Είναι απλό. Οταν ο διπλανός σου απομακρύνεται, μένει περισσότερος χώρος για σένα. Θα μπορούσε να ισχύει και για το Κίνημα Αλλαγής. Το Μακεδονικό είχε προδιαγραφές ευκαιρίας για το κυοφορούμενο κόμμα της Φώφης Γεννηματά. Ο τρόπος που η κυβέρνηση πόλωσε την αντιπαράθεση εξώθησε την αξιωματική αντιπολίτευση στα δεξιά. Αυτή η μετατόπιση διανοίγει χώρο στο Κέντρο. Αφήνει πολλούς κεντρώους ψηφοφόρους –που έχουν εγγενή αλλεργία προς τις ιερεμιάδες των αποστράτων– ακάλυπτους από τη Ν.Δ.
Και όμως. Τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως φαίνονται στον χάρτη της πολιτικής γεωγραφίας. Το θέμα –που, παρότι λησμονημένο, έφτασε να διχάσει μέχρι και την Εκκλησία– έχει προκαλέσει παράπλευρες συνέπειες και στον χώρο της Γεννηματά.
Σε επίπεδο κορυφής, ο νέος εταίρος της Φώφης βρέθηκε ένα χιλιόμετρο πιο μπροστά από τη Χαριλάου Τρικούπη: Ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν ο μόνος που αποκήρυξε τόσο κατηγορηματικά τα συλλαλητήρια και, κυρίως, ήταν ο πρώτος που αποσυνέδεσε την τελική του ψήφο από τη στάση που θα κρατήσει ο Καμμένος. Αυτή η αποσύνδεση της ψήφου στο Μακεδονικό από τη συνοχή της κυβέρνησης είναι που μπερδεύει το στίγμα της Χαριλάου Τρικούπη. Επισήμως, το δίλημμα «τι θα κάνετε αν έρθει συμβιβασμός και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες καταψηφίσουν;» μένει αναπάντητο, ως άκαιρο. Επιστρατεύεται η μασημένη υπεκφυγή τού «δεν απαντάμε σε υποθετικές ερωτήσεις». Ανεπισήμως, ακούγονται φωνές που, σχολιάζοντας τη στάση του Θεοδωράκη, επισημαίνουν ότι είναι εύκολο να εκφράζεται κάποιος για τα εύφλεκτα εθνικά θέματα, όταν δεν έχει κομματική βάση να διχάσει.
Ο υπαινιγμός είναι ότι το ΠΑΣΟΚ διαθέτει ακόμη βάση με παραδοσιακές ευαισθησίες, οι οποίες φτάνουν κιόλας πολύ ηχηρές στα αυτιά της ηγεσίας του κόμματος, χωρίς εκείνη να ενδίδει. Η Γεννηματά δεν απαγόρευσε, αλλά ούτε άφησε ανεξέλεγκτη τη συμμετοχή στα συλλαλητήρια. Η αβάσταχτη ελαφρότητα της μιας και μοναδικής πασοκικής συμμετοχής στην εκδήλωση της Θεσσαλονίκης υποδεικνύεται ως εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα της κομματικής «ψυχραιμίας».
Το Μακεδονικό δεν είναι ακόμη εσωτερικό πρόβλημα για τη Φώφη. Θα γινόταν πρόβλημα μόνο στο –ολοένα και λιγότερο πιθανό– ενδεχόμενο που ο Τσίπρας μπορούσε να παρουσιάσει μια κάποια λύση. Η πρόταση της προέδρου του ΠΑΣΟΚ για συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών έχει, λένε, στόχο να τους αναγκάσει όλους να πάρουν θέση. Το πόσο εφικτός είναι ο στόχος φάνηκε από την ηλεκτροπληξία του Μαξίμου, μόλις διέρρευσε από το ΠΑΣΟΚ η γεννηματική πρόταση.
Κανείς δεν φαίνεται πια να τρέφει συναινετικές ψευδαισθήσεις. Ετσι όπως το Μακεδονικό αφέθηκε να κακοφορμίσει, στα media και στις πλατείες, ισχύει για το Κίνημα Αλλαγής ό,τι και για την κυβέρνηση, ό,τι και για την αξιωματική αντιπολίτευση: Για όλους το δίλημμα θα το λύσει στο τέλος η αδυναμία του Ζάεφ.