Σύμφωνα με το Σύνταγμα…

2' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Π​​ρόθεση και σχέδιο του Αλ. Τσίπρα ήταν και είναι, στον δρόμο προς την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο που ο ίδιος υπέγραψε το 2015, να λύσει το Μακεδονικό, και με καταλύτη αυτό, να προκαλέσει προβλήματα, μέχρι και διάσπαση, στη Νέα Δημοκρατία. Το πρώτο γιατί το υποσχέθηκε σε Αμερικανούς και Ευρωπαίους για να ενταχθεί η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ άμεσα και στην Ευρωπαϊκή Ενωση λίγο αργότερα, το δεύτερο, γιατί πάντα έχει κατά νου τις επόμενες εκλογές, παραμένοντας κυρίαρχος στην πολιτική σκηνή. Δεν θα του έπεφτε επίσης άσχημα αν με επίλυση του Μακεδονικού εξασφάλιζε θέση στη θετική πλευρά της Ιστορίας, εφόσον τον απασχολεί η υστεροφημία του. Κάτι μάλλον απίθανο, κρίνοντας από τον τρόπο που πολιτεύεται και διοικεί τη χώρα.

Αγνωστο πού και πώς θα καταλήξει η νέα προσπάθεια επίλυσης του «Μακεδονικού», αλλά πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν πρόκειται αποκλειστικά για ζήτημα ονομασίας, όπως κάποιοι θέλουν να πιστεύουν, προωθώντας τεχνητή αισιοδοξία. Πάρα πολύ δύσκολα θα υπογραφεί συμφωνία, αλλά και αν υπογραφεί, το πιθανότερο είναι ότι θα μείνουν «ουρές» που θα δημιουργούν προβλήματα στις διμερείς σχέσεις και δεν αποκλείεται να προσφέρουν μία επιπλέον αφορμή διχασμού στο εσωτερικό της Ελλάδας. Δεν θέλει και πολύ σε μια χώρα που ζει και αναπνέει σε διχαστική ατμόσφαιρα, που η λογική λείπει από τον συνήθως χαοτικό δημόσιο διάλογο και που παραδοσιακά επιδεικνύει ακατανίκητη τάση προς τη μικροπολιτική.

Πριν φτάσουμε πάντως στην υπογραφή συμφωνίας και τις συνέπειές της, το πρόβλημα φαίνεται να το έχουν προς το παρόν ο Αλ. Τσίπρας και η κυβέρνηση Συρανέλ. Ο συνεταίρος Π. Καμμένος και οι Αν.Ελ. υιοθετούν άλλη γραμμή επιχειρώντας να διασωθούν ως κομματικός θίασος με έργα λαϊκίστικου εθνικοπατριωτισμού, που τα πλαισιώνουν με ακατάληπτες δηλώσεις και θέσεις, τις οποίες μάλιστα αλλάζουν συνεχώς. Αυτό ο Αλ. Τσίπρας θα προσπαθήσει να το ξεπεράσει με τερτίπια. Οπως με ψήφιση της ενδεχόμενης συμφωνίας από την πλειοψηφία των παρόντων στη Βουλή, σαν κοινό νομοσχέδιο. Χωρίς δηλαδή να απαιτείται η ψήφος των Αν.Ελ.

Κάτι τέτοιο δεν θα είναι πολιτικά εύπεπτο φυσικά. Ακόμη και για τη σημερινή κυβέρνηση, που δεν ιδρώνει το αυτί της με τίποτα. Θα παραβίαζε άλλωστε ουσιαστικά και το Σύνταγμα που προβλέπει:

• Στο άρθρο 73 ότι «το δικαίωμα πρότασης νόμων ανήκει στη Βουλή και στην Κυβέρνηση».

• Στο άρθρο 81 ότι «την Κυβέρνηση αποτελεί το Υπουργικό Συμβούλιο που απαρτίζεται από τον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς».

• Στο άρθρο 82 ότι «το Υπουργικό Συμβούλιο καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της Χώρας».

• Στο άρθρο 85 ότι «τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, καθώς και οι Υφυπουργοί, είναι συλλογικώς υπεύθυνοι για τη γενική πολιτική της Κυβέρνησης».

Σύμφωνα λοιπόν με το Σύνταγμα της Ελλάδας, αν η κυβέρνηση Συρανέλ καταφέρει να φέρει στη Βουλή συμφωνία για το Μακεδονικό, η πρότασή (νόμου) της θα εντάσσεται στη γενική πολιτική της χώρας, την οποία καθορίζει και κατευθύνει το υπουργικό συμβούλιο, που τα μέλη και οι υφυπουργοί του είναι συλλογικώς υπεύθυνοι. Επομένως, ως μέλη του υπουργικού συμβουλίου, ο Π. Καμμένος και οι υπόλοιποι υπουργοί και υφυπουργοί των Αν.Ελ., είτε θα διαφωνήσουν και θα παραιτηθούν είτε θα ψηφίσουν την πρόταση νόμου (τη συμφωνία) της κυβέρνησης που θα είναι και δική τους. Αλλο υπουργός ή υφυπουργός, άλλο απλός βουλευτής! Δεν μπορεί δηλαδή ο υπουργός να μην ψηφίζει κυβερνητική πρόταση και να παραμένει στο πόστο του.

Αυτά βέβαια για κανονικές χώρες, όπου οι κυβερνήσεις δεν γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια Σύνταγμα, νόμους και πολιτική ή κοινή λογική. Εδώ όμως είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή