Ποιος θα τιθασεύσει τον Κώστα Τζαβάρα; Ποιος μπορεί να του πει να μην πάει στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία; Πάντως, το κόμμα του δεν πρόκειται να τον βάλει στο δίλημμα.
Ο βουλευτής Ηλείας –και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος– της Νέας Δημοκρατίας δεν θα είχε εκδηλώσει την πρόθεσή του να βγει στον δρόμο αν δεν είχε πάρει τη «θερμοκρασία» του κόμματός του. Στην αρχή, το μακεδονικό θερμόμετρο της Ν.Δ. έδειχνε ψυχραιμία. Σταδιακά, όσο το θέμα επωαζόταν, ο υδράργυρος άρχισε να ανεβαίνει, χωρίς βέβαια η ένδειξη να είναι ενιαία. Εξαρτάται σε ποιο μέλος του κομματικού σώματος τοποθετεί κανείς το θερμόμετρο.
Το θέμα καίει τους βουλευτές που έχουν αυτονόητη εκλογική αγωνία. Αγωνία που στη Βόρεια Ελλάδα υποδαυλίζεται από την παρουσία παραγόντων με διακομματική επιρροή και δεδηλωμένη αντιπαλότητα προς τη Ν.Δ. – παραγόντων που θα είχαν κάθε λόγο να σπεκουλάρουν με το όνομα.
Εξίσου σημαντικό για την εσωκομματική θερμοκρασία αποδεικνύεται το γεγονός ότι τα πιο προβεβλημένα από τα ιστορικά στελέχη της Ν.Δ. θεωρούν το Μακεδονικό θέμα «τους». Για λόγους πολιτικής καταγωγής, προφίλ, σταδιοδρομίας, αισθάνονται ότι είναι ένα ζήτημα επί του οποίου έχουν προνομιακή γνώμη – έχουν αξίωση πατρότητας ή μητρότητας της οικείας ατζέντας.
Η περιγραφή αυτή –ενισχυμένη από τις πρόσφατες δηλώσεις, ρητές και υπόρρητες– μοιάζει να επιβεβαιώνει την πρόβλεψη ότι η ανακίνηση της ονοματολογίας θα ζάλιζε τη Ν.Δ. Είναι μια ζάλη που ξεπερνιέται εύκολα όταν είσαι στην αντιπολίτευση: Αφήνεις την κυβέρνηση να κουβαλήσει το θέμα, επωμιζόμενη ταυτόχρονα και το όποιο κόστος.
Ακούει κανείς ολοένα και συχνότερα τη ρητορική ερώτηση: Γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση να μπει στο πρόβλημα και να διακινδυνεύσει να διχαστεί; Αν είναι το θέμα να λυθεί, ας το λύσει ο ΣΥΡΙΖΑ με τον εταίρο του, που έχουν την κυβερνητική ευθύνη. Και καλύτερα να το λύσει, για να διευκολυνθεί η άγρα των πολιτευτών της Ν.Δ. στο κοινό των συλλαλητηρίων.
Πρόκειται για έναν κυνισμό που φαίνεται να δικαιώνεται αριθμητικά από τις νωπές δημοσκοπήσεις. Εναν κυνισμό που υπολογίζει ότι η «εθνική ευαισθησία» είναι στέρεο πολιτικό μέγεθος που επιδέχεται σταθερό τοκισμό.
Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι ένα μέγεθος στο οποίο η ηγεσία της Ν.Δ. είχε σχεδιάσει να επενδύσει. Το βρήκε ξαφνικά μπροστά της σαν άρτι αποκολληθέν παγόβουνο και αναγκάστηκε να προσαρμόσει και να αναπροσαρμόσει την πλεύση της, κλυδωνιζόμενη από τα απόνερα της κυβέρνησης και από τις αντίστοιχες μετατοπίσεις του εσωκομματικού της φορτίου.
Αυτοσαρκαζόμενος για το ηθικό των στελεχών του, ο πατήρ Μητσοτάκης έλεγε ότι η Δεξιά έχει ψυχή καρδερίνας. Στο ποιος και πώς ορίζει την ατζέντα, πάντως, έχει εκτόπισμα αθερίνας.