Δεκαπέντε ανθρώπινες ιστορίες «συνομιλούν» με 30 εικαστικά έργα

Δεκαπέντε ανθρώπινες ιστορίες «συνομιλούν» με 30 εικαστικά έργα

1' 56" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Είμαι η Κλώντια. Η μητέρα μου έφυγε από τη Ρουμανία όταν ήμουν 10 ετών. Μετανάστρια στην Ιταλία, ήθελε να μου εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον. Πατέρα δεν είχα, ήταν χωρισμένοι. Με έκλεισε σε ένα χριστιανικό ίδρυμα για εγκαταλειμμένα παιδιά, ένα ορφανοτροφείο. Αισθάνθηκα πραγματικά εγκαταλειμμένη. Στην αρχή μιλούσαμε συχνά στο τηλέφωνο, ερχόταν και να με δει κάθε τρεις μήνες. Μετά μιλούσαμε λιγότερο στο τηλέφωνο και σταμάτησε να έρχεται στη Ρουμανία. Πέρασα την εφηβεία μου χωρίς γονείς. Ολα αυτά που περιμένεις να μάθεις από τη μητέρα σου εγώ έπρεπε να τα μάθω μόνη μου. Ακόμη και να μαγειρεύω έμαθα από το Google! Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι γίναμε δύο ξένοι με τη μαμά. Εκείνη με βλέπει ακόμη σαν 10 χρόνων παιδί, αλλά εγώ μεγάλωσα…». Αυτή ήταν μία από τις πιο συγκινητικές ιστορίες», λέει στην «Κ» η Φούλη Παπαγεωργίου, η οποία μαζί με τη Λουίζα Καραπιδάκη υπογράφει την επιμέλεια της έκθεσης «Καινούργιες πατρίδες» στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης και Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων – Συλλογή Φοίβου Ανωγειανάκη. «Η έκθεση βασίζεται σε ερευνητικό υλικό που έχει συλλεχθεί από έξι χώρες και έγινε στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού πρότζεκτ», σημειώνει. «Σε 15 αληθινές ιστορίες μεταναστών από το μεταναστευτικό κύμα που ακολούθησε την κατάρρευση της πρώην ΕΣΣΔ και αποτέλεσε μια κοινή εμπειρία πολλών κρατών-μελών της Ε.Ε.».

Το ερευνητικό υλικό που παρουσιάζεται βασίζεται σε συνεντεύξεις, ατομικές και ομαδικές, με μετανάστες οι οποίοι βίωσαν τον χωρισμό της οικογένειας. Από τις χώρες αυτές, τρεις είναι χώρες υποδοχής –Ελλάδα, Ιταλία, Σουηδία– και τρεις χώρες αποστολής μεταναστών – Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία. Οι ιστορίες συμπληρώνονται με 30 εικαστικά έργα από 25 καλλιτέχνες, τα οποία μεταφέρουν τη συναισθηματική φόρτιση που ακολουθεί τους μετανάστες και τις οικογένειές τους, ή μας υπενθυμίζουν τους συμβολισμούς που συναρτώνται με τη μετανάστευση: το ταξίδι, η βαλίτσα, οι μνήμες. Ακόμη, παρουσιάζονται αντικείμενα από την καθημερινή ζωή των μεταναστών, θρησκευτικά σύμβολα, μουσικές, φωτογραφίες. Παρουσιάζονται έργα των Γιάννη Αδαμάκη, Ελενας Ακύλα, Στάθη Βατανίδη, Κώστα Βίττη, Κυριάκου Κατζουράκη, Αφροδίτης Λίτη, Αριστείδη Πατσόγλου, Μανόλη Ρωμαντζή, Κωνσταντίνας Συλίκου, Μάγδας Ταμμάμ κ.ά. «Τα έργα συγκροτούν τρεις ενότητες», εξηγεί η κ. Παπαγεωργίου. «Την απόφαση για μετανάστευση, την πρώτη εγκατάσταση, που είναι και η στιγμή της απελπισίας κυρίως λόγω της δυσκολίας με τη γλώσσα, και την ενσωμάτωση ή την επιστροφή». Την Κυριακή 21/1 στις 12 το μεσημέρι, οι δύο επιμελήτριες μαζί με καλλιτέχνες θα ξεναγήσουν το κοινό.

​​Διογένους 3, Αθήνα. Διάρκεια έως τις 19 Φεβρουαρίου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή