Παναγιώτης Ψωμιάδης: Καρέκλες

Παναγιώτης Ψωμιάδης: Καρέκλες

1' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η διαφημιζόμενη επιχείρηση απολογήθηκε. Δεν ήθελαν, λέει, να εμπλακούν στην πολιτική. Ηθελαν μόνο «να επαναφέρουν τον κύριο Ψωμιάδη στο σκηνικό των Αποκριών».

Ποιος τον πήρε από εκεί για να χρειαστεί να τον επαναφέρει ο διαφημιστής; Τι διαφημιστική αξία θα είχε ο απόμαχος πολιτικός αν, εκτός από τη σκηνική, δεν είχε και πολιτική προϋπηρεσία;

Χωρίς το παραπολιτικό υπόστρωμα, χωρίς την πολιτική καταγωγή του καρναβαλιστή και τον καρναβαλισμό –όπως λέμε βανδαλισμό– του ξεχασμένου ύμνου της Ν.Δ., η διαφήμιση δεν θα είχε βρει τέτοια απήχηση. Δεν θα είχε προκαλέσει.

Η πρόκληση, βέβαια, λειτούργησε μόνο για όσους ήταν έτοιμοι να προκληθούν. Μόνο για όσους, αντιδρώντας σε μια μελετημένη υπερβολή με ίση υπερβολή, καταδίκασαν τον πρωταγωνιστή σαν να ήταν ικανός να κάνει κακό στο κόμμα. Στην πραγματικότητα, εδώ και καιρό δεν είναι σε θέση να δυσφημίσει ούτε τον εαυτό του – αφού και πριν από την επανεμφάνισή του δεν του είχε απομείνει πολλή φήμη για να βλάψει.

Αν το σποτάκι είναι κωμικό, είναι γιατί εκμεταλλεύεται μια ήδη διαμορφωμένη μόδα: Τα σύμβολα της κομματικής ευλάβειας της δεκαετίας του ’80 τα απολαμβάνει πλέον κανείς μόνο σαν καλτ απολιθώματα. Το ΠΑΣΟΚ –η δύναμη που κυριάρχησε αισθητικά και πολιτικά σε εκείνη την εποχή– έχει υποστεί πρώτο και σε μεγαλύτερη έκταση αυτή την ανηλεή γελοιογράφηση. Στο όνομα του ανοίγουν μέχρι και μπαρ.

Σε αυτήν την ποπ αναπαράσταση του πολιτικού παρελθόντος ο σαρκασμός του πεσμένου ειδώλου δεν ξεχωρίζει από τον αυτοσαρκασμό του μεταμελημένου ειδωλολάτρη. Η χλεύη δεν ξεχωρίζει από τη νοσταλγία. Γι’ αυτό και ο ύμνος της Ν.Δ. μπορεί να ακουστεί συμπαθητικός, σαν ανώδυνη καρεκλάδικη νότα.

Θα ίσχυε το ίδιο και για τον πρωταγωνιστή του μηνύματος. Μόνο που η δική του εμφάνιση δεν είναι εντελώς ανώδυνη. Θυμίζει ότι ο μασκαράς μόλις πριν από εννιά χρόνια, στις εσωκομματικές εκλογές του 2009, είχε πάρει –ολογράφως και επακριβώς– εβδομήντα οκτώ χιλιάδες επτακόσιες εβδομήντα ψήφους.

Είχε εκλεγεί δις νομάρχης και αργότερα επικεφαλής της δεύτερης μεγαλύτερης περιφέρειας της χώρας.

Ε, και; Την ίδια περίοδο η Ιταλία είχε πρωθυπουργό τον Μπερλουσκόνι. Ποια μαζική δημοκρατία μπορεί να πει ότι είναι αδιάβροχη στο θέαμα; Ποια δημοκρατική κοινωνία δεν έχει κάποτε υποκύψει στην έλξη του ευτελούς;

Ο Ζορό σταδιοδρόμησε στην πολιτική ως αρκουδοσόουμαν. Δεν ήταν ο μόνος. Δεν ήταν ο μόνος που μεταμφιεζόταν τελετουργικά – εκτός Τριωδίου· που συνδύαζε τον τσαρουχάτο σοβινισμό με τη χύμα καταγγελία. Απλώς, ξοδεύτηκε νωρίς. Δεν πρόλαβε να εξοπλίσει τα παραστατικά του ταλέντα με πολλή εξουσία. Εμεινε μασκοφόρος χωρίς κανονιοφόρο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή