Σάββατο μεσημέρι και στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ο έχων το γενικό πρόσταγμα της διοργάνωσης Κωστής Χατζηδάκης καλεί στο βήμα τον στοχαστή Στέλιο Ράμφο. Κάθομαι σχετικά μπροστά έχοντας πίσω μου μιαν αφόρητη οχλοβοή διερχομένων στην αίθουσα. Λοξώς δεξιά μου, μια ομάδα ανθρώπων που αλλάζει συνεχώς σύνθεση έχει σχηματίσει ένα επίσης βουερό «πηγαδάκι». Ορθιοι πηγαινοέρχονται, μιλούν στο κινητό, παλιοί γνώριμοι ξαναβρίσκονται, δημόσιες σχέσεις αποκαθίστανται, οι ψυχαναγκαστικές σέλφι δίνουν και παίρνουν.
Η οχλαγωγία δεν περνά απαρατήρητη από τον Στέλιο Ράμφο, ο οποίος, σε μια σπάνια, σπανιότατη στιγμή δημόσιου εκνευρισμού του, κάνει λόγο έκπληκτος απ’ το μικρόφωνο για ατμόσφαιρα «ρωμαϊκού αμφιθεάτρου».
Η αλήθεια είναι πως ο Κ. Χατζηδάκης είχε απευθύνει εκκλήσεις για ησυχία που ελάχιστα εισακούστηκαν. Οπως επίσης, ανακοίνωσε το όνομα του Στ. Ράμφου τουλάχιστον δύο φορές, δίνοντας μεγάλη έμφαση στην τιμή που περιποιούσε με την παρουσία του ο στοχαστής και συγγραφέας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η αλήθεια είναι επίσης ότι, παρά τη βουή των ορθίων, ο ήρεμος, συγκρατημένος τόνος και ο σταθερός ρυθμός στον λόγο του Στ. Ράμφου επέβαλε διακριτικά και γλυκά μια κάποια ησυχία στην αίθουσα, μιαν ελάχιστη συγκέντρωση ακόμα και απ’ όσους δεν μπορούν να αντέξουν τον εαυτό τους αμίλητο για μερικά λεπτά.
«Το κράτος μεταδίδει κίνηση στην κοινωνία σαν ηλεκτρικό ρεύμα. Αν το κράτος είναι ακίνητο, η κοινωνία βαλτώνει. Το κράτος ενχρονίζει την κοινωνία», λέει κάποια στιγμή ο Στ. Ράμφος και απλώνεται ένα ξαφνικό, αυθόρμητο χειροκρότημα. Στην αναγκαιότητα διαχωρισμού κράτους – Εκκλησίας το κοινό παραμένει βουβό και μάλλον λίγο αμήχανο, κάπως συγκινείται όμως στην αποστροφή «έχουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που αγνοεί την κίνηση. Επικρατεί η παπαγαλία, η έκθεση ιδεών. Γενικούρες που γίνονται μετά φαντασιώσεις, ιδεοληψίες αιωνιότητας», ενώ το πιο πλούσιο χειροκρότημα έρχεται όταν ο Στ. Ράμφος λέει: «Τα εσωτερικά μας Εξάρχεια δημιουργούν τα εξωτερικά μας Eξάρχεια».
Κίνηση με σημασία: στο τέλος, αντί να ευχαριστήσει ο Κ. Xατζηδάκης τον απερχόμενο Στ. Ράμφο, όπως έκανε με όλους τους ομιλητές έως εκείνη τη στιγμή, τον λόγο πήρε προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Πέρα από τις ευχαριστίες, ήταν σαν να έλεγε στους παρισταμένους: προσέχετε τον λόγο αυτού του ανθρώπου. Εχει βαρύτητα, ειδικά για εμάς εδώ σήμερα. Εχει σημασία που ο άνθρωπος αυτός ήρθε και μας μίλησε και είπε αυτά που μας είπε. Να τον ακούμε προσεκτικά.
Εκ μέρους του Κυριάκου Μητσοτάκη αυτή ήταν μια διακριτικά αρχηγική χειρονομία. Στην ουσία έδειξε προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ποιος θα τον ακολουθήσει, ποιος θα αδράξει αυτή τη χειρονομία, άγνωστο ακόμα. Πόσο την εννοεί ο ίδιος, επίσης άδηλο. Εκανε όμως μιαν αρχή αφού η πρόσκληση προς τον Στ. Ράμφο είχε έρθει με προσωπικό τηλεφώνημα από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη.