Ο πρόεδρος Τραμπ παρουσίασε τη Δευτέρα τη νέα στρατηγική του Λευκού Οίκου για την εθνική ασφάλεια, σκιαγραφώντας έναν επικίνδυνο κόσμο, όπου η Αμερική αντιμετωπίζει τον ανταγωνισμό της ενδυναμωμένης Ρωσίας και της ανερχόμενης Κίνας, αλλά και τις απειλές που προέρχονται από τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν.
Υιοθετώντας ψυχροπολεμικούς τόνους, το γραπτό ντοκουμέντο του Λευκού Οίκου διαπνέεται από τη φιλοσοφία Τραμπ που εκφράζεται στο σύνθημά του «Πρώτα η Αμερική», κάτι που απαιτεί από την κυβέρνηση να θωρακίσει τα σύνορα, να ακυρώσει διεθνείς εμπορικές συμφωνίες και να ενδυναμώσει τη στρατιωτική ισχύ. Ωστόσο, η ομιλία που εκφώνησε ο πρόεδρος παρουσιάζοντας τη στρατηγική του, είχε αρκετά διαφορετικό τόνο, θυμίζοντας περισσότερο την προεκλογική εκστρατεία του και λιγότερο συγκροτημένη ανάλυση απειλών, συμμαχιών και προτεραιοτήτων.
Η απόσταση ανάμεσα στο κείμενο του Λευκού Οίκου και στην ομιλία Τραμπ αποτυπώνει τη μόνιμη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι σύμβουλοι εθνικής ασφαλείας ενός ευμετάβλητου προέδρου, οι απόψεις του οποίου συχνά βλέπουν το φως της δημοσιότητας μέσω Twitter.
Στην ομιλία του, ο Ντόναλντ Τραμπ αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο η Ρωσία και η Κίνα «επιθυμούν να δοκιμάσουν την επιρροή, τις αξίες και τον πλούτο της Αμερικής». Ωστόσο, ο ίδιος δεν έθιξε το ζήτημα της ρωσικής ανάμειξης στις προεδρικές εκλογές του 2016, αν και το ίδιο το έγγραφο αναφέρει συνοπτικά πως η Ρωσία προσπαθεί να υποβαθμίσει «τη νομιμότητα των (δυτικών) δημοκρατιών».
Η στρατηγική εθνικής ασφάλειας επεκτείνεται σε ποικίλους τομείς, από τον τζιχαντιστικό εξτρεμισμό μέχρι την εξερεύνηση του Διαστήματος και τις πανδημίες. Ωστόσο, ο βασικός άξονας είναι ένας: ο ανταγωνισμός μεταξύ υπερδυνάμεων είχε ατροφήσει τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, αλλά αυτή η ανάπαυλα έχει πλέον σταματήσει. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «αφού πρώτα είχε θεωρηθεί ένα φαινόμενο του εικοστού αιώνα, ο ανταγωνισμός μεταξύ μεγάλων δυνάμεων επέστρεψε. Η Ρωσία και η Κίνα είναι διατεθειμένες να καταστήσουν τις οικονομίες τους λιγότερο ελεύθερες, να αναπτύξουν τη στρατιωτική δύναμή τους και να ασκήσουν έλεγχο στην πληροφορία ώστε να καταπιέζουν τις κοινωνίες τους και να επεκτείνουν την επιρροή τους».
Αν η θέση του εγγράφου για πίεση στην Κίνα σε θέματα διεθνούς εμπορίου θυμίζει την προεκλογική εκστρατεία Τραμπ, η περιγραφή της ρωσικής πρόκλησης αντιφάσκει με την άρνηση του ίδιου του προέδρου να ασκήσει κριτική στον Πούτιν για την κατάληψη της Κριμαίας, τις προσπάθειες αποσταθεροποίησης της Ουκρανίας και τις παραβιάσεις μιας κομβικής πυρηνικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ.
Η στρατηγική Τραμπ περιέχει ουκ ολίγες ενδείξεις επιστροφής στην ψυχροπολεμική θεώρηση του κόσμου. Βλέπει τα πυρηνικά όπλα ως «το θεμέλιο της στρατηγικής μας για να διατηρηθούν η ειρήνη και η σταθερότητα». Αν και δεν αναφέρεται ρητά σε «προληπτική» στρατιωτική δράση, ακόμα και για την περίπτωση της Βόρειας Κορέας, γεγονός παραμένει ότι ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, Χέρμπερτ Μακμάστερ, έχει μιλήσει για «προληπτικό πόλεμο» εναντίον της Πιονγιάνγκ.
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι ο Τραμπ θεωρεί την Κίνα «αναθεωρητική» δύναμη. Η γλώσσα που υιοθετεί έναντι της Κίνας υποδηλώνει πως εννοεί να εμποδίσει τις οικονομικές πρακτικές και τις επεκτατικές βλέψεις της Κίνας στη Νότια Σινική Θάλασσα, αν και δεν φαίνεται να πιέζει το Πεκίνο σε θέματα δικαιωμάτων.
Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, Μπαράκ Ομπάμα, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν αναγνωρίζει την κλιματική αλλαγή ως απειλή για την εθνική ασφάλεια. Αντιθέτως, το έγγραφο την τοποθετεί στο κομμάτι περί «ενεργειακής κυριαρχίας» και δηλώνει πως η αμερικανική ηγεσία «θα χρειαστεί να αποκρούσει οποιαδήποτε αντιαναπτυξιακή ενεργειακή ατζέντα».
Κατά τον Ρίτσαρντ Χάας, πρόεδρο του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, ενός από τα ισχυρότερα think tanks στην Ουάσιγκτον, δεν είναι ξεκάθαρο ποιον εκπροσωπεί ή τι αντιπροσωπεύει αυτή η στρατηγική. «Με την εμπειρία μου, οι στρατηγικές εθνικές ασφαλείας έχουν μικρή διάρκεια ζωής. Η νέα κυβέρνηση έχει και αυτή πολλά προβλήματα που δεν μπορεί σήμερα να προβλέψει».