Διαβάζοντας ξανά την έρευνα του Δήμου Αθηναίων για τον πολιτισμό φαίνεται πως η αξία της έρευνας είναι και τα ερωτήματα που προκύπτουν. Είναι σίγουρα αξιοσημείωτο ότι 73% των ερωτωμένων φαίνεται ότι τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο πηγαίνουν θέατρο, σινεμά ή επισκέπτονται μια έκθεση. Εξαιρετικά ενδιαφέρον θα ήταν όμως να μαθαίναμε κατά πόσον οι «ενεργοί» δημότες επέλεξαν εκδηλώσεις με ελεύθερη είσοδο ή με εισιτήριο, ώστε να βγάζαμε ένα ασφαλέστερο συμπέρασμα για τη σχέση της κρίσης με τις προτιμήσεις των Αθηναίων. Παρομοίως θα ήταν καλό να μαθαίναμε ενόψει της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου τι ακριβώς διαβάζουν οι «βιβλιοφάγοι», όπως μετέφρασε ο Δήμος Αθηναίων το ποσοστό 79% που δήλωσε ότι διαβάζει βιβλία, ενώ μόνο το 8% απάντησε ότι συγκινείται από τη λογοτεχνία και ένα αναιμικό 1% από την ποίηση και τα κόμικς. Για τα κόμικς πέφτω από τα σύννεφα.
Ακόμη και εμπειρικά αν το δει κανείς δεν είναι περίεργο το Μουσείο της Ακρόπολης και το ΚΠΙΣΝ να συγκεντρώνουν, για διαφορετικούς λόγους, τις προτιμήσεις του κοινού, αλλά σε μια πρωτεύουσα των 4 εκατομμυρίων τι ακριβώς μπορείς να κάνεις εάν ένα ποσοστό από τους 500.000 κατοίκους του Δήμου Αθηναίων δεν σε επισκέφθηκε; Να αλλάξεις την πολιτική σου ή το ρεπερτόριο; Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για φορείς με διαφορετικό καλλιτεχνικό περιεχόμενο και χρηματοδότηση.
Η έρευνα, όπως επισημάνθηκε, παρουσιάζει μια στερεότυπη εικόνα σε ορισμένα στοιχεία για τις προτιμήσεις και τις αντιλήψεις περί πολιτισμού. Ισως το πιο ενδιαφέρον ερώτημα που θα έπρεπε να απασχολεί είναι για το ποιοι είναι οι άνθρωποι που κατοικούν στον Δήμο Αθηναίων και στο πολύπαθο κέντρο. Ετσι θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε πολύ καλύτερα τις πολιτιστικές τους προτιμήσεις και επιλογές.