Γιάννης Μουζάλας: Πυρσοί

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι άχαρο. Αλλά μπορεί να το δοκιμάσει κανείς σαν άσκηση. Να βάλει τον εαυτό του σε θέση Μουζάλα. Οχι του ίδιου του Μουζάλα, αλλά του Ελληνα υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής. Αυτός ο υπουργός, όπως κι αν λεγόταν, θα βρισκόταν στο επίκεντρο μιας διεθνούς κρίσης με παραλυτικές εσωτερικές επιπλοκές.

Θα τον πίεζε η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι παράγοντες της οποίας –όπως έδειξε το πρόσφατο μπλόκο στο λιμάνι της Λέσβου– δεν είναι πάντα σε θέση να ιεραρχήσουν το πρόβλημα πάνω από τις άμεσες πολιτικές προτεραιότητές τους.

Θα τον πίεζαν οι Ευρωπαίοι. Ο δήμαρχος της Λέσβου δεν είναι περισσότερο ευάλωτος στο πολιτικό κόστος απ’ ό,τι είναι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που τρομάζει από τους πυρσούς της Ακροδεξιάς στην πατρίδα του την Πολωνία. Το Μαξίμου –που επείγεται να ρίξει την ευθύνη στους δημάρχους– δεν είναι περισσότερο ευθυνόφοβο από τις Βρυξέλλες, που έχουν κάθε λόγο να απολυτοποιούν ως άλλοθι τις ανεπάρκειες της ελληνικής διοίκησης· που, όπως και με τις τρίτες χώρες μόνιμου «πάρκινγκ» προσφύγων, φαίνεται να πιστεύουν ότι με την παροχή οικονομικής ευρω-βοήθειας εξαγοράζουν πολιτική ανευθυνότητα.

Αυτόν τον υπουργό, που μπορεί και να μην τον έλεγαν Μουζάλα, θα τον απειλούσε πρώτο το κόμμα του. Θα τον στοχοποιούσαν εκείνα τα στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης που –μην μπορώντας να ορθώσουν το ανάστημά τους στην οικονομική πολιτική, της οποίας προΐσταται ο ομαδάρχης τους– θα εκτόνωναν στο προσφυγικό τις στοκαρισμένες αριστερές τους ευαισθησίες.

Εχοντας μωλωπιστεί και ξαναμωλωπιστεί από αυτές τις αντίρροπες πιέσεις, ο Μουζάλας τέθηκε σε τροχιά πολιτικής απόσυρσης. Το Μαξίμου τού είχε ετοιμάσει βελούδινη έξοδο, προτείνοντάς του να είναι υποψήφιος για τη θέση του επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης. Οταν η υποψηφιότητα ναυάγησε, ο πρωθυπουργός έκανε κάτι χειρότερο από το να τον αποπέμψει: τον κράτησε. Κράτησε έναν υπουργό που ο ίδιος είχε απονομιμοποιήσει, διαρρέοντας μέχρι και το όνομα του προαλειφόμενου για την αντικατάστασή του, και ορίζοντας τον Φλαμπουράρη ως κηδεμόνα του.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι το πρόβλημα είναι ο Μουζάλας, που μοιρολατρικά προβλέπει νεκρούς, σαν να ήταν παρατηρητής – σαν να μην ήταν ο ίδιος σε θέση να επηρεάσει τις συνθήκες που απειλούν να γίνουν πάλι θανάσιμες. Θα μπορούσε να πει ότι προπαντός πρόβλημα είναι η κυβέρνηση, που αφήνει το ασήκωτο χαρτοφυλάκιο στον υπουργό που η ίδια αποψίλωσε.

Θα μπορούσε με την ίδια πειστικότητα να πει ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι οι λαϊκιστές δήμαρχοι και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι που λειτουργούν σαν λαϊκιστές δήμαρχοι.

Υπάρχει ένα προσφυγικό για όλες τις πολιτικές χρήσεις. Χρήσεις προσφυγικού χωρίς πρόσφυγες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή