Κάθε απόφαση, κάθε προσπάθεια κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Ετσι τουλάχιστον σε πρώτη φάση η πρωτοβουλία του κ. Σπύρου Θεοδωρόπουλου, για την οικονομική ανάκαμψη της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, φαίνεται να μην ευδοκιμεί. Τους λόγους σίγουρα τους γνωρίζετε από τα ρεπορτάζ.
Το πρώτο ζητούμενο είναι αν θα μπορούσε αυτή ή οποιαδήποτε άλλη πρωτοβουλία, η οποία θα έφερνε αποτελέσματα, όχι… χθες, αλλά σε κάποιο βάθος χρόνου, να γίνει αποδεκτή από τους φανατικούς οπαδούς.
Το πρόβλημα αυτό δεν αφορά μόνο τον Παναθηναϊκό, αλλά σχεδόν όλες τις ελληνικές ομάδες που βρέθηκαν ή θα βρεθούν στη θέση του.
Το «πείραμα» με την ΑΕΚ πέτυχε, αλλά μάλλον αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα.
Το δεύτερο, είναι κατά πόσον ένας επενδυτής ή αν θέλετε αυτός που θα σχεδιάσει και θα αναλάβει την ευθύνη της υλοποίησης, τολμά να εκτεθεί σε δημόσια κριτική από σχετικούς και άσχετους. Οταν ιστορικά επιτυχημένοι επιχειρηματίες που μπήκαν μπροστά σώζοντας ΠΑΕ από την πτώχευση, έφτασαν σε μικρό χρονικό διάστημα να κατηγορούνται όχι μόνο από τους οργανωμένους, αλλά ακόμα και από αυτούς που είχαν στη δούλεψή τους.
Το σχέδιο με την οικονομική συνεισφορά των φιλάθλων έχει πετύχει στη Φέγενορντ, στην Μπορούσια Ντόρτμουντ και σε άλλες ευρωπαϊκές ομάδες. Ομως εδώ είναι… Βαλκάνια. Και δυστυχώς, ο Ελληνας, μποτιλιαρισμένος με την καχυποψία, πως όλοι προσπαθούν να του φάνε τα λεφτά του, δεν θα εμπιστευθεί σε κανέναν τον οβολό του. Ακόμα και σε ανθρώπους που αποδεδειγμένα είναι τίμιοι και επιτυχημένοι. Γιατί μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.