Καρότα και μαστίγια

1' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​​Οι Ελληνες; Τεμπέληδες, αρπακολλατζήδες, χαραμοφάηδες, τα πιο κακομαθημένα παιδιά του ηλιόλουστου Νότου. Είτε εκφραζόταν με βορειοευρωπαϊκή σαφήνεια είτε με διπλωματική προφορά, αυτή ήταν η κυρίαρχη άποψη των αγανακτισμένων εταίρων μετά την ημετέρα χρεοκοπία. Η ετυμηγορία εξεικονιζόταν συχνά σε εξώφυλλα θεσμικών οργάνων του Τύπου με τρόπο εξευτελιστικό για τη χώρα. Σημείο καμπής τα όσα ακολούθησαν το –μην ξεχνάμε ούτε οι του «ΝΑΙ» ούτε οι του «ΟΧΙ»– θερινό, εμπνευσμένο δημοψήφισμα του 2015·ας το βαφτίσουμε, με τη σοφία που αποκτήσαμε, δημοψήφισμα της σαγιονάρας.

Τι γρήγορα και πόσο επώδυνα φθάσαμε έως εδώ δίχως να είμαστε έτοιμοι από καιρό και πέφτουν πλέον σαν βροχή τα λόγια τα καλά, οι έπαινοι για τους τέως αποσυνάγωγους. Στα πρόχειρα. Μακρόν: Τρομακτικές (σημ.: έτσι το λένε τώρα) οι προσπάθειες του ελληνικού λαού για έξοδο από την κρίση. Μοσκοβισί: Οι θυσίες των Ελλήνων πρέπει να ανταμειφθούν.Τραμπ: Καταπληκτική δουλειά. Ο (φίλτατος) Γιούνκερ: Εύγε για το κουράγιο σας. Κομισιόν: Ιστορικές οι θυσίες του ελληνικού λαού τα τελευταία 7-8 χρόνια. Μέρκελ (νωρίτερα από όλους): Γνωρίζω καλά τις θυσίες σας. Γεγονός. Το καρότο και το μαστίγιο ήταν τα βασικά εργαλεία για την ευθυγράμμιση της χώρας και ημών των ιδίων. Κι αυτό γεγονός, παρότι δεν έχει διερευνηθεί επαρκώς. Επί ημερών του νυν εταιρικού κυβερνητικού αχταρμά, οι εν χορώ αντιδράσεις του κατά συρροήν πλανημένου κοινωνικού σώματος αμβλύνθηκαν εντυπωσιακά συγκριτικά με όσα σεισμικά προηγήθηκαν. Η ερμηνεία ίσως είναι αφοπλιστικά ρηχή. Χρόνια κόπωση, υποταγή στον ζόφο,  μια μαζική σιωπηλή συστράτευση σε ένα νεοελληνικής κοπής στωικισμό. Μιας και το έφερε αβίαστα η κουβέντα στον στωικισμό, ας μνημονεύσουμε Μάρκο Αυρήλιο, τον αυτοκράτορα-στοχαστή πανίσχυρο σύμμαχο του τότε υπαρκτού στωικισμού. Ο ίδιος κατέλιπε το βαθύπνοο «Εις Εαυτόν». Ο Μάρκος όταν δεν φιλοσοφούσε υπεύθυνα ανταποκρινόταν πλήρως στις απαιτήσεις του στρατηλάτη, μια εμβληματική ενσάρκωση του και παπάς και ζευγάς. Στέκει ακόμα κίονάς του στο κέντρο της Ρώμης. Στο ανάγλυφο, αιχμάλωτοι γερμανικών φύλων, δεμένοι πισθάγκωνα, αναμένουν με πειθαρχία στη σειρά έως την ώρα του αποκεφαλισμού τους. Μια αποφθεγματική, ηγεμονική σταγόνα σοφίας του: Αριστος τρόπος του αμύνεσθαι το μη εξομοιούσθαι. Για άντε εφάρμοσέ το… Ετσι, μοιραία τα λόγια τα παχιά, παντός καιρού, ζυμωμένα με το σάλιο, γίνονται γλώσσα εύληπτη στρατιωτών και στρατηγών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή