Στην Ελλάδα ο δημόσιος έπαινος (λατινιστί laudatio) προκαλεί συνήθως αφόρητη πλήξη από τον στόμφο και την κοινοτοπία. Χωρίς το απαραίτητο χιούμορ, τις εκπλήξεις και τις ανατροπές, γίνονται ένα μικρό βασανιστήριο τόσο γι’ αυτόν που τον εκφωνεί όσο και για εκείνους που τον ακούν. Χρειάζεται αγάπη, τόλμη και ταλέντο για να σπάσει κανείς το βαρετό στερεότυπο. Ευτυχώς λοιπόν που όλα αυτά τα διαθέτει και μάλιστα με το παραπάνω, η Φανή – Μαρία Τσιγκάκου, η οποία επιφορτίστηκε με το δύσκολο έργο να μιλήσει για τον Αγγελο Δεληβορριά, που τιμήθηκε τη Δευτέρα με το μεγάλο βραβείο Πολιτισμού Gina Bachauer – Νικολάου Δούμπα. Συνεργάστηκαν για τρεις δεκαετίες στο Μπενάκη και ήταν ο άνθρωπος που συναναστράφηκε τόσο στενά τον μακρόβιο διευθυντή του Μουσείου ώστε να τον ξέρει εις βάθος.
Αντλώντας από αυτήν την πολύχρονη καθημερινή τριβή, έφτιαξε ένα απολαυστικό πορτρέτο του βραβευθέντος, που έκανε τους παριστάμενους στην αίθουσα εκδηλώσεων της μουσικής βιβλιοθήκης «Λίλιαν Βουδούρη», μια να δακρύζουν από συγκίνηση και μια να γελούν, κυρίως όμως να μοιράζονται την τρυφερότητα και τον θαυμασμό γι’ αυτήν την πληθωρική προσωπικότητα που τόσα έδωσε στην πατρίδα του.
«Εάν έχετε αναρωτηθεί με ποιον τρόπο ο Αγγελος Δεληβορριάς επιτέλεσε μία σειρά από άθλους όπως το να είναι ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του πνευματικού μας κόσμου, να παραμείνει διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη για 40 και πλέον χρόνια, να το προικίσει με πέντε διαφορετικά παραρτήματα και να συνεχίσει το επιστημονικό του έργο, ιδού μια απόρρητη πληροφορία: ήταν μονίμως θυμωμένος!», είπε η κ. Τσιγκάκου, κάνοντας την αίθουσα να ξεσπάσει σε γέλια
Συνέχισε: «Ηταν θυμωμένος –κατ’ αρχάς– που κανένας από το προσωπικό δεν ακολουθούσε το ωράριό του. Στις πέντε το πρωί έπινε τον καφέ του στο γραφείο, τον οποίον ετοίμαζε ο νυχτοφύλακας». Περιγράφοντας γλαφυρά το 24ωρο του ακάματου Αγγελου Δεληβορριά, μάθαμε και εμείς την τεράστια αυτοπειθαρχία και την αφοσίωσή του, που του επέτρεπαν να μπορεί να λειτουργεί αποτελεσματικά στον τομέα της διοίκησης, των επαφών με τους χορηγούς προς εξεύρεση πόρων, της εκπαίδευσης του προσωπικού, της προετοιμασίας των εκθέσεων, της εξωστρέφειας του μουσείου πέραν των συνόρων κ.ά.
Ο βραβευθείς δάκρυσε και αγκάλιασε ζεστά τη Φανή – Μαρία Τσιγκάκου για να την ευχαριστήσει. Ομως, η βραδιά έκρυβε και άλλες συναισθηματικές εξάρσεις με τη βράβευση της εξαιρετικής Κικής Μορφωνιού, της σπουδαίας λυρικής φωνής που έγραψε τη δική της ιστορία και πήρε το «Μεγάλο Βραβείο Μουσικής» του θεσμού. Ανάμεσα στους ανθρώπους που τιμήθηκαν ήταν και ο αρχιμουσικός Βύρωνας Φιδετζής και η υψίφωνος Μάρθα Αράπη. Βραβείο αξίζει και στον Κωνσταντίνο Καράμπελα – Σγούρδα, ο οποίος είναι η «ψυχή» του Διεθνούς Μουσικού Σωματείου Gina Bachauer και του Συνδέσμου για την Αναβάθμιση του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας και φρόντισε τα πάντα για την ιδιαίτερη αυτή βραδιά.