Ο Ντόναλντ Τραμπ αρέσκεται να μιλάει για τον εαυτό του στον υπερθετικό βαθμό. Είναι –πάντα σύμφωνα με τις δικές του εκτιμήσεις– ο «πιο συντηρητικός», ο «πιο φιλο-Ισραηλινός», αλλά και αυτός που έχει κάνει τα περισσότερα για την ισότητα, αυτός που καταλαβαίνει καλύτερα από όλους τη φρίκη του πυρηνικού πολέμου, ο πιο φεμινιστής (!) κ.ο.κ. Αρκετοί θα διαφωνούσαν με τις περισσότερες από αυτές τις εκτιμήσεις. Σε ένα όμως μέτωπο είναι αδιαφιλονίκητα πρωταθλητής: δεν έχει υπάρξει άλλος ένοικος του Λευκού Οίκου που να έχει χάσει τόσο γρήγορα τόσο πολλά μέλη του επιτελείου του.
Ο πρώτος που έφυγε, ο Μάικλ Φλιν, παρέμεινε στη νευραλγική θέση του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας για μόλις 24 μέρες. Ο στρατηγός Φλιν, που φώναζε «lock her up» για τη Χίλαρι Κλίντον στο συνέδριο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος το καλοκαίρι του 2016, έχει πλέον δηλώσει ένοχος για ψευδή κατάθεση στο FBI σε σχέση με τις συνομιλίες του με τον Ρώσο πρέσβη στις ΗΠΑ την περίοδο της μετάβασης, προκαλώντας έντονη ανησυχία στους δικηγόρους του Τραμπ.
Ωστόσο η θητεία του δεν ήταν η συντομότερη μεταξύ των βασικών στελεχών της νέας διοίκησης. Ο Άντονι Σκαραμούτσι, μεγαλοεπενδυτής της Wall Street, διορίστηκε στη θέση του διευθυντή Επικοινωνίας του Λευκού Οίκου στις 21 Ιουλίου και απολύθηκε μόλις δέκα μέρες αργότερα. Το highlight της σύντομης αλλά εκρηκτικής θητείας του ήταν η τηλεφωνική συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό New Yorker. Στην παρέμβασή του εκείνη διαφοροποίησε τον εαυτό του από τον Στιβ Μπάνον, τον στρατηγικό σύμβουλο του Τραμπ, λέγοντας ότι ο ίδιος δεν χρησιμοποιεί την πεολειχία ως μέθοδο αυτοϊκανοποίησης, ενώ χαρακτήρισε τον προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, Ράινς Πρίμπους, «παρανοϊκό σχιζοφρενή». Στην ίδια συνέντευξη, ο Σκαραμούτσι απείλησε ότι θα «σκοτώσει» όλους όσοι άφηναν να διαρρεύσουν εμπιστευτικές πληροφορίες.
O αθυρόστομος hedge fund manager, ωστόσο, δεν έπεσε μόνος. Στον απόηχο της συνέντευξης, παραιτήθηκε ο Ελληνοαμερικανός Πρίμπους, στον οποίο ψύχραιμοι αναλυτές στην Ψωροκώσταινα είχαν επενδύσει για την ανατροπή των ισορροπιών στο Αιγαίο υπέρ της Ελλάδας. Ο διορισμός Σκαραμούτσι, λίγες μέρες πιο πριν, είχε οδηγήσει στην παραίτηση του εκπροσώπου Τύπου του Λευκού Οίκου, Σον Σπάισερ, που είχε ικετέψει τον Τραμπ να μην προχωρήσει στη συγκεκριμένη πρόσληψη.
© Stephen Crowley/The New York Times
Τον επόμενο μήνα, για να κλείσει (έστω προσωρινά) ο κύκλος των χαμένων συμβούλων, παραιτήθηκε και ο Μπάνον, ο ιδεολόγος του λευκού εθνικισμού, που αποφάσισε να απελευθερωθεί από τα δεσμά του Λευκού Οίκου και να αφιερωθεί στην υποκίνηση ενός εμφυλίου για τη σάπια ψυχή του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Στα τέλη Σεπτεμβρίου, ο υπουργός Υγείας Τομ Πράις έγινε το πρώτο μέλος του υπουργικού συμβουλίου που οδηγήθηκε σε παραίτηση, όταν αποκαλύφθηκε η αδυναμία του για πτήσεις με ιδιωτικά τζετ.
Τη χαοτική εικόνα συμπληρώνουν οι καρατομήσεις τριών κορυφαίων στελεχών του υπουργείου Δικαιοσύνης: της υπηρεσιακής υπουργού Σάλι Γέιτς, του διευθυντή του FBI Τζέιμς Κόουμι και του ομοσπονδιακού εισαγγελέα του Μανχάταν, Πριτ Μπαράρα. Οι απολύσεις αυτές, ειδικά στην περίπτωση του Κόουμι, φέρεται να συνδέονται με τον νομικό κλοιό που διαρκώς στενεύει γύρω από τον Τραμπ σχετικά με τη ρωσική εμπλοκή στις προεδρικές εκλογές του 2016.
Ένας επιτυχημένος πολιτικός πρέπει να μπορεί να θυσιάζει τους συνεργάτες του χάριν της πολιτικής του επιβίωσης. Αλλά υπάρχει ένα όριο. Ο αρχιερέας της αποδιοργάνωσης δεν θα μπορεί για πολύ ακόμα να ρίχνει την ευθύνη στους γύρω του. Ίσως πλησιάζει η ώρα που ο Αμερικανός πρόεδρος θα χρειαστεί να αριστεύσει σε έναν ακόμα ρόλο: του καθαιρεθέντος – ή και του κατηγορουμένου. ■