Η κυβέρνηση Τσίπρα λατρεύει να πέφτει πάνω σε τοίχους. Μας το θύμισε πριν από λίγες ημέρες. Αφορμή έδωσε η κατάθεση στη Βουλή της εντελώς επίσημης ενδιάμεσης έκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδος για τη νομισματική πολιτική. Οι εκθέσεις αυτές «από της ιδρύσεως του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών» αποτελούν τη συμβολή της Τράπεζας Ελλάδος «στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κατά τα άρθρα 109 Β παράγραφος 3 της συνθήκης (της Ευρωπαϊκής Ενωσης) και 15 του Καταστατικού του Ευρωσυστήματος». Οπως ακριβώς ορίζει ο ελληνικός νόμος τα σχετικά με την ανεξαρτησία της Τράπεζας, όρος άλλωστε της συμμετοχής μας στη Ζώνη του Ευρώ.
Σε μία από τις πάμπολλες ακατανόητες ενέργειές τους, υπόγειοι παράγοντες κυκλοφόρησαν ανεπίσημη κυβερνητική δήλωση: «Επειδή ένας αποτυχημένος υπουργός Οικονομικών τότε (εννοεί τον κ. Στουρνάρα, διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος) και μια αποτυχημένη κυβέρνηση (εννοεί την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου) είχαν θέσει ως βέλτιστη εκδοχή όχι την έξοδο στις αγορές με ευνοϊκά επιτόκια, αλλά τη γραμμή στήριξης (εννοεί την προληπτική γραμμή στήριξης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Σταθεροποίησης), δεν σημαίνει ότι μια πετυχημένη κυβέρνηση (εννοεί την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου) δε θα τα καταφέρει πολύ καλύτερα».
Οι επιθέσεις της κυβέρνησης εναντίον της κεντρικής τράπεζας, όταν μάλιστα εκφράζει βαθύτατες πεποιθήσεις ή παροτρύνσεις της ΕΚΤ, επιφέρουν βαρύτατη βλάβη στα συμφέροντα του κράτους. Γι’ αυτό, υποθέτω, επιλέγουν την οδό του «Non Paper» και όχι της διαφανούς τοποθέτησης. Ακόμη κι έτσι, η ζημία γίνεται βαρύτερη.
Με τον τρόπο αυτόν, η κυβέρνηση αντέδρασε στην παρότρυνση της έκθεσης: «Πρέπει να αποσαφηνιστεί κατά πόσον θα υπάρχει, και υπό ποίους όρους, ένα ενδεχόμενο “προληπτικό πρόγραμμα στήριξης” (που) μπορεί να δράσει υποστηρικτικά για την οικονομία μειώνοντας το κόστος δανεισμού».
Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι ο Γιάννης Στουρνάρας έχει δίκαιο να είναι προσεκτικά αισιόδοξος όταν περιγράφει πως η «θετική πορεία της οικονομίας αντικατοπτρίζεται όχι μόνον στα στοιχεία του ΑΕΠ αλλά και σε μια σειρά από σημαντικούς δείκτες».
Αν και δεν ήταν ο ίδιος υπουργός στην τελευταία φάση της εξόδου από το δεύτερο μνημόνιο, η χώρα εξασφάλισε τότε ένα σίγουρο πάτημα για την επιστροφή στις αγορές. Χωρίς αυτό, οι ανοησίες της κυβέρνησης Τσίπρα κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 θα είχαν προκαλέσει την άμεση πτώχευση του κράτους. Οταν έχεις περάσει μια ζωή να βρίζεις τις αγορές, είναι συνετό να ακούς προσεκτικά εκείνους που τις γνώρισαν από την καλή και από την ανάποδη.