Το σπίτι στην οδό Φαλήρου που κοιτάζει τον ουρανό

Το σπίτι στην οδό Φαλήρου που κοιτάζει τον ουρανό

2' 52" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μ​​οιάζει μόνο σαν όστρακο που ξεραίνεται στην ακτή, αλλά παρά τη μοναξιά του είναι ένα σπίτι που προκαλεί σκέψεις σε αγνώστους. Λοξοφαίνεται από τη γωνία, το βλέπεις φευγαλέα και από τη Συγγρού και ίσως, λόγω αυτής ακριβώς της μοναξιάς σε ένα πυκνό περιβάλλον κοντά στο Φιξ, το σπίτι αυτό είναι χαρισματικό μέσα στην περιχαράκωσή του. Το είδα πάλι πριν από τρεις ημέρες και πήγα επί σκοπώ να το δω και να το φωτογραφίσω, καθώς το μήνυμα που είχα λάβει με παρότρυνε να μην το ξεχνάω. «Εκτιμώ πως πρόκειται για κτίριο Μεσοπολέμου, εκλεκτικιστικού ρυθμού με σαφή νεοβυζαντινά χαρακτηριστικά, θυμίζει έντονα Ζάχο»…

Το σπίτι το είχα στον νου μου συχνά, καθώς έχει κάτι μοναδικό τουλάχιστον στα δικά μας τα χρόνια με τα λίγα σκόρπια δείγματα των μορφολογικών πειραμάτων των αρχών του 20ού αιώνα. Εφτασα στη γωνία της Φαλήρου κατηφορίζοντας την Τούσα Μπότσαρη (κοντά στη Μάρκου Μπότσαρη και τη Νότη Μπότσαρη) και μέσα σε αυτό το ένδοξο σουλιώτικο παρελθόν διέσχισα την πάνω παράλληλο της Φαλήρου, την Οδυσσέα Ανδρούτσου με τις υπέροχες νεραντζιές της.

Το βρήκα όπως το θυμόμουν. Παρατημένο και μαυρισμένο από τη φωτιά που είχε κατακάψει τα σωθικά του. Πέτρινες σάρκες είχαν ξεκολλήσει και κρέμονταν, κάμαρες άλλοτε περίκλειστες ήταν τώρα σε κοινή θέα, καψαλισμένες και ξεκοιλιασμένες, και τα δοκάρια της στέγης έχασκαν σαν κοντάρια μετά από μάχη. Ο ουρανός καταγάλανος την ημέρα που ήμουν στην οδό Φαλήρου άφηνε το χρυσό φως μέσα στις καπνισμένες κάμαρες.

Το έφερα ολόγυρα γιατί η πρόσοψη είναι διαφορετική σε κάθε πλευρά. Στη Φαλήρου, το καφασωτό έρκερ θυμίζει τα σπίτια της Σμύρνης με τρία στενόμακρα παράθυρα στην όψη και από ένα στο πλάι. Από κάτω μαγαζιά. Εχουν μείνει οι επιγραφές από το παλιό φαναρτζίδικο και, πιο δίπλα, το μικρό κτίριο συνοδείας με τα δύο καμένα παράθυρα. Μένεις να το κοιτάς σαν ένα κουφάρι από ομαδικό τάφο που το έφερε στο φως κάποιο σωστικό συνεργείο. Ακούς όμως τη βοή της Συγγρού και εκεί, στα πόδια αυτού του λαβωμένου σπιτιού, μπορεί να σε έχει φέρει και το μετρό.

Θέλεις να κάνεις μετάληψη από αυτόν τον βωμό. Από την πλευρά της οδού Μπότσαρη, μένουν ως παράσημα τα νεοβυζαντινά τρίλοβα, πάνω και κάτω, σε δύο σειρές, υπομνήσεις εκείνων των ασκήσεων ύφους του Μεσοπολέμου, με υβρίδια λαϊκών μοτίβων και σπερμάτων της αρ νουβό. Εδώ όμως υπήρχε σαφές νεύμα σε μια στέρεη ερμηνεία μιας αστικής λαϊκότητας, όπως ίσως την ερμήνευε μια πνευματική ελίτ της Αθήνας στη δεκαετία του 1920. Υπήρχε μία πρόθεση και ένα αποτέλεσμα. Στην ποδιά της ζωφόρου κάτω από τη στέγη, τα βυζαντινά μοτίβα επιβεβαίωναν αυτή τη διάθεση, αλλά το βλέμμα μου το γάντζωναν οι ψευδοκίονες στα βυζαντινά τρίλοβα. Οι παραστάδες με τα υβριδικά κιονόκρανα, δύο στον όροφο και δύο στο ισόγειο, έστεκαν φρουροί, αλλά μαδημένοι, καψαλισμένοι και αυτοί, χωρίς λοφία και δίχως κορμό. Στο ισόγειο, οι δύο παραστάδες είχαν πλήρως φαγωθεί από τη φωτιά και ήταν κανονικά κουφάρια ύστερα από πενταετή ενταφιασμό. Στον όροφο, υπήρχε το παράταιρο ζευγάρι. Αριστερά, το ένα δείγμα σχεδόν πλήρες, θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πρότυπο, και δεξιά, ο άλλος ψευδοκίονας κατεστραμμένος με μόνο το λοφίο του, το επίκρανο με τους ψευδοέλικες ως στεφάνι πάνω σε λείψανο.

Αυτήν την εικόνα αντίκριζα με το καψαλισμένο σπίτι να στέκεται σαν από τύχη, ασκεπές με τον ουρανό στα έγκατα της καμένης σάρκας του. Hταν όμως τόσο όμορφο μέσα στην αξιοθρήνητη σήψη του. Υπήρχε όλη η φιλολογία των ερειπίων, περισσότερο, όμως, των πολεμικών θυμάτων, καθώς θύμιζε λεηλασία έπειτα από επέλαση εχθρού. Είναι το μοναχικό σπίτι της οδού Φαλήρου σε μια γειτονιά με σκόρπια ονόματα ηρώων του ’21.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή