Μια άδικη κανονικότητα στην πλατεία Αμερικής

Μια άδικη κανονικότητα στην πλατεία Αμερικής

4' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Χθες το πρωί, η πλατεία Αμερικής ζούσε τις συνηθισμένες της ημέρες. Η Πατησίων, το ποτάμι που τρέχει ανάμεσα στην πάνω και στην κάτω όχθη. Οσο περισσότερο χάνεσαι στην κάτω, αισθάνεσαι ότι ο ήλιος δεν επαρκεί για να φωτίσει τις μέρες όσων ζουν και επιχειρούν στην περιοχή – αν και αυτό δεν αφορά τους πάντες, καθώς κάποιοι έχουν βολευτεί στις συνθήκες.

Η πλατεία Αμερικής δεν παρουσιάζει καμία ενοχή ή συστολή: το εμπόριο ναρκωτικών γίνεται μέρα μεσημέρι επί της πλατείας, ανάμεσα στους ηλικιωμένους, που περνούν την ώρα τους στα παγκάκια και τους διερχόμενους ιδιοκτήτες ζώων συντροφιάς. Στο μεταξύ, η Πατησίων συνεχίζει στους ρυθμούς της, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. «Μα δεν συμβαίνει τίποτα – ό,τι βλέπετε είναι απολύτως φυσιολογικό για μας. Ολοι μας, κάτοικοι και Αρχές, ξέρουμε πού είναι κρυμμένα τα ναρκωτικά, όλοι βλέπουμε τις δοσοληψίες που γίνονται νυχθημερόν. Καμιά φορά, όταν “δυσκολεύονται” να βρουν “άκρες” στα Εξάρχεια, έρχονται εδώ για προμήθειες», λέει επιχειρηματίας της περιοχής. «Εχουμε και το πρόσωπο-έμβλημα της περιοχής, γνώριμος όλων, που δεν νοιάζεται για τα μπες-βγες στη φυλακή. Συνεχίζει να πουλάει ναρκωτικά φάτσα φόρα, όπως, άλλωστε, κάνουν και άλλοι στην πλατεία ενώπιον όλων».

Με όσους κατοίκους και καταστηματάρχες μιλήσαμε, τα στοιχεία των οποίων διαθέτουμε, μιλούν για μετάλλαξη της γειτονιάς την τελευταία δεκαετία, με την πλήρη αναπροσαρμογή της ταυτότητας του πληθυσμού, αλλά και για πλήρη παράδοση. «Εχουμε σηκώσει τα χέρια ψηλά. Συμμετείχαμε σε επιτροπές, πήγαμε και ξαναπήγαμε σε υπουργεία, δήμο και αστυνομία και… τίποτα. Βουλιάζουμε στην απαξίωση, στον φόβο και στην ανομία, περιμένοντας να δούμε πού θα καταλήξει όλο αυτό».

Μια άδικη κανονικότητα στην πλατεία Αμερικής-1

Ο πεζόδρομος της οδού Λευκωσίας είναι η «πυξίδα» για όποιον θέλει να δει τι συμβαίνει στην ευρύτερη περιοχή της πλατείας. Κλειστά καταστήματα, άδεια όσα είναι ακόμα ανοικτά, κτίσματα του αθηναϊκού μοντερνισμού αφημένα. Στις αρχές του 2000 ήταν πλέον φανερό ότι η πλατεία Αμερικής δεν είχε πλέον κρίσιμη μάζα ιδιοκτητών ώστε να ενδιαφερθούν για τα σπίτια και τα καταστήματά τους. Με τη μαζική άφιξη νέων πληθυσμών, η περιοχή αλλάζει χαρακτήρα, «πέφτει», αφήνεται ως μια φθηνή γειτονιά του κέντρου. «Εκτοτε, συνεχίζουν να δίνουν ανεξέλεγκτα άδειες για καταστήματα, που όχι μόνο χρησιμοποιούνται ως βιτρίνα για άλλες δοσοληψίες, αλλά, το χειρότερο, “διώχνουν” τις υγιείς επιχειρήσεις, στις οποίες πλέον δεν πατάει άνθρωπος. Είναι οι τελευταίοι που έμειναν – και θα κλείσουν κι εκείνοι», αφηγείται χαρακτηριστικά καταστηματάρχης της περιοχής.

Ενας από εκείνους που επιμένουν να ζουν και να επιχειρούν στη γειτονιά, «από αγάπη», είναι ο Κωνσταντίνος Αργύρης, που διατηρεί μία όαση στην οδό Λέλας Καραγιάννη 17. Το βιβλιοπωλείο «Amarillo» αποτελεί αναπάντεχη έκπληξη στην πλατεία Αμερικής. Ξένες εφημερίδες και περιοδικά, ιδιαίτερες εκδόσεις, χαρτικά είδη υψηλής αισθητικής, αλλά και ένα φωτοτυπικό μηχάνημα, για ενίσχυση των εσόδων, δημιουργούν μια φωλιά πολιτισμού με το βλέμμα στον υπόλοιπο κόσμο. «Πελάτες μας είναι όσοι ξένοι παντρεύτηκαν με Ελληνες, αλλά και ντόπιοι που σπούδασαν στο εξωτερικό. Είναι όλοι μεγάλης ηλικίας και δύσκολα ανακυκλώνεται το ενδιαφέρον για περιοδικά, εφημερίδες και χαρτικά. Υπάρχει, όμως, μια μικρή χαραμάδα αισιοδοξίας μέσα στην κρίση: όσοι έφυγαν για τα προάστια πριν από 10-15 χρόνια, τώρα επιστρέφουν στα πατρικά τους ή έρχονται ξανά εδώ λόγω πολύ χαμηλών ενοικίων. Πάντως, κάποτε ήμασταν 3-4 βιβλιοπωλεία τριγύρω. Τώρα είμαι μόνος μου και δεν βγαίνει χωρίς οικογενειακή στήριξη», αφηγείται ο Κωνσταντίνος Αργύρης. «Σταθερή “πελατεία”, οι μετανάστες που τους μεταφράζω τα χαρτιά –που είναι όλα στα ελληνικά– ή τους συμπληρώνω διάφορες αιτήσεις».

Οικία Λέλας Καραγιάννη

Λίγο πιο κάτω, βρίσκεται η ακόμη ομορφότερη ιστορική οικία της Λέλας Καραγιάννη. Πριν από 3,5 μήνες γράφαμε ότι με τη χορηγία των 150.000 ευρώ της Microsoft, η ιστορική οικία θα μετατρεπόταν σε κόμβο τεχνολογίας και εκπαίδευσης ήδη από τις αρχές Οκτωβρίου (βλ. «Η νέα εποχή μπαίνει σε ένα ιστορικό κτίριο», 1/9/2017). Χθες, το κτίριο ήταν κλειδαμπαρωμένο και μία ειδοποίηση από τον πάροχο φυσικού αερίου (από τις 6/12/2017) έδειχνε ότι δεν υπήρξε πρόσβαση στην οικία για τις απαραίτητες μετρήσεις και ότι κανείς στο μεταξύ δεν είχε επισκεφθεί το κτίσμα. Στελέχη του Δήμου Αθηναίων, σε σχετική μας ερώτηση, απάντησαν «ότι ευθύνεται η καθυστέρηση της σύνδεσης της οικίας με το Ιντερνετ και της προμήθειας του εξοπλισμού», κάτι που σχεδιάζεται να ολοκληρωθεί εντός εβδομάδος. Η οικία της Λέλας Καραγιάννη, πάντως, περιμένει υπομονετικά να υποδεχθεί τους πρώτους μαθητές για τα εργαστήρια εξοικείωσης με την ψηφιακή εποχή. «Ισως δώσει λίγο φως στη γειτονιά, ποιος ξέρει», λένε κάτοικοι.

Μια άδικη κανονικότητα στην πλατεία Αμερικής-2

Η βόλτα στην πλατεία Αμερικής, με τον ήλιο του Δεκεμβρίου να λούζει ανθρώπους και κτίρια, ήταν ακόμη μία μικρή αποκάλυψη για τα «έγκατα» της Αθήνας. Για όσα το μάτι δεν βλέπει, δεν θέλει να δει ή, τελικώς, αγνοεί. Οι κάτοικοι φωνάζουν πως «είμαστε αφημένοι στην τύχη μας, κλεισμένοι στα σπίτια όταν πέσει το φως, αλλά επιμένουμε. Αγαπάμε τη γειτονιά, όσο κι αν οι Αρχές –όλες τους– μας αγνοούν επιδεικτικά. Στα Εξάρχεια περιορίζουν τα επεισόδια, εδώ περιορίζουν τα “ναυάγια” της ζωής, για να είναι όλο το υπόλοιπο κέντρο στην ησυχία του. Κι εμείς φοβισμένοι στα ίδια μας τα σπίτια».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή