Ειρήνη Σκυλακάκη: «Δεν κάνω μουσική μόνο για μένα»

Ειρήνη Σκυλακάκη: «Δεν κάνω μουσική μόνο για μένα»

3' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα νέα της τραγούδια έχουν πάλι φολκ αναφορές αλλά με έναν πιο ισχυρό ηλεκτρονικό ήχο. Η Ειρήνη Σκυλακάκη χαίρεται όταν της λένε πως γράφει εκλεπτυσμένη ποπ. Της αρέσει επίσης να συνδυάζει διαφορετικές κουλτούρες στη μουσική της, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην είναι ξεκάθαρο από πού προέρχονται. «Ετσι είναι και η μουσική μου, ένας πιο διεθνής ήχος. Oταν παίζω έξω δεν λέει κανείς “α, παίζει μια Ελληνίδα”. Ο καλλιτέχνης, έτσι κι αλλιώς, κουβαλάει τις ρίζες του αλλά και τον τρόπο που μεγάλωσε».

Εκείνη από μικρή αγαπούσε την ευγένεια της Αρλέτας στα τραγούδια, ενώ στα οικογενειακά ταξίδια έμαθε τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, του Διονύση Σαββόπουλου, των Μπιτλς, του Μπομπ Ντίλαν και του Μπόουι. Ο τρίτος προσωπικός της δίσκος με τίτλο «Matterless», που κυκλοφορεί σε Ελλάδα, Τουρκία και Κύπρο (τον παρουσιάζει σήμερα το βράδυ στο Gazarte), και την άνοιξη στην Αγγλία όπου και ηχογραφήθηκε, έχει τη σφραγίδα του Danton Supple – του γνωστού Βρετανού παραγωγού που έχει συνεργαστεί με τους Coldplay, Soulsavers, Ian Brown, Morrissey, Patti Smith, U2, The Doves κ.ά.

«Δεν είναι ότι άλλαξαν τα τραγούδια που γράφω αλλά ότι τα ηχογραφήσαμε με άλλη ομάδα και παραγωγό. Η αισθητική του καθόρισε το άλμπουμ, το οποίο έχει πιο εγγλέζικο ήχο. Γι’ αυτό μετακόμισα στο Λονδίνο. Ηθελα να δω πώς δουλεύουν εκεί, πώς φτάνουν σε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα». Οι συγκρίσεις με την ελληνική πραγματικότητα είναι αναπόφευκτες. «Φανταζόμουν ότι εκεί τα παιξίματα θα είναι λίγο πιο περίπλοκα. Oμως ο Ντάντον ζητούσε να απλοποιούμε τις μουσικές και τις μελωδικές γραμμές. Επαιζε πολύ με τις διαφορές των εντάσεων και των διαφορετικών μουσικών οργάνων. Ηθελε να κρατάμε την ατμόσφαιρα ενός τραγουδιού χωρίς να κάνουμε διακοπές. Δεν βίαζε καταστάσεις. Οταν παιδεύεις ένα τραγούδι θέλοντας να το κάνεις καλύτερο, αφαιρείς τον αυθορμητισμό του». Στο «Matterless» ο Βρετανός παραγωγός κράτησε στα περισσότερα τραγούδια την πρώτη τους ηχογράφηση. «Οταν καταφέρνεις και δημιουργείς μια ατμόσφαιρα γύρω από ένα τραγούδι δεν έχει σημασία κι ένα μικρό ψεγάδι», λέει η τραγουδοποιός στην «Κ».

Της αρέσει η ποπ γιατί απευθύνεται σε μεγάλο κοινό. «Μουσική δεν γράφω μόνο για τον εαυτό μου. Γι’ αυτό επέλεξα την Αγγλία, που είναι κέντρο μουσικής. Είναι μεγαλύτερος ο ανταγωνισμός αλλά υπάρχει χώρος για όλους. Οποιος επιμένει βρίσκει τον δρόμο του». Πάντως και στην Ελλάδα στο ξεκίνημά της, με τα πρώτα της άλμπουμ, το «Wrong Directions» και έπειτα το «Before Dawn», το κοινό την ξεχώρισε αμέσως ως ένα νέο ταλέντο στον χώρο της εγχώριας pop-folk σκηνής. «Εγραφα πάντα αγγλόφωνα διότι πιστεύω ότι η μουσική είναι για όλους». Η αλήθεια είναι ότι στο εξωτερικό ζούσε χρόνια. Το Λονδίνο όπου σπούδασε Νομική ήταν οικείο, εκεί συνέχισε το μεταπτυχιακό της, εκεί εργάστηκε στο νομικό τμήμα μιας εταιρείας τηλεπικοινωνιών. Επειτα παραιτήθηκε για να ασχοληθεί με το όνειρό της. «Η Νομική μού άρεσε ως σπουδή, στην πράξη όμως ένιωθα ότι κορόιδευα τον εαυτό μου και τους άλλους γύρω μου. Βλέπετε, πάντα αισθανόμουν ότι πρέπει να ασχοληθώ με τη μουσική».

Αυτοδίδακτη στη μουσική, 14 ετών δοκίμασε την κιθάρα της μητέρας της. «Με το που έμαθα τις δύο πρώτες συγχορδίες έγραψα και το πρώτο μου κομμάτι. Το τεστ είναι: γράφω ένα κουπλέ κι ένα ρεφρέν κι αν το θυμάμαι έπειτα από λίγες ημέρες, το κρατάω. Εχω την τύχη να γράφω εύκολα και αυθόρμητα. Δεν τα παιδεύω πολύ. Πιέζοντας να τελειοποιήσεις κάτι πηγαίο, το αποδυναμώνεις. Η μουσική είναι η διέξοδός μου. Ο τρίτος μου δίσκος είναι σκοτεινός, οι στίχοι πικροί αλλά υπάρχει στο βάθος φως. Τώρα ετοιμάζω τον τέταρτο δίσκο. Ισως η ορμή έχει σχέση με την ηλικία, δεν ξέρω αν αργότερα θα έχω την ίδια ευκολία όπως τώρα στα 27 μου».

Η γλώσσα

Το τραγούδι της «In The Light» που συμπεριλήφθηκε στην ταινία «Αν» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, αγαπήθηκε πολύ. «Μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος και θα ήθελα να γράψω μουσική για μια ταινία». Αναρωτιέσαι μιλώντας μαζί της γιατί δεν γράφει και ελληνικούς στίχους; «Δεν μπορώ να τραγουδήσω στα ελληνικά. Αισθάνομαι ότι δεν έχω βρει τη χροιά μου», εξηγεί με συστολή.

Στην Ελλάδα εντυπωσιάζεται που συμβαίνουν τόσα καλά στην τέχνη. «Στο Λονδίνο γίνεται μια τρομερή παραγωγή αλλά μετά θα κοιτάξουν να την κάνουν φραντσάιζ για να βγάλει περισσότερα χρήματα. Οι καλλιτέχνες εδώ μοχθούν πραγματικά. Νομίζω ότι αν αλλάξει η χώρα μας θα είναι μέσα από την τέχνη, από κει θα προκύψει το καινούργιο». Οταν τη ρωτάς αν την ενδιαφέρει η πολιτική (σ.σ. ο πατέρας της είναι ο Θόδωρος Σκυλακάκης), ξεφεύγει διακριτικά: «Η πολιτική μάς αφορά όλους. Ομως εγώ είμαι μουσικός, κι ό,τι μπορώ να αλλάξω θα το κάνω με τη μουσική μου».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή