Τα «μπαλόμια» φωτίζουν ακόμη και όταν ξεφουσκώνουν

Τα «μπαλόμια» φωτίζουν ακόμη και όταν ξεφουσκώνουν

2' 21" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σ​​τάθηκε στο μέσον της πλατείας Συντάγματος και κοίταξε ολόγυρά του. Οι πλανόδιοι πωλητές είχαν απιθώσει τις μπαταρίες στα πλακάκια και άφηναν τα μπαλόνια να αιωρούνται χάρη στο ήλιο που είχαν στο εσωτερικό τους.

Διάφανα, σαν φούσκες με πολύχρωμους, φωτεινούς «ομφάλιους λώρους», υψώνονταν στον σκοτεινό ουρανό αφήνοντας τα άλλα φώτα των γιορτών να τα διαπερνούν. Μερικές φορές, χρειάζεσαι κάτι το ελάχιστο για να δημιουργήσεις μια κάποια φαντασμαγορική ατμόσφαιρα, και αυτά τα διάφανα μπαλόνια με τα φώτα ήσαν ακριβώς αυτό.

Ο κύριος Γκρι σαν να ζαλίστηκε περιτριγυρισμένος από όλα αυτά τα γήινα, φθηνά «ούφο», που έφεραν πλανόδιοι αλλά και δεκάδες πιτσιρίκια με τους γονείς τους. Των Φώτων σήμερα, αλλά τα φώτα που απλώθηκαν στην πόλη τα φετινά Χριστούγεννα είχαν κάτι το απρόσμενα διαφορετικό. Ξαφνικά, μέσα στη μελαγχολία που τον είχε κατακλύσει τα φετινά Χριστούγεννα, ένιωσε μια παρόρμηση να αγοράσει καμιά δεκαριά και να τα σέρνει σε όλη την πόλη.

Η αλήθεια είναι ότι έφεραν στην κόρη του δώρο δύο τέτοια μπαλόνια. Ο θείος της τα είδε για πρώτη φορά στα χέρια ενός άγνωστου παιδιού, ρώτησε τη μαμά του πού τα βρήκε, του είπε «σε μια παιδική χαρά τα πωλούσε ένας πλανόδιος» και πήρε σβάρνα όλες τις διαθέσιμες παιδικές χαρές της περιοχής μέχρι που τα κατάφερε. Λίγες ημέρες αργότερα, η μεγαλύτερη από τις γιαγιάδες της μικρής εξασφάλισε ένα ακόμα τέτοιο μπαλόνι – ή «μπαλόμι», κατά την ορολογία τού μόλις 26 μηνών κοριτσιού.

Εντός του σπιτιού, σε συνδυασμό και με τα άλλα φώτα των γιορτών, τα διάφανα, φωτεινά «μπαλόμια» προσέδιδαν μιαν άλλη ατμόσφαιρα. «Το έχω παρατηρήσει», λέει ο κύριος Γκρι. «Πολύς κόσμος, ακόμα και όσοι επιμένουν να μισούν τα Χριστούγεννα ή να μελαγχολούν με αυτά, μπορεί να μη στήνουν έλατα, αληθινά ή πλαστικά, όμως έναν κάποιο κρυφό φωτισμό, μια γιρλάντα από μικρές σπείρες, πολύχρωμες ή απλές άσπρες, τις περνάνε σαν φωτεινά ρυάκια ανάμεσα σε ράφια βιβλιοθηκών. Στο ημίφως ενός σπιτιού όλο αυτό παίρνει στα παιδικά μάτια άλλες διαστάσεις. Και όχι μόνο στα παιδικά μάτια. Η αγαπημένη μου ασχολία τα Χριστούγεννα είναι να κοιτώ από τον δρόμο παράθυρα σπιτιών: να παρατηρώ τους φωτισμούς που κάνουν οι άνθρωποι καταμεσής της πιο σκοτεινής περιόδου του χειμώνα. Αλλες φορές, η εικόνα με γεμίζει με μια ελπίδα και άλλες με μια θλίψη – δεν μπορείς να ξεφύγεις από το χριστουγεννιάτικο spleen, ό,τι και να κάνεις και όσο κι αν παραμυθιαστείς. Αλλά δεν θα μπορούσα να κάνω χωρίς αυτά τα αναθεματισμένα φωτάκια. Είναι το μόνο πράγμα που μετατρέπει τα ταπεινά σπίτια σε ουρανό, είναι το μόνο που σκίζει το σκοτάδι προσδίδοντάς του μια κάποια χάρη, είναι το μόνο που δημιουργεί πολύχρωμες γωνίες. Και μου λείπουν πολύ κατά το πολύ άχαρο, σκοτεινό δίμηνο που μεσολαβεί έως το άνοιγμα της ημέρας τον Μάρτιο».

Λίγες ημέρες μετά την αγορά τους, πολύ φυσικά, τα «μπαλόμια» ξεφούσκωσαν, το ήλιο χάθηκε στον αέρα. Σέρνονται τώρα σαν ζαρωμένες μεμβράνες στα πατώματα. «Τα φωτάκια όμως», λέει ο κύριος Γκρι, «δουλεύουν ακόμη».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή