Η υγεία συνιστά δείκτη ανάπτυξης και ευημερίας μιας χώρας. Το σημαντικότερο, δείχνει το πολιτισμικό της πρότυπο. Η πολλαπλή υστέρηση της Ελλάδας αντιστρατεύτηκε τη συγκρότηση ενός αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους. Εξ ου και η θεσμοθέτηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας ήταν μία από τις μεγαλύτερες τομές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της. Ωστόσο, οι αλλαγές που επέφερε υπήρξαν ημιτελείς. Προσέκρουσαν στις ιδεοληπτικές εμμονές κάποιων και στη δύναμη του λαϊκισμού. Ετσι, στην πορεία βάλτωσαν και εκφυλίστηκαν. Η απονέκρωση του ΕΣΥ αποτελεί αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Ως εκ τούτου, καθίσταται ζωτική ανάγκη η εκ του μηδενός θεμελίωσή του. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος της υγείας έπληξαν ανεπανόρθωτα όλες τις δομές της. Τα αδιέξοδα επιβάλλουν αφενός την αναθεώρηση καίριων επιλογών μας, αφετέρου την υιοθέτηση μιας στρατηγικής που θα εδράζεται στον πραγματισμό και στον ρεαλισμό. Αν δεν προβούμε σε αυτές τις αυτονόητες ενέργειες, δεν θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες και στις απαιτήσεις των πολιτών.
Το νέο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον θέτει ως κεντρικές παραδοχές τη σύζευξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην υγεία, αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του καθενός. Παράλληλα, η πολιτεία οφείλει να προτάσσει το κριτήριο του χαμηλότερου κόστους για τις ιατρικές υπηρεσίες. Είτε αυτές παρέχονται από κρατικούς είτε από ιδιωτικούς φορείς και επιβαρύνουν το δημόσιο ασφαλιστικό. Ενα σύγχρονο ΕΣΥ ενσωματώνει δημόσιες και ιδιωτικές δομές υγείας.
Με αυτές τις παραδοχές διαμορφώνουμε τις προϋποθέσεις για να προχωρήσουμε στα δέκα χρήσιμα, κατά τη γνώμη μου, βήματα, προκειμένου να αναζωογονήσουμε τον πολύπαθο τομέα της υγείας. Πρώτο βήμα, το ΕΣΥ να οριστεί ως το σύνολο των δομών υγείας, δημόσιων και ιδιωτικών. Τα δημόσια νοσοκομεία να γίνουν ανώνυμες εταιρείες, με μοναδικό μέτοχο το υπουργείο Υγείας. Δεύτερον, η ισότιμη αντιμετώπιση από τον ΕΟΠΥΥ όλων των δημόσιων και ιδιωτικών δομών. Τρίτον, η παροχή εκπαίδευσης για απόκτηση ιατρικής ειδικότητας και από τα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία. Τέταρτον, η δημιουργία κεντρικών εργαστηρίων για αιματολογικές, μικροβιολογικές βιοχημικές εξετάσεις και για παθολογοανατομίες αναλύσεις. Πέμπτον, η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για βελτίωση των κτιριολογικών υποδομών και του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού των νοσοκομείων. Εκτον, η γενίκευση της χρήσης σύγχρονων πληροφοριακών συστημάτων σε όλες τις λειτουργίες των δημόσιων δομών υγείας (ψηφιακός ιατρικός φάκελος, κάρτα υγείας, PACS, τηλεϊατρική). Εβδομον, ο ψηφιακός έλεγχος δημόσιων δομών υγείας από το Ελεγκτικό Συνέδριο και ο ψηφιακός έλεγχος νοσηλίων από τον ΕΟΠΥΥ. Ογδοον, η αξιολόγηση των θέσεων εργασίας στις δημόσιες δομές υγείας, καθιστώντας τη καθοριστικό παράγοντα για τις αμοιβές των κατόχων τους. Ενατον, η ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων διορισμού ιατρών, ώστε να αποφευχθεί το φαινόμενο της καθυστέρησης πλήρωσης θέσεων. Δέκατον, η καθιέρωση εύλογων και δίκαιων πρόσθετων αμοιβών για τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και τους υπόλοιπους εργαζόμενους, που θα αντικαταστήσουν το κατάπτυστο «φακελάκι». Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν στερείται μόνο συγκεκριμένης πολιτικής αλλά χαρακτηρίζεται από οικονομική, αναπτυξιακή και θεσμική υστέρηση. Ο εθνικός στόχος ανάκαμψης της Ελλάδας προϋποθέτει νέα διακυβέρνηση, που θα προτάσσει τη συγκρότηση σύγχρονου κοινωνικού κράτους.
* Ο κ. Λεωνίδας Γρηγοράκος είναι βουλευτής Λακωνίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.