Κύριε διευθυντά
Το ζήτημα των πλειστηριασμών κατοικιών μαζί με τις κατασχέσεις περιουσιακών και άλλων στοιχείων (μισθών και τραπεζικών λογαριασμών), όπως όλα δείχνουν, εξελίσσεται σε μείζον κοινωνικό πρόβλημα στη χώρα μας (4,17 εκατ. οφειλέτες χρωστούν μόνο προς το Δημόσιο 99,8 δισ. ευρώ!).
Παράλληλα, η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων έχει περιοριστεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, ενώ η ανεργία (κρυφή – όταν λ.χ. πολλοί αρχιτέκτονες διατηρούν το γραφείο τους αλλά με ελάχιστη έως μηδενική απασχόληση, ή φανερή – επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ) έχει σκαρφαλώσει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Δεν γνωρίζω τους περιορισμούς ή την πολιτική βούληση που έχει η σημερινή ελληνική κυβέρνηση ως προς τις λύσεις αυτού του προβλήματος, αλλά μια πιθανή λύση θα μπορούσε να είναι και η ακόλουθη: Στις περιπτώσεις χαμηλού σχετικά χρέους (προς το Δημόσιο ή και άλλων φορέων), ο οφειλέτης να δύναται να προσφέρει, ως άμισθος εργαζόμενος, κοινωνικού τύπου εργασία σε τομείς όπου υπάρχουν ελλείψεις προσωπικού (ειδικευμένου ή μη), μερικής ή πλήρους απασχόλησης και με ανάλογη προς το χρέος του χρονική περίοδο. Η πρόταση αυτή θα μπορούσε να επεκταθεί και σε περιπτώσεις πρώτου βαθμού συγγένειας των οφειλετών, όταν είναι άνεργος ένας εκ των δύο συζύγων ή των ενηλίκων τέκνων. Τα αποτελέσματα μιας τέτοιας εφαρμογής θα ήταν απολύτως ευεργετικά σε εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας.
Αντωνης Γιαμβριας, Αγία Παρασκευή