Η καλή επιστημονική φαντασία δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ακόμα και οι μετρ του είδους (βλ. Σ. Σπίλμπερκ, Ρ. Σκοτ κ.ά.) δεν πετυχαίνουν πάντα τη συνταγή της καθαρής διασκέδασης, που εκτείνεται σε κινηματογραφικό βάθος, για να δώσει αξιομνημόνευτο αποτέλεσμα. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για σχετικά πρωτάρη όπως ο «δικός μας» Αλεξάντερ Πέιν, ο οποίος αυτή την εβδομάδα μάς συστήνει τον «Μικρόκοσμό» του, ταξιδεύοντάς μας σε μια εναλλακτική πραγματικότητα με ενδιαφέρουσες προεκτάσεις.
Κάπου στο κοντινό μέλλον, ένας Νορβηγός επιστήμονας κάνει μια εκπληκτική εφεύρεση: καταφέρνει να σμικρύνει έναν ζωντανό οργανισμό –κατ’ επέκταση και τον άνθρωπο– σε μέγεθος… στρουμφ. Οι καινούργιοι, μικρότεροι άνθρωποι, που φτάνουν σε ύψος μόλις τα 12 εκατοστά, σημαίνουν μικρότερες πόλεις, τρομερά λιγότερες ανάγκες σε τρόφιμα, λιγότερα σκουπίδια – γενικότερα η ύπαρξή τους είναι ευεργετική για την ανθρωπότητα. Και οι ίδιοι οι συρρικνωμένοι, όμως, φαίνονται να το απολαμβάνουν. Στις νέες, ασφαλείς κοινωνίες όπου διαβιούν, τα χρήματά τους έχουν πολλαπλάσια αξία, η καθημερινότητά τους γίνεται ειρηνική και πολυτελής. Ζυγίζοντας όλα αυτά, ο Πολ (Ματ Ντέιμον) αποφασίζει μαζί με τη σύζυγό του να συρρικνωθούν. Το σχέδιο ωστόσο δεν πάει ακριβώς κατ’ ευχήν, ενώ σύντομα ο Πολ θα συνειδητοποιήσει ότι και η «μικρή» κοινωνία έχει και αυτή τα δικά της σημαντικά προβλήματα.
Ο Πέιν μαζί με τον συν-σεναριογράφο του Τζιμ Τέιλορ έχει μια ευφυέστατη ιδέα (την καλύτερη πιθανότατα της φετινής χρονιάς) και αυτή είναι που οδηγεί την ταινία. Το πρώτο, κάπως αργό, κομμάτι κυλάει απλώς θαυμάζοντας τον κόσμο της σμίκρυνσης. Ωστόσο στο δεύτερο, όπου η πλοκή οδηγεί, ειρωνικά, στη μεγαλύτερη κλίμακα, τα πράγματα γίνονται πολύ πιο ενδιαφέροντα. Πέρα από την ανελέητη σάτιρα της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας, ο «Μικρόκοσμος» επεκτείνει τον σχολιασμό του και σε πολλά ακόμη θέματα, όπως η κλιματική αλλαγή, η μετανάστευση, οι κοινωνικές ανισότητες, οι ανθρώπινες σχέσεις. Οι εύκολες λύσεις σε όλα αυτά είναι απλές χίμαιρες, μοιάζει να λέει ο Πέιν, και οι ωραίες ιδέες μπορούν να μετατραπούν εύκολα σε μέρος του προβλήματος.
Επιπλέον, σημαντικό κομμάτι της ταινίας είναι το ταξίδι. Ο Πολ σταδιακά θα συνειδητοποιήσει πως ο νέος μικρότερος κόσμος του έχει ουσιαστικά ευρύτερο ορίζοντα, τον οποίο έπρεπε απλώς να αποστασιοποιηθεί για να διακρίνει. Από το σημείο εκείνο και έπειτα θα ξεκινήσει μια παράξενη και κατά διαστήματα ξεκαρδιστικά αστεία περιπέτεια, παρέα με ετερόκλητους συντρόφους, όπως μια νεαρή Βιετναμέζα πολιτική πρόσφυγας ή ένας ανεκδιήγητος Σέρβος δανδής – αμίμητος ο Κρίστοφ Βαλτς στον συγκεκριμένο ρόλο. Το αρνητικό της υπόθεσης είναι πως αυτή η επέκταση της προοπτικής στερεί αρκετά σε συνοχή και μακραίνει, μάλλον αχρείαστα, τη διάρκεια της ταινίας. Με λίγα λόγια, η (πολύ σημαντική) οικονομία της αφήγησης δεν είναι ακριβώς σε μέγεθος… μικρόκοσμου.
Το βαρόμετρο της εβδομαδας
Στο «Molly’s Game» παρακολουθούμε τη βιογραφία της Μόλι Μπλουμ, μιας πολλά υποσχόμενης σκιέρ, η οποία κατέληξε να διοργανώνει πριβέ παιχνίδια πόκερ με πολύ υψηλά ποσά και τελικά να τραβάει την προσοχή του FBI. O σεναριογράφος του «Moneyball» και του «Social Network», Ααρον Σόρκιν, σκηνοθετεί εδώ την Τζέσικα Τσαστέιν, η οποία δίνει ρεσιτάλ ερμηνεύοντας τον κεντρικό χαρακτήρα και έχοντας στο πλευρό της τον επίσης πολύ καλό Ιντρις Ελμπα. Η ταινία του κινείται κάπου ανάμεσα στο δράμα και στο δικαστικό θρίλερ, διατηρώντας τον ρυθμό και τη σπιρτάδα της ώς το τέλος.
Στο «Παγιδευμένη ψυχή: Το τελευταίο κλειδί»,
η βετεράνος παραψυχολόγος δρ Ελίζ Ράινιερ (Λιν Σέι) έρχεται αυτήν τη φορά αντιμέτωπη με τους προσωπικούς της δαίμονες, γυρνώντας στο ίδιο της το πατρικό σπίτι. Ο σεναριογράφος των προηγούμενων κεφαλαίων, αλλά και του «Σε βλέπω», Λι Γουάνελ, σκηνοθετεί άλλον ένα γύρο σκοτεινού και χαρακτηριστικά εύπεπτου τρόμου.
Στα «Μυστικά της Τεχεράνης», ένα ενήλικο animation, ο καρτουνίστας Αλί Σουζαντέ, ο οποίος έζησε στην Περσία μέχρι τα 25 του, κοιτάζει από την κλειδαρότρυπα τη σύγχρονη καθημερινότητα μιας χώρας που υποφέρει τόσο από γραπτούς όσο και από άγραφους νόμους και περιορισμούς. Πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι μια δυναμική, χωρισμένη μητέρα, η οποία εκδίδεται προκειμένου να ζήσει τον μικρό γιο της. Η ιστορία της σταδιακά θα μπλεχθεί με εκείνες δύο ακόμη νεαρών γυναικών κι ενός φοιτητή, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τον άτεγκτο θρησκευτικό νόμο. Μπορεί η δίψα για ζωή και ελευθερία να αποδειχθεί ισχυρότερη;