Ω, τι κόσμος μπαμπά!..

2' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με τους παλιούς αποδεκτούς υπολογισμούς, οι γενιές άλλαζαν κάθε τριάντα χρόνια. Με τους ίδιους υπολογισμούς δεν έχει περάσει ακόμη μία γενιά από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και το τέλος του διπολισμού στον πλανήτη, χωρίς οι προσδοκίες περί μεγαλύτερης ασφάλειας και σταθερότητας να επαληθευθούν. Αντίθετα, ο κόσμος έχει γίνει περισσότερο ασταθής, η διεθνής ασφάλεια δεν είναι καθόλου εγγυημένη, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών διευρύνεται και βαθαίνει, τα προβλήματα πληθαίνουν και γίνονται πολυπλοκότερα, η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας και η παγκοσμιοποίηση περιθωριοποιούν κοινωνικές τάξεις και πληθυσμούς προσθέτοντας νέα, η Γη κινδυνεύει από την κλιματική αλλαγή, οι κυβερνήσεις δυσκολεύονται πολύ να βρουν λύσεις, η δημοκρατία ως πολίτευμα απειλείται, η έννοια του κοινωνικού κράτους βρίσκεται σε υποχώρηση.

Δεν απαιτείται ιδιαίτερη γνώση ή διορατικότητα για να γίνει αντιληπτό ότι κράτη και άνθρωποι ζουν, πλέον, σε εποχή κλιμάκωσης της ανασφάλειας. Αρκεί μία ματιά σε όσα συμβαίνουν στο στενότερο και ευρύτερο περιβάλλον. Οι αλλαγές είναι κατακλυσμιαίες και κυριαρχούν οι εντάσεις, χωρίς να μπορεί να προβλέψει κανείς πού θα έχει «κάτσει η μπίλια», όταν πέσει ο κουρνιαχτός. Ισως μάλιστα το προσδόκιμο ζωής του μέσου ανθρώπου των κοινωνιών της Δύσης να μην είναι αρκετό για να δει κάποιος το τέλος αυτής της τρομερής αναστάτωσης, που αλαφιάζει άτομα και κοινωνίες σε παγκόσμιο επίπεδο.

Προς το παρόν, πάντως, το βέβαιο είναι ότι δεν επαληθεύονται οι προβλέψεις του Φουκουγιάμα στο περίφημο βιβλίο του «Το τέλος της ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος», που νόμιζε ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά και θα κυριαρχήσει ο φιλελευθερισμός μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων. Οπως βέβαιο είναι ότι οι απανταχού κοινωνίες και κυβερνήσεις δεν μπορούν να παρακολουθήσουν και να προσαρμοστούν με την ίδια ταχύτητα στις ραγδαίες εξελίξεις που καθορίζουν ανεξέλεγκτα γεγονότα, κάτι που λειτουργεί και ως σπιράλ. Ακόμη περισσότερο, δεν μπορούν να προσαρμοστούν με ανάλογη ταχύτητα στις αλλαγές που επιβάλλει συνεχώς, πλέον, η τρομακτική και αέναη ανάπτυξη της τεχνολογίας.

Αν όλα τα παραπάνω ακούγονται κάπως θεωρητικά και αμφισβητήσιμα, υπάρχει και η εικόνα του κόσμου που είναι απολύτως ορατή. Με τις πολεμικές εντάσεις και συρράξεις από την Ουκρανία μέχρι τη Βόρεια Κορέα, με τη φωτιά στο Αφγανιστάν να μη σβήνει, με τη Μέση Ανατολή να μην ησυχάζει και να βρίσκεται πάλι στα πρόθυρα νέας πολεμικής αντιπαράθεσης, με έναν Τραμπ να δυναμιτίζει ό,τι και όπου μπορεί, με τους ακραίους ισλαμιστές να επιδιώκουν τον θρησκευτικό πόλεμο και να καταφεύγουν στην τρομοκρατία, με νέες συμμαχίες να αναπτύσσονται πάλι στη Μέση Ανατολή και άλλες να χαλάνε, με την Κίνα μεγάλο παίκτη και την Ευρώπη να πασχίζει να σταθεί στα δικά της πόδια σαν ενιαία οντότητα, αλλά να υπονομεύεται εκ των έσω με έξαρση του εθνικισμού και του ρατσισμού, και ένα σωρό άλλα.

Αρκετά, πάντως, για να αναφωνούμε, με το δίκιο μας, «Ω, τι κόσμος μπαμπά!».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή