Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βιώνει τον παραλογισμό της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών διαπραγματεύονται μια πιθανή λύση για την ονομασία της ΠΓΔΜ, ένα θέμα που διαχρονικά έχει αποδειχθεί πολιτικά «ριψοκίνδυνο» για κάθε κυβέρνηση, ωστόσο το πρόβλημα φάνηκε να το έχει ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.
Ακόμη και αν η πρωτοβουλία για την αναζήτηση λύσης είναι ειλικρινής –λόγω της εμφάνισης στο προσκήνιο του μετριοπαθούς Ζόραν Ζάεφ, με τον οποίο συναντήθηκε χθες ο Αλέξης Τσίπρας στο Νταβός– και όχι μια κυνική τακτική κίνηση του Ελληνα πρωθυπουργού που στοχεύει πρωτίστως στη διαίρεση του αντιπάλου και δευτερευόντως στην επίτευξη συμφωνίας, το θέμα προκάλεσε κλυδωνισμούς στους κόλπους της Ν.Δ., απείλησε τη συνοχή της και θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμη και αφετηρία εξελίξεων στην Κεντροδεξιά.
Ο πρωθυπουργός εμφανίζεται έτοιμος να συναινέσει σε μια συμβιβαστική λύση, αν διαπιστώσει πρόσφορο έδαφος από τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ. Οσο για τον πρόεδρο των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, εάν κριθεί απαραίτητο, θα επιδείξει την αναγκαία «ευελιξία». Αλλά ακόμη και αν δεν το κάνει, ο κ. Τσίπρας θα επιχειρήσει να εξασφαλίσει τη στήριξη του Κινήματος Αλλαγής για να περάσει μια συμβιβαστική λύση από τη Βουλή, δείχνοντας σε εταίρους και συμμάχους ότι λύνει προβλήματα, ενώ ταυτόχρονα θα ανοίξει τον δρόμο για μια ανακατάταξη του πολιτικού σκηνικού και πιθανή κυβερνητική συνεργασία με τη Φώφη Γεννηματά στο μέλλον.
Σε κάθε περίπτωση, και ανεξάρτητα από τις τελικές κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα, το θέμα των Σκοπίων έφερε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον αρχηγό της Ν.Δ. Μετριοπαθής, φιλελεύθερος, ευρωπαϊστής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα συναινούσε σε έναν έντιμο συμβιβασμό που θα έκλεινε μια πληγή που ταλανίζει τη χώρα για 25 χρόνια. Αλλωστε, η σύνθετη ονομασία έναντι όλων ήταν η ξεκάθαρη θέση της κυβέρνησης Καραμανλή και αυτή που οδήγησε στην επιτυχή κατάληξη του Βουκουρεστίου, διότι εξέπεμπε μια συμβιβαστική και όχι μαξιμαλιστική λογική.
Ωστόσο, αν ο αρχηγός της Ν.Δ. τολμήσει να είναι ο εαυτός του, κινδυνεύει να χάσει το κόμμα του. Η καραμανλική πλευρά παίρνει αποστάσεις από τη θέση που η ίδια ανέδειξε και υποστήριξε παλαιότερα, οι «σαμαρικοί» έχουν τη δική τους προσέγγιση, η πατριωτική Δεξιά τον «περιμένει στη γωνία». Ο Αδωνις Γεωργιάδης μπορεί να βοηθήσει, αν το θέλει, αλλά μέχρις ενός σημείου. Οι ισορροπίες είναι λεπτές. Ολοι φοβούνται.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν γόρδιο δεσμό. Εάν υιοθετούσε μετριοπαθή στάση, συναινούσε σε μια κοινά αποδεκτή λύση και υπερψήφιζε μια πιθανή συμφωνία, θα είχε μεγάλη εσωκομματική φθορά, χωρίς να είναι καθόλου βέβαιο ότι οι εταίροι και σύμμαχοι θα του αναγνώριζαν την πολιτική τόλμη που θα είχε επιδείξει και το ρίσκο που θα είχε πάρει. Από την άλλη, όλοι θα σπεύσουν να τον επικρίνουν εάν υπάρξει συμφωνία και αυτός δεν τη στηρίξει.
Δεν υπάρχει εύκολη επιλογή. Ωστόσο, μπορεί να περιμένει να δει την τελική συμφωνία πριν λάβει την τελική απόφαση.