Του χρόνου, αν με το καλό οι ελεήμονες κυβερνήτες μας εξακολουθούν να κρατούν τα ηνία της χώρας, ας αξιοποιήσουν την πείρα τους για να βελτιώσουν τη σκηνοθεσία της ελεημοσύνης στον αναξιοπαθούντα λαό Τους. Αντί για κληρώσεις και κοινωνικά κριτήρια, που όπως και να το κάνεις βάζουν από το παράθυρο διακρίσεις που ο σοσιαλισμός έχει καταργήσει, να μοιράσουν το περίσσευμα της περιουσίας τους σε ζωντανή μετάδοση. Δεν κρίνω απαραίτητη την άμαξα, αν και είναι κρίμα να την αφήνουν να σαπίζει στο Τατόι, ούτε το στέμμα, τις ερμίνες και τα λοιπά στοιχεία του ντεκόρ που βλέπουμε στην εικονογράφηση των παραμυθιών. Και ένα αυτοκίνητο την κάνει τη δουλειά. Αρκεί μέσα στο αυτοκίνητο να είναι ο Αναξ μετά της συζύγου του και να μοιράζουν λεφτά από το παράθυρο. Και να τα παίρνει όποιος προλάβει, όποιος είναι πιο ευκίνητος, πιο δυνατός, πιο πονηρός, ή έχει προνοήσει να στηθεί από νωρίς σε κάποια από τα σημεία από όπου θα περάσει η βασιλική πομπή με τους συνοδούς της. Αν και νομίζω ότι θα είχε ενδιαφέρον το θέαμα του κυρίου Κατρουγκάλου στον ρόλο του ευτυχούς πρίγκιπος με culotte, δαντέλα στο μανικάκι του και καπέλο με φτερό. Νομίζω δε ότι οι καλτσοδέτες θα πηγαίνουν περισσότερο στο πριγκιπικό χαμόγελό του από όσο οι σαγιονάρες.
Θα μου πείτε δεν έκαναν τίποτε κακό οι άνθρωποι για να τους ειρωνεύομαι. Απλώς επιβεβαίωσαν μια από τις πιο βαθιά ριζωμένες παραδόσεις του λαού Τους. Οτι η σχέση του Ελληνος πολίτη με το κράτος είναι σχέση τζόγου και ελεημοσύνης. Αν είσαι τυχερός και δεν σε ψάξουν και το αυθαίρετό σου μπορείς να χτίσεις και τα χρήματά σου να γλιτώσεις. Αν είσαι ακόμη πιο τυχερός μπορεί να σου δώσουν και μερικά απ’ αυτά που δεν γλίτωσε ο γείτονας. Για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ ότι δεν υπάρχει πιο ταπεινωτική χειρονομία για μια κοινωνία η οποία έχει καταδικασθεί στην ανεργία και την απραξία από το επίδομα και τη λοταρία. Θα μου πείτε είναι μια κοινωνία η οποία έχει γαλουχηθεί με την ιδέα ότι ο πλούτος παράγεται από τις παροχές και πλούσιος γίνεται όποιος μπορεί να τις εισπράξει. Η δημοκρατία δεν κάνει ελεημοσύνες. Η πολιτεία της δημοκρατίας αποδίδει στους πολίτες αυτά που τους χρωστάει. Οι λοταρίες και οι ελεημοσύνες είναι για απολυταρχικά καθεστώτα όπου το κράτος απόλυτος άρχων μοιράζει κατά βούληση τον πλούτο και τη φτώχεια.
Οσο για την αξία της ελεημοσύνης ας θυμηθούμε τον υπέροχο Μποστ και τους πλημμυροπαθείς της Θράκης στους οποίους η βασίλισσα Φρειδερίκη είχε στείλει ρουχισμό. Τους δείχνει σκαρφαλωμένους στις στέγες των πλημμυρισμένων τους σπιτιών, με κοντομάνικα και κοντά παντελονάκια, από όπου εξέχουν οι τρίχες τους. Και η λεζάντα γράφει: «Ως πότε παλικάρια θα ζώμεν στα στενά. Δεν φτάνει που είναι παίδων, είναι και θερινά».