Ενα εικοσιτετράωρο με τον ηθοποιό Γιώργο Παπανδρέου

Ενα εικοσιτετράωρο με τον ηθοποιό Γιώργο Παπανδρέου

2' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι βράδυ…

Η μέρα μου ξεκινάει τώρα. Είναι η ώρα που φτιάχνω το πλάνο. Σημειώνω, σβήνω, γράφω, αλλάζω, προσαρμόζω, οραματίζομαι, μετράω τις καταστάσεις και αποκοιμιέμαι με εμπιστοσύνη πως το σύμπαν θα μου δώσει τις καλύτερες λύσεις για όλα. Επιλέγω αύριο να έχει ηλιοφάνεια κι ας ρίχνει καρεκλοπόδαρα.

Πρωί…

Τι ευτυχία ν’ ανοίγω τα μάτια μου χωρίς το χτύπημα του ρολογιού. Μένω μετέωρος ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο να ονειρεύομαι ακόμη, νιώθοντας ευγνωμοσύνη για κάθε καλό στη ζωή μου. Αργά αργά σηκώνομαι. Δεν πίνω καφέ, όχι από πεποίθηση, αλλά γιατί ποτέ δεν τρελαινόμουν για καφέ, ιδιαίτερα το πρωί. Ενα αρωματικό τσαγάκι είναι ό,τι πρέπει. Τελικά δεν ρίχνει καρεκλοπόδαρα…

Δένω τα κορδόνια μου και την κοπανάω για το κοντινότερο στο σπίτι μου πάρκο. Τρέχω και αφήνω τα μάτια μου να απολαμβάνουν το τοπίο και το μυαλό ξεκούρδιστο. Η μηχανή ζεστάθηκε – ώρα να γυρίσω στη βάση μου. Εχω να δουλέψω τα λόγια μου και να φύγω για πρόβα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Γρήγορο μπανάκι και μετά δουλειά.

Μεσημέρι πια…

Φτάνω στο θέατρο όπου έχουμε ξεκινήσει εντατικές πρόβες με τη «Βοσκοπούλα» σε σκηνοθεσία – δραματουργική επεξεργασία των Δημήτρη Αγαρτζίδη και Δέσποινας Αναστάσογλου. Πρόκειται για το αριστοτεχνικό ποιμενικό ειδύλλιο που γράφτηκε στην Κρήτη του 16ου αιώνα, όπου ένας βοσκός συναντά στην εξοχή μια πανώρια βοσκοπούλα και λιποθυμά χτυπημένος από την ομορφιά της. Ενα έργο-συμπυκνωμένη ψυχανάλυση! Γεννά μέσα μου τόσες σκέψεις και αισθήματα.

Πόση δουλειά πρέπει να κάνω πρώτα απ’ όλα με εμένα στην καθημερινότητά μου, ν’ αλλάξω, να ψηλώσω, να μεγαλώσω, να νικήσω τους φόβους και το άγχος; Πώς να ξεφύγω από τα στερεότυπα και τις συνήθειές μου, ώστε να γίνω ένα με τον ήρωα που υποδύομαι; Θαυμάζω αυτήν την ανοιχτωσιά, αυτήν την ταπεινότητα, τη φυσικότητα και την υγεία. Νιώθω βαθιά πόσο θα ήθελα να ζω σε μια τέτοια εποχή έντονου ρομαντισμού, τιμιότητας, καθαρότητας, απέραντης αγάπης από την πρώτη στιγμή, χωρίς δεύτερες σκέψεις και ιδιοτέλεια.

Αυτός αγαπάει τόσο βαθιά και δυνατά, τόσο αγνά, τόσο απόλυτα. Χωρίς όρια, χωρίς φραγμούς, με όλο του το είναι και κάθε κύτταρό του πάλλεται και παίρνει ζωή στη σκέψη και μόνο της αγαπημένης. Γνωρίσματα γενετήσιου χαρακτήρα. Μα και η αγάπη της κοπελιάς τόσο καθάρια, τόσο ένα με τη ζωή που η απουσία του αγαπημένου προσώπου να ισοδυναμεί γι’ αυτήν με θάνατο. Εκεί υστερούμε σήμερα, θαρρώ: πολύ μυαλό και λίγο συναίσθημα, πολύ κεφάλι και λίγη καρδιά.

Διάλειμμα

Μαγεμένος ακόμα και έχοντας στην καρδιά μου τα βουκολικά τοπία της Κρήτης, κάνω ένα μικρό διάλειμμα με φίλους να τσιμπήσουμε κάτι στα γρήγορα. Κουβεντούλα, επικοινωνία, επαφή. Τηλεφωνήματα, μηνύματα, social media… Αλλά όχι για πολύ. Πήγε κιόλας 9 μ.μ. Η μέρα γέρνει, γλυκιά κούραση, αλλά δεν με παίρνει να χαλαρώσω καθόλου. Σήμερα έχει συνέχεια και πρέπει να πάρουμε δυνάμεις. Φοράω κράνος, ανεβαίνω στη μηχανή και φεύγω για να μπω σε ρεμπέτικους ρυθμούς στο μαγαζί όπου παίζω μπουζούκι και τραγουδάω.

Αργά…

Αργά γυρίζω μες στη νύχτα της Αθήνας. Πού να είσαι τέτοια ώρα, σκέφτομαι. Να κοιμάσαι ή να ξενυχτάς και εσύ; Φτάνω σπίτι, αναλογίζομαι αυτά που έγιναν και ονειρεύομαι το αύριο. Ετσι και αλλιώς, τώρα ξεκινάει η μέρα μου. Επιλέγω αύριο να έχει ηλιοφάνεια κι ας ρίχνει καρεκλοπόδαρα. Καλό ξημέρωμα, κόσμε!

​​Ο Γιώργος Παπανδρέου πρωταγωνιστεί, με την Πηνελόπη Τσιλίκα, στην παράσταση της ομάδας Elephas tiliensis «Η βοσκοπούλα», σε σκηνοθεσία – δραματουργική επεξεργασία Δημήτρη Αγαρτζίδη και Δέσποινας Αναστάσογλου, από τις 19/1 έως την 1/4, στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 και Θαρύπου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή