Σε ανύποπτο χρόνο, εγκαίρως και επανειλημμένως είχε επισημανθεί –από αυτήν εδώ τη στήλη τουλάχιστον– ότι η κυβέρνηση Συρανέλ μαζί με τα συστατικά της στοιχεία, τα κόμματα που τη συνιστούν δηλαδή, θα κάνει τα πάντα για να κρατηθεί στην εξουσία. Και εναλλακτικά, για να κρατήσει αρκετές δυνάμεις, ώστε να αντεπιτεθεί και να επανέλθει στον επόμενο γύρο. Που φροντίζει να διεξαχθεί σύντομα, ναρκοθετώντας πλήρως το πεδίο για την επόμενη κυβέρνηση, εφόσον χάσει τις επόμενες εκλογές. Να μην ξεχνάμε ότι οι μεθεπόμενες θα γίνουν με σύστημα απλής αναλογικής, αν οι σημερινές αντιπολιτευόμενες δυνάμεις δεν μπορέσουν να το αλλάξουν. Η άποψη ότι η κυβέρνηση Συρανέλ κάνει σπασμωδικές κινήσεις για να παραμείνει στην εξουσία, ή να διεκδικήσει με αξιώσεις τη νίκη στις εκλογές, είναι λανθασμένη. Ολες οι ενδείξεις λένε ότι βαδίζει βάσει σχεδίου που έχει καταρτίσει και επεξεργάζεται από καιρό κάποιο επιτελείο, με επικεφαλής βέβαια τον Αλ. Τσίπρα. Το σχέδιο επιτρέπει τα πάντα, όπως η επαγγελματική πάλη που ονομάζεται «κατς». Αν και το «κατς» περιλαμβάνει μεγάλη δόση θεατρικής αγριότητας και δήθεν κτυπήματα που παρουσιάζονται ως πραγματικότητα για τους αφελείς, ή βλαμμένους θεατές. Η διαφορά είναι ότι η αγριότητα της συμπεριφοράς των Συρανέλ, πάντα στο πλαίσιο του σχεδίου τους, είναι απολύτως πραγματική και επομένως άκρως επικίνδυνη.
Η πραγματοποίηση του σχεδίου ξεκίνησε με εκμετάλλευση όλων των ελευθεριών και δυνατοτήτων που προσφέρει το δημοκρατικό πολίτευμα, συνεχίστηκε με αλλαγή των κανόνων του πολιτικού παιχνιδιού και τώρα έχει μπει στην τρίτη φάση. Της απειλής, της εκβίασης, της λασπολογίας, της συκοφάντησης, της τρομοκράτησης, της παραπλάνησης, των ψεμάτων, της πώλησης ψεύτικων ελπίδων, της προπαγάνδας δίχως όριο, της πρόκλησης συγκρούσεων με επιλεγμένους αντιπάλους, του διχασμού, του αφανισμού κοινωνικών τάξεων διά της οικονομικής απομύζησης, της μαζικής δωροδοκίας με χορηγήσεις επιδομάτων και προσλήψεων δίχως κριτήρια, της άσκησης πελατειακής πολιτικής σε όλους τους τομείς, της άλωσης της κρατικής μηχανής, της αναξιοκρατίας, της ισοπέδωσης προς τα κάτω, της δημιουργίας χαοτικών καταστάσεων, της ανοχής απέναντι σε περιθωριακά στοιχεία, της ενθάρρυνσης παραβιάσεων των νόμων, ή της επιλεκτικής εφαρμογής τους, των ελέγχων σε χώρους με θεσμική ανεξαρτησία.
Ολα τα παραπάνω δεν αναφέρονται θεωρητικά, απλώς δεν υπάρχει χώρος για να συνοδευθούν από συγκεκριμένα παραδείγματα, που είναι άφθονα. Στην οικονομική πολιτική, στην παιδεία, στην κεντρική και περιφερειακή διοίκηση, στα μίντια, στη Δικαιοσύνη, στις τράπεζες. Μόλις χθες ο πρωθυπουργός φώναξε τους τραπεζίτες για να τους… νουθετήσει, ώστε να προσαρμόσουν την πρακτική τους στα κόκκινα δάνεια, τους πλειστηριασμούς και τη διαφήμιση στα μίντια, σύμφωνα με τις επιταγές και επιλογές του. Το ζητούμενο λοιπόν από την αντιπολίτευση και όσους θέλουν να βαδίζουν όρθιοι ως πολίτες είναι να προβλέπουν, να παρακολουθούν, να αντιλαμβάνονται, να επισημαίνουν ουσιαστικά, συγκροτημένα και με κατανοητό τρόπο τις μεθοδεύσεις της εξουσίας Συρανέλ. Για να μην αποδειχθεί ότι αυτή η κυβέρνηση «διαβάζει» καλύτερα την ελληνική κοινωνία…