«Τεστ» διαρκείας το προσφυγικό

«Τεστ» διαρκείας το προσφυγικό

1' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι δηλώσεις του Ντόναλντ Τουσκ για τον τερματισμό τής –πρακτικά ανεφάρμοστης– τακτικής των ποσοστώσεων για το προσφυγικό μαρτυρά τα όρια και τις αντοχές της Ευρώπης. Πρόκειται για την πρώτη ουσιαστική συνοριακή και κοινωνική πρόκληση που εκλήθη να αντιμετωπίσει η Ε.Ε. στα 60 χρόνια της ύπαρξής της και απέτυχε.

Η πανηγυρική ενεργοποίηση της (προβλεπόμενης από τη Συνθήκη της Λισσαβώνας) Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας (PESCO), πριν από δύο ημέρες, δείχνει αφενός την ανησυχία που υπάρχει στην Ε.Ε., αφετέρου την πολύ αργή εξέλιξη οποιασδήποτε απόφασης εντός της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας. Την ευρωπαϊκή απόφαση επιταχύνει, προφανώς, η αύξηση των γεωπολιτικών κινδύνων σε όλη την περιφέρεια της υποηπείρου, αλλά και το γεγονός ότι ο βασικός πάροχος ασφαλείας της Ε.Ε., οι ΗΠΑ, ελέω Ντόναλντ Τραμπ χαράσσει εκ νέου την παγκόσμια στρατηγική του.

Οι αποφάσεις που λαμβάνει η Ε.Ε. υπονομεύονται έτι περαιτέρω από την αποστασιοποίηση ανατολικών χωρών, με τελευταίο παράδειγμα την ομάδα του Βίσεγκραντ (Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβακία), που αποφάσισε να χορηγήσει κάποια χρήματα για τη δημιουργία δομών συγκράτησης των προσφύγων στη Λιβύη.

Η στάση του V4 προκάλεσε την αντίδραση της Γερμανίας, αλλά και της Γαλλίας, οι οποίες «ξέθαψαν» το τσεκούρι του πολέμου απειλώντας με ενεργοποίηση του άρθρου 7, όπου προβλέπονται ενέργειες εναντίον κρατών που υπονομεύουν τις ευρωπαϊκές αξίες. Εν ολίγοις το «τρίγωνο της Βαϊμάρης», όπως ήταν γνωστή η άτυπη – και ομολογουμένως χαλαρή– συνεργασία Γαλλίας, Γερμανίας και Πολωνίας, ανήκει στο παρελθόν.

Το γενικότερο ζήτημα έγκειται στο αν αυτό το σχήμα της Ε.Ε., όπως είναι διαρθρωμένο αυτή τη στιγμή, μπορεί να λειτουργεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο και να παράγει αποτελέσματα που θα ικανοποιούν όλα τα άμεσα ενδιαφερόμενα μέρη. Κάτι τέτοιο είναι μάλλον δύσκολο, αν όχι αδύνατον, ως εκ τούτου, κάθε κράτος πρέπει να βρει πού ακριβώς μπορεί να «χωρέσει» στη νέα Ευρώπη που, δίχως άλλο, θα προκύψει κάποια στιγμή ως απλή αναγκαιότητα.

Για την Ελλάδα δεν υπάρχουν περιθώρια παρερμηνειών. Πρέπει να μείνει (ή μάλλον να επανακάμψει) πάση θυσία στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. Το ερώτημα είναι αν η χώρα πραγματικά μπορεί να κάνει τις απαραίτητες υπερβάσεις.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή