Απαρχή κρίσεως στο ΝΑΤΟ

1' 53" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Διολισθαίνει, ως φαίνεται, το ΝΑΤΟ στη σοβαρότερη ενδεχομένως κρίση από ιδρύσεώς του, καθώς οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις έχουν πλέον εμπλακεί σε πόλεμο εναντίον των Κούρδων ανταρτών στη Βόρειο Συρία, όπου η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ είναι σημαντική. Αυτό σημαίνει ότι ο κίνδυνος στρατιωτικής εμπλοκής δύο κρατών-μελών του Βορειοατλαντικού Συμφώνου δεν είναι ασήμαντος.

Ο στρατιωτικός διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στη Βόρειο Συρία αγνόησε την έκκληση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για απόσυρση των Αμερικανών από την περιοχή. Δεν ήταν, άλλωστε, δυνατόν να γίνει διαφορετικά. Μία υπερδύναμη ουδέποτε υποχωρεί σε τελεσίγραφο μιας συμμάχου χώρας, έστω και εάν η στρατηγική της σημασία είναι πολύ μεγάλη.

Από την άλλη όμως πλευρά, δεν είναι δυνατόν να αγνοείται από την Ουάσιγκτον ότι το Κουρδικό είναι για την Τουρκία το μείζον πρόβλημα ασφαλείας, διότι απειλεί αυτή καθ’ αυτή την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, εξ ου και η στήριξη προς τον κ. Ερντογάν όλων των πολιτικών του αντιπάλων, εκτός του κουρδικού κόμματος, εξυπακούεται.

Το θέμα που αναδεικνύεται με την αξιοποίηση «περιστασιακών συμμάχων» από την Ουάσιγκτον για την αντιμετώπιση κρίσεων σε περιοχές εκτός της καταστατικής ευθύνης του ΝΑΤΟ είναι η αυτονόμησή τους, που ακολουθεί, έπειτα από μία ad hoc συνεργασία.

Η αξιοποίηση ακραίων ισλαμιστών από τις ΗΠΑ εναντίον των σοβιετικών στρατευμάτων εισβολής στο Αφγανιστάν, στα τέλη του 1979, οδήγησε σταδιακώς –συνεργούντων και άλλων παραγόντων– στη ριζοσπαστικοποίηση ισλαμικών στοιχείων, που έχουν μεταφέρει πλέον την τρομοκρατική δραστηριότητά τους στη Δύση.

Ο εξοπλισμός των Κούρδων στη Συρία από τη Δύση και ειδικότερα την Ουάσιγκτον για την αντιμετώπιση των στρατευμάτων του Μπασάρ αλ Ασαντ και του Ισλαμικού Κράτους οδήγησε την Τουρκία σε ακραίες αντιδράσεις, πλην όμως αναμενόμενες. Κάτι δεν πάει καλά με τους κατά καιρούς «περιστασιακούς συμμάχους» της Δύσεως.

Κάποιοι, ενδεχομένως, εν Ελλάδι να υποστηρίξουν ότι η αποξένωση ή ακόμη και η ρήξη της Αγκυρας με αυτή εν τέλει θα αποβεί προς όφελος της χώρας, διότι θα αναδειχθεί σε προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσεως στην περιοχή. Η συλλογιστική αυτή παραβλέπει ένα κεφαλαιώδους σημασίας γεγονός ότι εάν από τη δεκαετία του ’50 έχει κατ’ επανάληψη αποτραπεί ένοπλη σύγκρουση Ελλάδος και Τουρκίας αυτό οφείλεται στη συμμετοχή των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ, παρά το γεγονός ότι η Συμμαχία ετήρησε «ουδετερότητα» στην ελληνοτουρκική διένεξη. Θανάσιμη απειλή για την Ελλάδα αποτελεί μία ελευθέρως διακινούμενη Τουρκία εκτός του ΝΑΤΟ, και ένας τέτοιος κίνδυνος ενδεχομένως διαγράφεται πλέον.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή