Η νέα χρονιά μπήκε με αλλαγή σελίδας για τους New York Times, την πιο διάσημη εφημερίδα του κόσμου, που την εποχή των fake news παραμένει πιο καίρια από ποτέ. Νέος εκδότης είναι ο 38χρονος Αρθουρ Γκρεγκ Σουλτζμπέργκερ, ο οποίος εκπροσωπεί την πέμπτη γενιά της οικογένειας που ανέρχεται στην ηγεσία της εφημερίδας και αναλαμβάνει τα ηνία από τον πατέρα του, Αρθουρ Σουλτζμπέργκερ. Οι δημοσιογράφοι είχαν δώσει στον Αρθουρ Γκρεγκ, αλλά και στον ξάδελφό του (και μέχρι πρότινος ανταγωνιστή του για τον ρόλο) Σαμ Ντόλντινγκ, το παρατσούκλι «τα πριγκιπόπουλα». Αν η ιδέα του οικογενειακού ελέγχου φαίνεται «αρχαϊκή», η οικογένεια παραμένει «αυθεντικά κοντά» στην εφημερίδα, έλεγαν πριν από λίγους μήνες οι δυο τους στο περιοδικό Vanity Fair. Σίγουρα ο διάδοχος δεν έρχεται στους New York Times ως αλεξιπτωτιστής: Ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος στην πολιτεία του Ορεγκον, προτού πάρει μεταγραφή στην εφημερίδα της οικογένειάς του το 2009. Εχει περάσει από το εθνικό και το δημοτικό ρεπορτάζ, του οποίου έγινε αρχισυντάκτης. Το 2014 ήταν επικεφαλής της ομάδας που έγραψε την Εκθεση Καινοτομίας, η οποία εντόπιζε τις προκλήσεις για την εφημερίδα στην ψηφιακή εποχή.
Χθες, στο πρώτο του μήνυμα προς τους αναγνώστες, αναφέρθηκε στον προ-προπάππο του, ο οποίος αγόρασε μια μικρή ζημιογόνο εφημερίδα το 1896, όταν «τεχνολογικές, οικονομικές και κοινωνικές αναταράξεις συγκλόνιζαν τις παραδόσεις της χώρας. Οι άνθρωποι που προσπαθούσαν να κατανοήσουν τις αλλαγές και τις επιπτώσεις τους βρίσκονταν μπερδεμένοι από πολωτικές πολιτικές και έναν κομματικό Τύπο που εστίαζε στην προώθηση των δικών του συμφερόντων αντί να ενημερώνει το κοινό». Η απάντηση της εφημερίδας του θα ήταν η ανεξαρτησία, χωρίς φόβο και χάρες, ένα μήνυμα που όπως γράφει ήταν ριζοσπαστικό για την εποχή. Αυτή την υπόσχεση δεσμεύεται να τιμήσει και ο νέος εκδότης, ο οποίος βλέπει αντίστοιχες προκλήσεις στον ορίζοντα. Παρά την επιτυχία της εφημερίδας να διευρύνει το αναγνωστικό κοινό της σε παγκόσμιο επίπεδο και να αξιοποιήσει την τεχνολογία για να επεκταθεί σε νέες μορφές δημοσιογραφίας όπως τα βίντεο, τα podcast και τα διαδραστικά γραφήματα, η απειλή για τη δημοσιογραφία είναι υπαρξιακή. Οπως σημειώνει, ακόμη και οι New York Times δεν μπορούν να αγνοήσουν μια συνισταμένη δυνάμεων: την τεχνολογία που αναδεικνύει την παραπληροφόρηση καθώς φήμες, προπαγάνδα και προωθητικά μηνύματα κερδίζουν έδαφος έναντι της δημοσιογραφίας στο Διαδίκτυο, αλλά και τους πολιτικούς, που διεκδικούν πλεονέκτημα πυροδοτώντας την καχυποψία προς τον Τύπο, σε μια έμμεση αναφορά στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.
«Η πόλωση υπονομεύει ακόμη και τη βασική υπόθεση μιας κοινής αλήθειας, εκείνης που συνδέει μια κοινωνία», προειδοποιεί. Η απάντηση των New York Times είναι να διατηρήσουν τα υψηλότερα κριτήρια ανεξαρτησίας και δικαιοσύνης. Ο νέος εκδότης υπόσχεται ότι θα το κάνει χωρίς φόβο ή χάρες, διότι «η εμπιστοσύνη είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που έχουμε» και γιατί «η αλήθεια πρέπει να αποκαλύπτεται όπου και αν οδηγεί». Με αυτό το σκεπτικό σχεδιάστηκε το εντυπωσιακό νέο κτίριο της εφημερίδας από τον αρχιτέκτονα Ρέντζο Πιάνο. Οπως περιγράφει ο ίδιος, «ήθελα μια διαφανή σχέση μεταξύ του δρόμου και του κτιρίου. Από τον δρόμο μπορείς να δεις μέσα σε όλο το κτίριο. Τίποτε δεν είναι κρυμμένο». Είναι μια ιδιοφυής σύλληψη, καθώς όσο πιο μεγάλες είναι οι προκλήσεις για τη δημοσιογραφία στην αναζήτηση της αλήθειας, τόσο μεγαλύτερη αξία έχει η διαφάνεια των ίδιων των ΜΜΕ, συμβολική και ουσιαστική.