Εν ολίγοις, Βαλκάνια

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Ρωσία του Μπόρις Γέλτσιν ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν το αποσχισθέν νοτιότερο κράτος της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Η στάση του Κρεμλίνου την εποχή εκείνη προσδιορίσθηκε από την ψευδαίσθηση ότι ήταν εφικτή η επανενεργοποίηση της πανσλαβιστικής πολιτικής των τσάρων. Η τσαρική Ρωσία εξασφάλισε την εποχή εκείνη μία βραχύβια επιτυχία με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, το 1878, μετά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο, που μεταξύ άλλων προέβλεπε τη δημιουργία μεγάλης ηγεμονίας στη Βουλγαρία, με έξοδο στο Αιγαίο. Αλλά λίγους μήνες αργότερα, εκείνη η συνθήκη αναθεωρήθηκε στο Συνέδριο του Βερολίνου.

Εξίσου αποτυχημένη υπήρξε και η πολιτική του Μπόρις Γέλτσιν, διότι οι πρώην κομμουνιστικές χώρες της Βαλκανικής, ακολουθώντας την τάση των κρατών της Κεντρικής Ευρώπης –οι πρώην γαίες των Αψβούργων–, εστράφησαν προς το ΝΑΤΟ. Προ ολίγων μόλις ημερών, ο Ρώσος υπουργών Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ προέβη σε αναθεώρηση της πολιτικής του Μπόρις Γέλτσιν.

Ορθώς ο κ. Λαβρόφ –μέχρις ενός σημείου βεβαίως– επεσήμανε ότι το θέμα της ονομασίας ήρθε εκ νέου στο προσκήνιο επειδή οι ΗΠΑ θέλουν να εντάξουν την ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Αλλά δεν είναι μόνον η Ουάσιγκτον. Διότι στη Σύνοδο Κορυφής του Βουκουρεστίου, το 2008, τη μεγαλύτερη πίεση προς τον κ. Καραμανλή άσκησαν η καγκελάριος της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ και η τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις· όχι ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους, όπως συνέβη με το θέμα αποδοχής του σχεδίου Ανάν από τη Λευκωσία και την Αθήνα.

Η θέση του κ. Λαβρόφ, ότι εάν υπάρξει συμφωνία και «επικυρωθεί στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ» όλοι θα την αναγνωρίσουν, μπορεί να εκληφθεί και ως φιλελληνική. Ωστόσο, επί της ουσίας, πρόκειται για μία προσαρμογή της Μόσχας στη διαμορφωθείσα από ετών πραγματικότητα στη Βαλκανική, σε συνδυασμό με μία προσπάθεια διεμβολίσεως σε διεργασίες επεκτάσεως του ΝΑΤΟ, με εμπλοκή της Ελλάδος.

Η μόνη χώρα που προώθησε τις διαχρονικές εθνικές επιδιώξεις της είναι η Βουλγαρία. Αναγνώρισε τη Δημοκρατία της «Μακεδονίας», όχι τη «μακεδονική» γλώσσα –και ως εκ τούτου το «έθνος»–, παρέχει βουλγαρικά διαβατήρια σε όσους δεν είναι «Μακεδόνες», αναγνώρισε τη σχισματική «Μακεδονική» Εκκλησία δίχως να την έχει τυπικώς εντάξει υπό τη σκέπη του Πατριαρχείου της Βουλγαρίας. Η Αλβανία, λόγου του εθνικού όγκου των ομογενών της στην ΠΓΔΜ, ρυθμίζει τις εσωτερικές εξελίξεις. Η Ελλάς τελεί υπό την πίεση των συμμάχων της. Ο Κίρο Γκλιγκόροφ, τέλος, με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας από τη Γιουγκοσλαβία, εξέθεσε τη χώρα του σε θανάσιμο κίνδυνο, από τον οποίο δεν μπορεί να τη διαφυλάξει η ένταξή της στο ΝΑΤΟ ή στην Ε.Ε. Εν ολίγοις, Βαλκάνια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή