«Η Έλενορ Ρίγκμπι μαζεύει το ρύζι από το πάτωμα της εκκλησίας μετά από κάθε γάμο. Ζει μέσα σε ένα όνειρο», τραγουδούσαν οι Beatles το 1966, περιγράφοντας τη ζωή δύο μοναχικών ανθρώπων που δεν συναντήθηκαν ποτέ για να ενώσουν τη μοναξιά τους.
Σας λείπει κάτι από την εικόνα; Μα φυσικά. Ένα σκυλί. Ή μερικές γάτες. Ή, ακόμα χειρότερα, πολλές γάτες! Αυτό είναι το στερεότυπο του δυστυχισμένου ανθρώπου στις δυτικές κοινωνίες. Άγαμος, άτεκνος, με ζώα-υποκατάστατα της αληθινής ευτυχίας, που απαιτεί μόνο στενές, συγγενικές, ανθρώπινες σχέσεις. Πόσες φορές δεν το έχετε ακούσει: «Δεν έκανε παιδιά. Έχει εκεί ένα σκυλάκι για συντροφιά…». Πόσες φορές δεν το έχετε διαβάσει σε περιοδικά και sites που διανέμουν αφειδώς τσιτάτα Φρόιντ για νοικοκυρές: «Τα ζώα ως αναπληρώματα των ανθρώπων. Μια δακρύβρεχτη ιστορία».
Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Η επαγγελματική μου διαστροφή, ε… ιδιότητα, με έχει φιλοδωρήσει με αμέτρητες γνωριμίες ανθρώπων που γουστάρουν τα ζώα και τους ανθρώπους. Ή μόνο τους ανθρώπους. Ή μόνο τα ζώα. Έχω πιάσει φιλίες με υπερ-ευτυχισμένους μονήρεις που ανέχονται μόνο την αθόρυβη παρουσία μιας γάτας στο σπίτι τους. Έχω βρεθεί σε σπίτια οικογενειών με πέντε δίποδα και ισάριθμα τετράποδα. Ξέρω κόσμο που έπαθε κατάθλιψη όταν έφυγαν τα παιδιά του από το σπίτι και κόσμο που δεν έβλεπε την ώρα να τα ξεφορτωθεί, για να μείνει –επιτέλους– ένα ζευγάρι με τον σκύλο του.
Απέναντι από το σπίτι μου μένει μια υπερήλικη γυναίκα με τρία σκυλιά. Κάθε βράδυ κάνει ρεμπέτικες νύχτες με καλεσμένες άλλες γυναίκες – και άλλα σκυλιά! Το πρωί που τα βγάζει βόλτα, περπατάει λες και έχει χανγκόβερ. Πάω στοίχημα ότι, αν τη ρωτήσω, θα μου απαντήσει «αρθριτικά». Είναι μόνη της. Αλλά ποτέ δεν μου έδωσε την εντύπωση ότι υποφέρει από τη μοναξιά.
Η αγάπη για τα ζώα είναι μια αγνή αυταξία. Δεν θάλλουν όλοι οι άνθρωποι μέσα από την αδιάκοπη ανθρώπινη παρουσία. Κάποιοι θέλουν να μένουν μόνοι, με τις σκέψεις τους, την ενδοσκόπησή τους· και τα ζώα τους! Ναι, για κάποιους η παρουσία ενός ζώου είναι θεραπευτική. Αλλά αυτού του είδους η ευλογία δεν περιορίζεται σε όσους ζουν μόνοι. Ισχύει για όλους. Και επειδή ισχύει καθολικά, δεν μπορεί να είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της μοναξιάς. Ή δεκανίκι της.
Δεν βάζουμε τα ζώα στη ζωή μας επειδή είναι άδεια. Τα βάλαμε επειδή, όσο γεμάτη κι αν είναι, θα υπάρχει πάντα μια ειδική θέση γι’ αυτά. Αλλά, βέβαια, για να το καταλάβει κάποιος αυτό, θα πρέπει να βάλει και στη δική του ζωή ένα. ■
Αγγελία
Αυτός είναι ο Τζούνιορ. Περίπου 18 μηνών, διασωθείς από την ερημιά, υγιέστατος, μεσαίου προς μεγάλου μεγέθους, φοβερός χαρακτήρας, ήπιος, μαθημένος να ζει σε σπίτι και να συμβιώνει με άλλα ζώα.
Πληροφορίες: Τ 6977-441384