Για να διχαστεί ένα έθνος πρέπει να υπάρχει και αντικείμενο. Στην περίπτωση του Μακεδονικού, στο οποίο αναφέρθηκε χθες στην ομιλία του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, «ακόμη δεν τον είδαμε Γιάννη τον είπαμε». Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πρόταση που διχάζει τους Ελληνες. Υπάρχουν κάποιες θολές μνήμες από τη δεκαετία του ’90 και κάποιες πιο θολές θέσεις της Νέας Δημοκρατίας, που δεν βγάζουν νόημα και ίσως αυτό να έχει διχάσει το κόμμα.
Αυτή τη στιγμή γνωρίζουμε από ακριτομυθίες της κυβέρνησης ότι γίνεται μια διαπραγμάτευση πάνω στο κεκτημένο του Βουκουρεστίου, που επέτυχε η κυβέρνηση του κ. Κώστα Καραμανλή. Πώς, λοιπόν, έχει «διχαστεί το έθνος»; Επειδή κάποιοι διαδηλώνουν ενάντια σε αυτό που όλα τα κόμματα συμφώνησαν το 2008; Επίσης με δεδομένες τις ημερομηνίες για τη σύνοδο του ΝΑΤΟ και την ευνοϊκή συγκυρία από την εκλογή της μετριοπαθούς κυβέρνησης στην ΠΓΔΜ, τι έπρεπε να πράξει η ελληνική κυβέρνηση δίχως να παρεξηγηθεί διεθνώς; Να αρνηθεί να συζητήσει κάτι που η χώρα πρότεινε το 2008;
Βεβαίως πολλά μπορούν να ειπωθούν για τον επιπόλαιο τρόπο που ο κ. Τσίπρας χειρίστηκε το ζήτημα. Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δίκιο όταν επισήμανε τα ελλείμματα της κυβερνητικής πολιτικής και σε αυτό το θέμα. «Ο κ. Τσίπρας», είπε, «ξεκίνησε μια διαπραγμάτευση χωρίς να διαμορφώσει ενιαία κυβερνητική θέση. Το έκανε για να διευκολύνει τον κ. Καμμένο, που άλλαζε άποψη ανά 6 ώρες. Είτε πρόκειται για πολιτική ελαφρότητα είτε για ανθρώπινη φαιδρότητα είναι κάτι που αποτελεί κατάντια για τη χώρα».
Θα μπορούσε, όμως, να πει κι άλλα. Οτι, π.χ., «ο ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε το θέμα πρόωρα, και εις βάρος των εθνικών συμφερόντων, για να δημιουργήσει πρόβλημα στη Νέα Δημοκρατία». Αλλά τότε θα έπρεπε να παραδεχθεί πως τα κατάφερε. Λίγο κάποιοι κύκλοι (που στόμα δεν έχουν και μιλιά βγάζουν), κάτι οι βουλευτές του κόμματος (που καμάρωναν τον κ. Φραγκούλη Φράγκο να μιλάει για προδότες πολιτικούς), λίγο το στελεχικό δυναμικό του κόμματος (που ξεκίνησε με χλιαρά χειροκροτήματα για να τον αποθεώσει όταν έλεγε «εμείς συνένοχοι σε μια ιστορία που πάει να τραυματίσει την ψυχή του έθνους δεν θα γίνουμε») η Ν.Δ. μπουρδουκλώθηκε και οσονούπω θα σκοντάψει. Ή, τουλάχιστον, βοηθάει τον κ. Τσίπρα να υλοποιήσει το καινούργιο του όνειρο. Να εμφανιστεί κεντρώος στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Επομένως βιάστηκε ο κ. Μητσοτάκης να δηλώσει πως «η λύση να αναζητηθεί σε άλλη συγκυρία, δεν θα γίνουμε συνένοχοι στον τραυματισμό του έθνους». Κι αν η λύση στην τωρινή συγκυρία, αυτή που θα φέρει ο πρωθυπουργός είναι επωφελής για το έθνος –λέμε τώρα!– τι θα πει η Νέα Δημοκρατία; Οτι θα αναζητηθεί η ίδια λύση σε άλλη συγκυρία;