, περίπου είκοσι λεπτά με μισή ώρα αργότερα, ήρθε η Πυροσβεστική. Τα αυτοκίνητα είχαν καταστραφεί ολοσχερώς, αλλά τουλάχιστον δεν επεκτάθηκε η φωτιά. Κατέβασα τα ρολά στο μπαλκόνι κι έπεσα για ύπνο. Ξέρετε, αυτό είναι το χειρότερο. Πρόκειται για μια κατάσταση που πλέον έχει γίνει κανονικότητα».

«Σαν να μην υπάρχουμε»

Από το παράθυρό του, λίγα μέτρα πιο ψηλά στην Εμμ. Μπενάκη, ο Γ. έβλεπε το ίδιο σκηνικό. «Μου έκανε εντύπωση που ήρθε η Πυροσβεστική πριν έρθει διμοιρία των ΜΑΤ», λέει στην «Κ». «Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Πέρυσι, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο καθυστέρησαν πολύ και παραλίγο να καούμε όταν άρπαξε φωτιά ένα αυτοκίνητο μπροστά στην είσοδο του σπιτιού. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι γενικότερη η ανομία που επικρατεί. Την προηγούμενη Κυριακή, μέσα στο μεσημέρι, ακούω έναν ήχο γνώριμο. Ξέρεις, έχουμε ψιλομάθει τους ήχους. Ηταν σπάσιμο. Βγαίνω στο μπαλκόνι και βλέπω δύο άτομα να έχουν σπάσει το παράθυρο ενός αυτοκινήτου και να αρπάζουν κάτι από μέσα. Σκέφτηκα να κατέβω, αλλά δεν σου κρύβω ότι φοβήθηκα. Δεν έκανα απολύτως τίποτα. Νιώθουμε απροστάτευτοι και ανυπεράσπιστοι. Σαν να μην υπάρχουμε. Και το χειρότερο… έχουμε βαρεθεί να λέμε τα ίδια και τα ίδια και να μη γίνεται τίποτα».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή