Οχι για μένα, αλλά για τα… μουσεία

Οχι για μένα, αλλά για τα… μουσεία

5' 33" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Λέγεται ότι την πρώτη σέλφι στην Ιστορία έβγαλε ο Αμερικανός χημικός, μεταλλουργός, κατασκευαστής λαμπτήρων και φωτογράφος Ρόμπερτ Κορνέλιους (1809-1893), ο οποίος αποφάσισε να βγάλει το… αυτοπορτρέτο του. Αυτή μοιάζει να είναι η απαρχή της φωτογραφικής απαθανάτισης του εαυτού μας. Βέβαια, εκείνος, που ήταν από τους πρώτους που πειραματίστηκαν με τη δαγκεροτυπία, δεν είχε την ευκαιρία να τη μοιραστεί στα κοινωνικά δίκτυα. Στην Ιστορία, όμως, έμεινε. Παρά ταύτα, δεν είχε φανταστεί ότι, έναν αιώνα και βάλε αργότερα, η αυτοφωτογράφιση θα ταρακουνούσε τα νερά όχι μόνον των social media, αλλά της τέχνης, της Ψυχανάλυσης, της Κοινωνιολογίας, της Ιστορίας και τόσων άλλων επιστημών.

Ασφαλώς, οι επιμελητές των μουσείων της Αμερικής είχαν από νωρίς καταλάβει ότι οι φωτογραφίες σέλφι θα συνεχίσουν να κάνουν θραύση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ετσι, ήδη από το 2014 έχουν οργανώσει τη δική τους παγκόσμια ημέρα σέλφι στα μουσεία, με το hashtag #MuseumSelfieDay, με τους πρώτους celebrities που συμμετείχαν να είναι η Beyonce και ο Jay-Z. Εκτοτε, όλο και περισσότερα μουσεία στον κόσμο συμμετέχουν σε αυτή τη δράση, εμπλέκοντας διασημότητες, αλλά κυρίως τους καθημερινούς επισκέπτες τους, προσπαθώντας να ανοιχτούν σε νέα και νεανικά κοινά, αλλά και να λάβουν θέση στο ατέρμον χάος του Διαδικτύου και της πληροφορίας που εκείνο παρέχει.

Στην Ελλάδα, φέτος, σε αυτή την καμπάνια πρωτοστατεί, για τρίτη χρονιά, το Μουσείο Μπενάκη –τα κτίρια της Κουμπάρη και της Πειραιώς, το Ισλαμικής Τέχνης και το Μουσείο Μπενάκη Παιχνιδιών–, έχοντας τοποθετήσει αυτοκόλλητα σε διάφορα σημεία των κτιρίων του, ώστε οι επισκέπτες να φωτογραφίζουν τον εαυτό τους και τους φίλους τους με φόντο εμβληματικά εκθέματα του Ιδρύματος. Χθες, σε μια περιήγηση στους χώρους της οδού Κουμπάρη, στο κέντρο της Αθήνας, επισκέπτες και προσωπικό κινητοποιήθηκαν και οι σέλφι πήραν τη θέση τους μπροστά στις κυρίες της αυλής, στα παραδοσιακά νυφικά, στα κοσμήματα, στις ελαιογραφίες, στον υποβλητικό πολυέλαιο του μουσείου, στην αρχιτεκτονικά υπέροχη είσοδο και σε πολλά άλλα σημεία. Το Μουσείο Μπενάκη, όμως, δεν θα σταματήσει εδώ. Θέλοντας να παρακινήσει και άλλα μουσεία της Αθήνας αλλά και της υπόλοιπης χώρας να κάνουν το ίδιο, θα μονιμοποιήσει τα σημεία (selfie spots) στα κτίριά του, σε μια προσπάθεια να βγει έξω, στον ηλεκτρονικό και μονίμως συνδεδεμένο κόσμο.

Με αφορμή τη χθεσινή ημέρα, η «Κ» ζήτησε από προσωπικότητες της πολιτικής, των γραμμάτων και των τεχνών να βγάλουν μία σέλφι σε ένα μουσείο της επιλογής τους, παίρνοντας έτσι κι εκείνοι μέρος στη μεγάλη εκστρατεία που θέλει να παρακινήσει κατοίκους και επισκέπτες πόλεων, μικρών και μεγάλων, να περάσουν το κατώφλι των μουσείων και να ανακαλύψουν τον κόσμο τους. Το χθες, το σήμερα και το αύριο του ελληνικού και του παγκόσμιου πολιτισμού. Την αρχαιολογία των καιρών μας και εκείνων που πέρασαν.

Οχι για μένα, αλλά για τα… μουσεία-1

Τζέφρεϊ Πάιατ

Πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στην Αθήνα

«Τα μουσεία και τα μνημεία της Ελλάδας μάς χαρίζουν μια πλούσια και μοναδική εικόνα του κόσμου από τον οποίο πηγάζουν η ανθρώπινη ιστορία, ο δυτικός πολιτισμός, η διακυβέρνηση και η φιλοσοφία μέχρι τη σύγχρονη εποχή», λέει ο Αμερικανός πρέσβης στην «Κ». «Το Εβραϊκό Μουσείο της Θεσσαλονίκης, για μένα, ξεχωρίζει, διότι καταγράφει τις ζωές και τους χρόνους μιας από τις παλαιότερες και πιο δυναμικές εβραϊκές κοινότητες του κόσμου, καθώς και την πολύτιμη συμβολή τους στην ελληνική κοινωνία και στον πολιτισμό και, μέσω αυτών, στον κόσμο. Συγχαρητήρια στις ελληνικές αρχές στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα για τη δέσμευσή τους να ολοκληρώσουν το νέο μουσείο, και προσβλέπουμε να το επισκεφθούμε σύντομα».

Οχι για μένα, αλλά για τα… μουσεία-2

Σταύρος Θεοδωράκης

Επικεφαλής του κινήματος «Το Ποτάμι»

«Στα μουσεία συχνά ανακαλύπτεις τα αληθινά σημάδια, πληγές ή χαρές, του τόπου που πατάς», αφηγείται ο Σταύρος Θεοδωράκης, επικεφαλής του κινήματος Το Ποτάμι, στην «Καθημερινή». Ο Σταύρος Θεοδωράκης επέλεξε τη μέρα αυτή, του «μπες στο μουσείο και βγάλε selfie», να επισκεφθεί το Μουσείο Μπενάκη και να φωτογραφηθεί με πίνακα της μόνιμης συλλογής του. Πρόκειται για προσωπογραφία Ελληνα αγωνιστή – ελαιογραφία αγνώστου. «Η αγέρωχη και ρωμαλέα μορφή», όπως αναφέρουν τα στοιχεία που παρέχει το μουσείο, «με την πλούσια ενδυμασία, την κάπα και τα πολυτελή όπλα, πρέπει να αποδίδει κάποιον σημαντικό στρατιωτικό ηγέτη, πιθανότατα τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ή τον Νικηταρά».

Οχι για μένα, αλλά για τα… μουσεία-3

Δημήτρης Σεβαστάκης

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Σάμου

«Μπορεί κανείς να γερνάει μπρος στο έργο τέχνης ή μήπως η τέχνη τον σταθεροποιεί, του δίνει χρόνο, τον συγκρατεί στο χείλος;» αναρωτιέται, μιλώντας στην «Κ», ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Σάμου, Δημήτρης Σεβαστάκης. «Η τέχνη, μεγάλη ή θνησιγενής, λέει αυτό που αρνείσαι να ακούσεις. Το έργο διαπράττει και διαρπάζει. Τα μουσεία σύγχρονης τέχνης, όπως το ΕΜΣΤ, με έργα σαν του Joseph Kosuth, αναθερμαίνουν την Ιστορία, αναμοχλεύουν τη σχέση με τη μεγάλη ζωγραφική, ακριβώς γιατί την ανταγωνίζονται με βία και τρυφερότητα. Περίπου έτσι σε αρχειοθετούν. Διότι οι εικαστικοί τρόποι και οι φόρμες και τα μέσα και οι μουσειακές συμπεριφορές είναι ο δικός σου χρόνος, ο απολύτως προσωπικός, σύντομος και αναπότρεπτος δρόμος».

Οχι για μένα, αλλά για τα… μουσεία-4

Ολγα Κεφαλογιάννη

Βουλευτής Α΄ Αθηνών Νέας Δημοκρατίας

«Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι στον πολιτιστικό χάρτη της Αθήνας. Συνδυάζει τη μοναδική συλλογή των αρχαίων πολιτισμών των Κυκλάδων και της Κύπρου με καταπληκτικές περιοδικές εκθέσεις σύγχρονων καλλιτεχνών. Το μεγάλο του πλεονέκτημα δεν είναι μόνον ότι αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της κληρονομιάς μας. Δεν είναι μόνον η περιουσία, η ιστορία της χώρας. Είναι και το παρόν της. Μια σημαντική αφήγηση για το χθες αλλά και το σήμερα. Εκεί, κάθε φορά μπορείς να ανακαλύψεις και μια μικρή ή μεγάλη αλήθεια. Σήμερα, η τεχνολογία και οι εφαρμογές της στα social media καταφέρνουν να αντανακλούν και να αποτυπώνουν στιγμές και εικόνες από τον πολιτισμό. Ας τον κατακτήσουμε!».

Οχι για μένα, αλλά για τα… μουσεία-5

Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Καλλιτεχνικός διευθυντής Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου

«Γιατί έχουμε ανάγκη να ερχόμαστε σε επαφή με όλα όσα η ανθρωπότητα στην πορεία της κατάφερε να ταξινομήσει σε συλλογές και να προστατεύσει: την τέχνη, τον πολιτισμό, τα ιστορικά τεκμήρια, την καθημερινή ζωή, την επιστήμη και τόσα άλλα;» αναρωτιέται, σε συνομιλία που είχε με την «Κ», ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, ο οποίος επέλεξε να φωτογραφηθεί με έκθεμα του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, στο Φιξ. «Μέσα στα μουσεία ταξιδεύουμε στον χώρο και στον χρόνο, καταλαβαίνουμε κάτι από την αέναη κίνηση της ζωής, από τον εαυτό μας σαν κομμάτι του κόσμου», συμπληρώνει η «ψυχή» του εικοσαετούς πλέον Θεάτρου του Νέου Κόσμου.

Οχι για μένα, αλλά για τα… μουσεία-6

Χρήστος Χωμενίδης

Συγγραφέας

«Από όλα τα μουσεία στο κέντρο της Αθήνας εκείνο που ως παιδί με δελέαζε ήταν το Πολεμικό. Γιατί; Δεν θέλει ρώτημα! Τα αεροπλάνα στο προαύλιό του φαίνονταν απ’ τον δρόμο, έμοιαζε απλό να τρυπώσεις μια νύχτα στο κόκπιτ τους και να απογειωθείς. (Παρόμοια ιδέα είχαν και οι τρομοκράτες της “17 Νοέμβρη” – αυτό, όμως, είναι μια άλλη, δύσοσμη ιστορία…). Ως ενήλικας προτιμώ το Μουσείο Μπενάκη, το Αρχαιολογικό, της Ακρόπολης. Σήμερα (σ.σ. χθες), ωστόσο, πήγαμε με την επτάχρονη θυγατέρα μου στο Πολεμικό. Σταθήκαμε μπροστά στο πορτρέτο του Μπάιρον. “Ποιος είναι αυτός;” “Ενας Αγγλος που έγινε ήρωας του 1821”. “Πολέμησε;” “Ηταν σπουδαίος ποιητής. Αρα τον πόλεμο τον είχε πάντα μέσα του”», αφηγείται ο Χρήστος Χωμενίδης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή